Can it be any more logic than THIS?!

10.12.1985 ********* 10.12.2008

Morgen zijn mijn madam en ik 23 jaar samen, van harte proficiat aan ons zou ik zo zeggen. Er is in al die jaren enorm veel gebeurd, van superleuk tot minder plezant. Er is in al die jaren ook enorm veel veranderd, denken we maar aan mijn Adonis-fysiek die het wat moeilijker krijgt de laatste tijd...

Wat echter niet veranderd is, is mijn gevoel voor "mijn bolleke, aka mijn Wajerke", van liefke op school over verloofde, echtgenote, beste vriendin tot mama van mijn oogappels.

Sweet runnings,

Emmanuel

Dat waren nog eens tijden, dàt was nog eens graaaave muziek

We schrijven Brasserie De Pinte, zo'n twintig jaar geleden. Ik was toen al de flamboyante jongeman die iedereen in mij ziet, met het verschil dat ik toen achter de toog werkte ipv ervoor. Samen met de collega's Filip, Robby, Stefan, Patricia, Terry en Sonja had ik er de tijd van mijn leven. We werkten als gekken maar hadden lol dat het niet beleefd meer was. New Beat was toen de rage, den Bocca was de referentieplek voor het jonge volkje dat uitging tot stukken in de, heu, middag. Algauw bouwden de collega's (vooral Stefan) en ik onze werkplaats om tot minidiscotheek. Van negen uur 's morgens tot acht uur 's avonds draaiden we rustige sfeermuziek voor Jan en alleman, voor Rita met de pitta, voor Marc van 't park, afin voor Iedereen zonder houten been. Maar dan. Dan ging het dak eraf: New Beat à volonté. We hadden elk ons eigen deuntje, dat zelfs de habitués na een tijdje herkenden. "Cocaine" van The Maxx was mijn airke ;-) Er waren avonden dat we al het volk van zijn stoel of uit de zetels kregen en dat iedereen stond te dansen (?) dat 't Pompierke er jaloers van werd. Ok mijn madam, toen nog mijn lief, vond er geen bal aan (nu nog niet trouwens) maar wtf newaar. Ach, New Beat is ondertussen redelijk foute muziek geworden maar het brengt toch fameus veel leuke herinneringen naar boven...

Cool aciiiiiiiiiiid runnings,

Emmanuel

Tja, da's ook waar natuurlijk

Gisteren na de kiné even langsgeweest bij café De Matroos in Heusden.

Toen ik daar aan de babbel raakte met een andere klant en deze mij vroeg "of ik content was van mijne kinésist" antwoordde ik: "een kiné is als een dokter hé, ge moet u daar goed bij voelen".

David, de cafébaas, merkte droogjes op: "als ge u goed voelt moet ge daar eigenlijk niet naartoe, hé"

Heu, da's ook waar natuurlijk...

Cool runnings,

Emmanuel

Elooi'ken "quand tu me tiens"

Morgen is het de feestdag van St.Elooi. St.Elooi stichtte indertijd verschillende cafés die nu nog steeds zijn naam dragen...en is tevens patroonheilige van de métalo's.

Nu ken ik toevallig een métalo persoonlijk en wel in de charmante en verleidelijke hoedanigheid van mijn madam, de immer oogstrelende Sandra Gerritje Wajer. Gisteren hadden we met de rest van de kliek van haar werk het Sinterklaasfeest in Playbeach te Gentbrugge. Net zoals de voorgaande jaren was het een leutige en jolige toestand. De kinderen speelden met mekaar en de ouderen dronken met mekaar. Al geef ik toe dat het werkwoord drinken een compleet andere dimensie krijgt als ge weg zijt met die bende ;-) Mijn lever smeekt om rust... Er werden alvast plannen en afspraken gemaakt om volgend weekend het jaarlijkse St.Elooisfeest tot een weergaloos succes om te toveren. Er kan naar het schijnt het één en het ander genuttigd worden, de verwachtingen zijn hoog gespannen. Naar het schijnt is de bende van Rogers Busbars elk jaar opnieuw het talrijkst aanwezig. Volvo en Arcelor Mittal doen erg hun best maar ontberen de know-how in het feesie-bouwen.
Tjonge jonge, nog vijf dagen om te recuperen van dit weekend en me te concentreren op het volgende...

Power distributing runnings,
Emmanuel

Straffe Siebe's Stoverij-avond

Gisteren schoven we onze voeten onder tafel op het "Eerste eetfestijn tvv BMX'er Siebe Deweirdt", groot jeugdig talent in de gelijknamige discipline. Laat ik nu net in de voormiddag op één of andere zender een wedstrijd gezien hebben met bmx'en die van een hoge helling naar beneden raasden en dan jumpten, fenomenale loopings maakten en gekke stunts uithaalden in de lucht... Siebe vindt dat "maar voor mietjes". Hij crosst liever en heeft het voorbije seizoen schitterende resultaten gehaald. Het ging er gezellig aan toe in het feestzaaltje en Siebe's beide groupie's Florine en Britt onderhielden de gasten als echte stand-ups. Er stond ook wedstrijdmateriaal van de bmx'er tentoongesteld, dat zijn al geen gewone t-shirtjes en fietskes meer, maar hoogwaardig en allesbehalve goedkoop materiaal. Anyway, zo'n eetfestijn zal wel van pas komen als de jongen even verbeten blijft crossen als hij nu doet. Het belangrijkste is natuurlijk, dat schreef ik ook in het gastenboek, dat hij zich amuseert. Wie hem gisteren zo zenuwachtig zag rondlopen (àl die mensen zijn hier voor mij!) zag eigenlijk de Siebe die we kennen uit de klas: nogal levendig en leutig baasje van het eerste leerjaar ;-)

Cool runnings,
Emmanuel

't Is niet onze fout meneer!

Ik ben moe.

Misschien kan dat liggen aan het feit dat ik twee weken op minder-actief heb moeten staan door mijn rugprobleem. Werken en nadien zo gauw mogelijk platliggen, zo bouwt een mens geen conditie op natuurlijk.

We kunnen het echter ook op iets anders steken, een indien mogelijk nóg begrijpelijkere reden: onze vrienden. Een stelletje ongeregeld dat elke gelegenheid te baat neemt om ons mee in het verderf van drank en bachanalen te sleuren. Ja meneer, ik zeg het u, 't is niet onze fout. We gingen gewoon onze oudste dochter ophalen van een overigens zeer geslaagde "zwem-reünie" met de leraar van vorig jaar, de in Heusden en Gent wereldberoemde meester Stijn. Het begon al in de kantine van het zwembad, een Duvel'ke. De drank ging vlotjes rond. Algauw stonden reserveglazen op hun eigenaars te wachten ;-)
Op het tv-scherm kondigde men de wedstrijd Charleroi-Club Brugge aan, kleine Peter en ik werden al wat zenuwachtig "we gaan hem hier niet kunnen volgen, tedju. Staks willen ons madammen weg" Tijd om plan 23/12 boven te halen: iedereen mee naar huis vragen. Terwijl deze en gene voor bakken bier en ander goed spul zorgden bestelden de vrouwen bij de plaatselijke afhaalchinees.
Kijken naar de match met een pint en chips in de aanslag , de kinderen (zes stuks) boven spelend en de madammen die voor eten zorgen; wat wil de moderne man nog meer nietwaar? Het werd een lange, gezellige avond. Bepaalde personen aan tafel voelden na een tijdje de natuur en hormonen in actie schieten en besloten met een flauw excuus "ik moet morgen erg vroeg op" huiswaarts te trekken. Een vette knipoog en drie kussen van iedereen...
Het leven is één treurspel, ik weet het, we treuren er dan ook niet naast met zo'n vrienden ;-)!!

Cool runnings,
Emmanuel

Schitterend bord.

Smooth week-end

Zaterdagochtend, na de judo-les, naar Hasselt vertrokken om er een dag op voorhand te gaan acclimatiseren. Op zondag hadden we immers de verjaardag van Dany te vieren en dat kon wel eens een zware bedoening worden... We logeerden in het Holiday Inn express. Na een lange wandeling langs mooie winkels, gezellige horecazaken, een donutshop en een schrobke onder de douche ging het richting "La vache qui suisse". Jodel, jodel, jodel, jodel en jodel. Eerlijk gezegd pastte het ietwat slome gedoe van de kelner perfect bij het kader. Zwitsers zijn óók niet echt rap ;-) Wel lekkere kaasfondue gegeten. Terug op de hotelkamer vielen de kneuters als een blok in slaap. Mijn eega en ik spijtig genoeg ook...

Zondag partydag, go, go, go! We vierden de-iets-rond-de-zoveelste-verjaardag van Dany, met alles erop en eraan (het feest bedoel ik dan). Een gezellig weerzien met Filip en Saskia incusief kroost. Ze hebben een nieuwe hond, van schofthoogte zoiets als een klein kalf, een Airedale Terrier. Ze hadden al weinig koffer in hun Rav4'ke, nu al helemaal niks meer, "'t is allemaal hond". Afin. Na genoeg gegeten en vooral gedronken te hebben hoorden we de lokroep van het verre Heusden-Destelbergen en besloten we gps-gewijs maar naar huis te gaan.

Op de terugweg zijn we niet moeten stoppen om mijn madam over de vangrail te laten gubbelen.

Cool runnings,

Emmanuel

Laetitia Anciaux in de Leerlingenraad!

Onze oudste dochter is gekozen tot vertegenwoordigster in de Leerlingenraad van de school. Niemand die twijfelt dat ze dat goed zal doen natuurlijk. Omdat de betere lobbytechnieken ons niet vreemd zijn ben ik dit weekend alvast eens met haar aan tafel gaan zitten om één en ander op papier te zetten, kwestie van een goeie planning op te maken. In het begin zal ze zich wat bezig houden met de opvolging van de aankleding van de speelplaats en de renovatie van het sanitairblok. Nadien wil ze zich inzetten voor de bouw van een sporthal en multifunctionele ruimte in Heusden, een Lightrail van de Laarnebaan naar de Zandakkerlaan, een grote multimedia-kamer bovenop de eetzaal, gratis pannenkoeken op vrijdag vanaf 12.30u, de uitbreiding van Heusdenkermis naar drie weken, een inburgeringscursus voor mensen uit Destelbergen, ...
Dit alles moet niet binnen hetzelfde schooljaar verwacht worden, vooral die inburgeringscursus zal wat tijd in beslag nemen.
En mocht dit initiatief niet succesvol zijn, hebben we nog altijd mijn natte droom: ONVERWIJLD ;-)

Cool runnings,
Emmanuel

Laetitia en Florine...

Zomaar.

Omdat ik ze allebei graag zie...

Cool runnings, warm feelings,

Emmanuel

(thx 2 M.Borsato)

Appie Burdee, mum!

Het blonde krullebolletje aan de rechterzijde van 't nonneke (voor de kijkers links) is vandaag jarig.

Proficiat en vooral santé mama!

Emmanuel

Over Openmonumentendag en bloed in de keuken.

Vorige zondag, naamdag van de heilige Notburga, zijn we met de meisjes naar de Openmonumentendag geweest.

Eerst naar het kasteeltje Warande in Wetteren, niet veel soeps. Sorry bolleke.

Daarna richting Galveston-site, een mooi oud fabriekspand dat een tweede leven krijgt door de verschillende bedrijven die er hun burelen hebben. Er is zelfs een heuse fuifzaal in ondergebracht, the ArtCube. Een groot deel van de fabriek staat nog leeg maar wordt volop opgekuist en gerestaureerd. De organisatoren hadden een originele invalshoek gevonden om een enorm en leeg gebouw toch nog speciaal en spannend te maken. Er werd met verschillende kleurenspots en geluidseffecten gewerkt. Echt knap. Florine had het af en toe wat lastig met het grommende geluid maar vond het lichtspel dan weer wél leuk zagen we. We vonden het allevier een indrukwekkend bezoek.

's Avonds wou ik mijn eega, de genaamde Sandra Gerritje Wajer, verrassen met enkele fijne plakjes droge peperworst en droge natuurworst ofte saucisson poivré en saucisson sec naturel... Mijn liefde en ijver waren maar een kort leven beschoren, het veel te scherpe en veel te lange mes ging veel te snel en veel te makkelijk in mijn veel te lompe duim. Lakkerke, lakkerke! Dial 911 en nog veel meer. Gelukkig voor mij én de mensheid kon mijn madam dat erg vakkundig verzorgen en blijft het litteken beperkt tot een wonde van 32cm op 12cm... Of iets minder.
De sneetjes worst smaakten achteraf wat minder lekker geef ik toe.

Cool cut runnings,
Emmanuel

QUOTE VAN DE MAAND:

Neefje Lennert op de dag van zijn tiende verjaardag:

"Gisteren was ik nog een neger, vandaag ben ik een tiener!"

Voor mijn familie, pour ma famille ;-)

Kunnen we niet genoeg van krijgen hé?!
On ne s'en lasse pas, hein?!



Cool runnings,

Emmanuel

Dank u lieve vrienden, dank u...

Om maar meteen met de deur in huis te vallen:

wat lees ik daarnet in de blauwe gazet van mijn madam? "Overgewicht helemaal niet ongezond"! Mensen met een hoger BMI zouden een lager sterfterisico hebben dan andere, zogenaamd gezondere, mensen.
Dus, als ik het goed begrijp, bedoelen al die lieve vrienden van mij als ze zeggen "heu, Manu, ge zijt gelijk een beetje bijgekomen, hé?" eigenlijk "waaaaaaauw Manu, gij ziet er lekker en gezond uit zeg!"
Straf dat ik dat nooit zo opgenomen heb, zal aan mijn natuurlijke bescheidenheid liggen.
Let op, ik ben in goed gezelschap wat die BMI betreft. Zonder veel namen te noemen weet ik dat de meerderheid van mijn familie, schoonfamilie en vrienden het lang zou moeten uithouden op deze aardkloot.
Ons gezellig leven zit daar wel ergens voor tussen natuurlijk.
Mijn schoonbroer Dave daarentegen is dan weer van het gespierde vélopomp-type, maar hij is de partner van een Anciaux en dat zorgt op een andere manier voor de nodige zen in het leven en dus alvast voor een mooie oude dag...

Cool runnings,
Emmanuel

Don is dead

Niets zo krachtig als het geschreven woord, niets zo heilig als het gegeven woord, niets zo mooi als het gesproken woord.
Hoe vaak luistert u naar een stem niet alleen omdat die iets te melden heeft maar ook gewoon voor het timbre, de intonatie, de snelheid, ...?
Iedereen die de laatste decennia naar de bioscoop geweest is heeft meer dan eens de bekendste voice-over stem van Hollywood gehoord, die van Don LaFontaine.
Don LaFontaine overleed op 1 september laatstleden, hij was 68.
Hierbij een klein clipje met zijn typisch stemgeluid, misschien luistert u in de toekomst ànders naar gewoon-maar-een-stem.
Goosebumps...



Cool runnings,

Emmanuel

Laatste week-end, zwaarste week-end.

Morgen gaat het nageslacht (eindelijk) terug naar school. Iedereen hier in huis kijkt ernaar uit...Iedereen.

Het laatste week-end van de vakantie is er eentje geworden waarvan de lever nog wat zal moeten bekomen, vrees ik. Vrijdagavond waren we te gast bij Michel en Marleen voor het feestje van Cécilia en Treeze. Leuke boel daar in die grote tuin, lekkere bbq ook nota bene. Cécilia is een lief meisje, Treeze is een mooi meisje (waarschijnlijk ook wel lief hoor).
Onze resident-brother-in-law verzorgde de strepen muziek en iedereen was zeer tevreden over zijn werk ;-) Als 't goe is zeggen we 't ook hé Dave! Het gaf af en toe een raar gevoel om mensen terug te zien die mij kenden van toen ik nog maar nipt zindelijk was. Zo fier als een gieter toonde ik zeer laat op de avond mijn vorderingen op dat vlak.
Gisteren schoven we dan weer onze voeten onder tafel bij mémé, voor de traditionele einde-vakantie kaas en wijn en wijn en wijn. Meer dan genoeg zoals gewoonlijk. En genoeg stinkende kaaskes weer mee naar huis... Ik denk dat we voorlopig geen last zullen hebben van zwerfkatten, muizen en Bulgaarse dievenbende's... Onze frigo is momenteel een ware aanslag op de olfactieve delen van ons lichaam.
Vanmiddag, als kers op de taart, naar de verjaardagsdrink en -paëlla van mijn oude schoolkameraad Toon. Het was een eeuwigheid geleden dat we mekaar nog gezien hadden en ik verwachtte mij aan een man van 40, getekend door het leven, de droefeniskringen om de ogen, enkele kilo's zwaarder, enkele haren lichter, ...Ik kreeg gelijk ;-)
Het was een hartelijk weerzien en ik heb me goed geamuseerd met zijn bende vrienden uit Mechelen. Sommigen hingen aan mijn lippen toen ik enkele van onze betere frapatsen vertelde, Toon bloosde zelfs niet. Tja, ook wij zijn ooit jong en strak van vel geweest. Man, dat waren nog eens tijden. Het deed me plezier te zien dat zijn huidige vriendenkring ook niet bepaald een bende droogstoppels is, getuige daarvan een verhaal over "ijsblokskes doorgeven" dat mij ter ore kwam. Niet voor publicatie vatbaar, ik zweer het u!
Bovenal moet ik toegeven dat mijn maat nog niets veranderd is van ingesteldheid, lollen en grollen all the way. Zo hebben we 't graag en zo zijn we graag.
Bedankt voor de leuke dag copain...

Cool runnings,
Emmanuel

En wat hebt gij zoal gedaan?

Ondertussen al weer een pak leutige dingen gedaan, haja want wij zijn een leutige familie.

"Ons Miranda zegt altijd: pa, gelijk gij leutig kunt zijn... awel zo kunt gij leutig zijn"

Hebben nog maar eens een pretparkske meegepikt, het Seaparck in Brugge. Ik weet het, er staat nog een koningsnaam voor maar ben nie zo royalist. Ben een muil gezet door een zeeleeuw! Alles voor de foto newaar. Sandra werd maar een ietsiepietsie mottig in het reuzenrad, de meisjes gilden het uit van de pret. Dankzij het kwaliteitsblad Libelle kregen we nog een ferme picknick cadeau, inclusief bonnetjes voor een koffie. Moet ge mij geen één plus één keer zeggen natuurlijk. Groot was de ontgoocheling te merken dat het om Java Koffie ging. Het kartonnen bekertje smaakte lekkerder dan de vloeibare asfalt die erin zat.

Na het pretpark had ik het geniale idee om naar de stad Brugge zelf te rijden. Geniaal inderdaad. "Ons Miranda zegt altijd: pa, gelijk gij geniaal kunt zijn... awel zo kunt gij geniaal zijn"

Stond daar op het Zand niet een knalrode promobus van de brouwerij Palm?! Ja, daar stond een knalrode promobus van de brouwerij Palm! GRATIS Palm voor iedereen. Iets wat ik ooit eens in een droom geroepen heb... We zijn achteraf bekeken nog goed thuisgeraakt ;-)

Vorig weekend namen we dan weer deel aan het wereldvermaarde Pétanquetornooi van Omnisportclub Heilig Huizeken. Hulde aan de organisatoren, waarvan er eentje zelfs zonder verpinken zijn uurwerk kwijtraakte op het slagveld. Dit jaar mocht het tornooi zelfs enkele vip's verwelkomen zoals Dave, Sil, Caroline, Lotte, papa en Leander. Al dat geweld "uit den vreemde" was echter niet opgewassen tegen het verschroeiende spel van vele habitués. Mijn ma had allang gezien dat voor onze beide teams geen rozen weggelegd waren. We hadden moet luisteren , ik weet het. We hebben een leuke namiddag gehad en da's het voornaamste.

Ik ben me stilaan al aan het opladen voor de Mellhoekkermis, jaja het gaat vooruit hier in ons dorp, feesten als de beesten! Gedenk mij in uw gebeden.

Cool runnings,

Emmanuel

De Chinese "Trein der Traagheid"

Boeddha was gisteren duidelijk in een minder frisse dag. Bewijze daarvan het ellendig lange wachten bij de lokale Chinese rijsttafel "D" leverancier. Jeezes, wat ging dàt erg hard niet vooruit zeg. De dochters, anders wel steeds beleefd en rustig op restaurant, werden er een beetje krikkel van... Af toe kwam meneel de kok-uitbatel eens vriendelijk à la Laughing Monk's aan de toog staan en zag dat het goed was, zeker? Ik had zin om hem een potje sambal in zijn gele "..." te steken in de hoop dat er toch nog iets Olympisch ging gebeuren. Mijn madam weerhield mij daar wijselijk van.

Toen de kip, het rund, het varken, de kat en de twee honden eindelijk geserveerd werden waren de serveerborden niet eens warm. Smekende ogen richting mijn madam: "mag ik dan nù wel...?"

Haar geroemde rust en kalmte hielden mij nogmaals tegen. Ok, voor de meisjes was dat mazzel, niet hoeven te blazen en wat vroeger naar huis kunnen. Ik echter heb een gloedhekel aan lauw eten. Aan het eind van ons etentje ging moedel mij daar nog zo'n gebakken ijscrèmebal door de strot duwen, no way Yang. Voor mij een koffie en voor mijn vrouw een jasmijnthee. Antwoordt dat mens: "geen chinese thee?" Jawel, jasmijnthee mevrouw (hoe Sandra zo kalm blijft, Joost mag het weten). "Geen chinese thee?" Ik wou roepen: "nee mens, jasmijnthee, iets lokaals hé, iedereen weet dat Destelbergen gekend voor zijn jasmijnplantages!"

Rechttegenover mij weer dat licht glimlachend gezichtje, zen. Laat ons zeggen dat de mevrouw uiteindelijk wel een jasmijnthee heeft gebracht.

Mijn hartslag en ademhaling zaten niet echt op gezond tempo.

Betalen en naar buiten (toch zo'n 3,5 uur op restaurant gezeten voor een rijsttafelke).

Terwijl ik voorbij de toog naar de uitgang wandelde mompelde ik nog naar de uitbatel "gij zijt aan wat ontsnapt, man".

Cool runnings,

Emmanuel

"Tribute to Toni Fakkel"

Hugo, een vriend van ons, heeft vanavond samen met zijn collega's waarschijnlijk de meest emotionele en stresserende avond van de Gentse Feesten. De organisators van de tent aan het Laurentplein huldigen namelijk de nagedachtenis van Toni Fakkel.
Toni Fakkel, vaak beschreven als "een Gents artiest pur sang" overleed eerder dit jaar en laat vele enthousiastelingen verweesd achter. Hij was een ras-muzikant en lanceerde de Toni Fakkel award, genoemd naar zijn vader TF senior. Het Laurentplein was zijn plein.
Deze voormiddag, tijdens een "Artiestenparade" zat de tent al meer dan goed vol, het laat zich raden dat vanavond het dak eraf gaat en/of menig traantje zal vloeien...

De tijd vliegt als je plezier hebt...

Morgen is het alweer werkdag, de vakantie is voorbij. Twee weken vliegen zo snel voorbij als je plezier (en kinderen) hebt.
Het weer kon een tikje beter maar al bij al mogen we niet klagen, het waren meer dan gevulde dagen.
We zijn naar Plopsaland geweest, het pretpark waar je ongemerkt gebrainwashed wordt met gekke Studio 100 deuntjes. Fantastische dag gehad, niet te lang moeten aanschuiven en niet té warm. Wat dat aanschuiven betreft, dat gold enkel voor Sandra en de meisjes want ik ben niet zo voor attractie's die ik niet zelf onder controle heb. Eén keer liet ik me overhalen om in die fameuze "boomstammetjes" mee te gaan en de foto die we nadien kochten spreekt boekdelen!
Doe mij dan maar het Kabouterbos, dank u.
's Avonds reden we naar Bray-Dunes (F) waar we genoten van een lekkere Trois Monts op een terras aan de dijk met zicht op zee en de ondergaande zon. Had ik dan al geen twee dochters gehad, ik had er toen zeker eentje gemaakt bij mijn madam ;-)
Bellewaerde hebben we ook gedaan. Dat was al meer mijn ding, de kids konden ravotten en springen op de verschillende molentjes, al dan niet met hun ma die maar niet volwassen wil worden, terwijl ik foto's nam van de dieren en mooie planten. Mijn aktieve bijdrage daar beperkte zich tot het coachen van Florine op een motootje in het lunapark. U moet mij niet zielig vinden, hoor, ik vind dit alles echt wel leuk...
De Gentse Feesten, aha, natuurlijk moet je daar eens over gelopen hebben als-je-dan-toch-thuisblijft. "We gaan het niet te laat maken" poneerde mijn chef. Neenee tuurlijk niet, maar dan mag je Peggy en Frank niet tegenkomen in het Zuidpark en al helemaal niet in de tent van het Laurentplein verzeild geraken! De tent van het Laurentplein, wereldberoemd in Gent, was dit jaar een organisatie van Hugo en zijn collega's wegens het overlijden van Toni Fakkel, eveneens wereldberoemd in Gent. We hebben er een mooie Gentse cabaret-avond meegemaakt, tranen met tuiten gelachen en woordenschat bijgekweekt (of opgefrist). Ik heb erg vaak aan mijn lieve grootmoeder moeten denken, die kon ook zo mooi en proper eur toale klappe. Het woord "wurte" alleen al, jàààààren geleden dat ik dat hoorde ;-)
Domein de Gavers in Geraardsbergen mocht zich eveneens verheugen op een bezoekje van de Anciaux's, ze zagen ons daar blijkbaar niet graag komen want het weer was guur. Een partijtje minigolf met mémé kon net tussen de buien door. Mémé heeft nipt het onderspit moeten delven tegen haar oudste zoon, gedaan de tijd van medelijden met aktieve senioren. Het contrast tussen het berekende en bedaarde, tactische spel van de zoon en het vooral op puur geluk en wilskracht golfen van de moeder was volgens de 32.000 toeschouwers in de tribunes ongezien.
Tussen alle uitstappen door hebben we nog veel gefietst, gedronken op een terras, gezwommen in Scheldorado, gedronken op een terras, ... Thuis zorgde mijn vrouwtje voor de meest originele en lekkere apérohapjes die je maar kan bedenken, ze is haar dagelijks "voetjekriebie" meer dan waard, geloof mij.
De mooiste uitstap van het verlof vond ik toch Paradisio in Ath. Schitterend natuur-en themapark met allerlei mooie dieren, vreemde vogels, mijn vrouw en dochters. Het was bakkenheet, zodoende moesten Sandra en ik regelmatig onze toevlucht zoeken tot het nuttigen van het plaatselijk abdijbierken, maar zoals ze in Nederland plegen te zeggen "gelukkig hebben we de foto's nog". Nee, echt waar, Paradisio is een heuse aanrader. De kinderen kunnen er relatief dicht bij de dieren komen, het park is interessant opgedeeld zodat je je niet de pleures loopt en stikkapot aan de auto komt. Men is er redelijk tweetalig (hebben ze 't gesnopen?) en zeer vriendelijk. O ja, in de kinderboerderij aan de ingang loopt een leuke familie hangbuikzwijntjes.
Wich reminds me, hoe zou het eigenlijk met mijn broer Vincent zijn op verlof in Forcalquier (F)?

Cool runnings,
Emmanuel

"Laat mij los, laat mij door of ik doe een ongeluk!"

Mijn vrouw en dochters sloten mij op in een donker hok. Ze gaven me enkel zoutwater te drinken. Ik kreeg geen eten en werd een nacht lang om het kwartier gewekt. Met de regelmaat van een klok moest ik ferme tikken en prikken op mijn lijf incasseren, het was te donker om te zien vanwaar ze kwamen...

En toen, bij het ochtendgloren, duwden ze een heggeschaar in mijn handen en stampten ze mij de wilde, vreemde wereld van de tuin in en riepen "komaan, nu gaat ge alle struiken eens snoeien, zie!". Ik ging tekeer als een bezetene, snoeide zowat alles wat hoger was dan een meter zestig. De postbode gooide de correspondentie op z'n Amerikaans de tuin in uit schrik dat ook hij onder mijn haagschaar ging eindigen.

Uitgeput zakte ik na een tijdje neer, hijgend als een terminaal rund en zwetend als een paard. Den hof was weer wat toonbaarder, constantia et labore.

Streng keken mijn dochters en echtgenote over de weidse vlakte die onze tuin toch wel is. De dochters vonden het leuk te zien dat we niet gelogen hebben toen we hen vroeger vertelden dat we overburen hebben.

De reactie van mijn eega: "bon, ok, nu gaan we de garage opruimen"

Wordt mij dan echt niets gespaard in dit aardse bestaan, ik vraag het u.

Cool runnings,

Emmanuel

14 juli - 14 julliet

Je souhaite à toute ma famille une belle journée et une bonne fête du 14 julliet.


Cool runnings,

Emmanuel

Wit a littel help from jor frends

Een tijd geleden werd ik 's nachts badend in het zweet wakker en vroeg een stem diep in mijn hoofd " Emmanuel, hoe zet je in hemelsnaam een link in je geschreven blogtekst, man?" Ik reageerde eerst nogal kribbig want geef toe, mij 's nachts wakker maken en zo familiair aanspreken...
Daarna bedacht ik mij dat ik het antwoord schuldig moest blijven, wat me zelden overkomt.
De dagen nadien deed ik mijn uiterste best om dit vraagstuk op te lossen maar de kluns in mij had telkens weer de bovenhand.
Maar zoals ze bij ons in de familie zeggen "Impossible n'est pas Anciaux", ik zocht deskundige hulp in de persoon van ene Zimbob, broer van de schoonbroer van mijn broer en mij.
En kijk, als bewijs dat hij mij op weg geholpen heeft, hier zowaar de link naar zijn saait-met-een-kantje-af.
Ere wie (zeer zelden) ere toekomt ;-)

Cool runnings,

Emmanuel

Elke man denkt om de vijftien seconden aan...

Studie's wijzen uit dat elke man om de vijftien seconden denkt aan krulandijvie. Ik wil bij deze dus met klem ontkennen dat ik tot die categorie behoor. Waar ik wél soms aan denk, ik beken, is witlof of gele kiwi of druiven zonder pit...

Nodig eens wat eenzamen uit (vooraleer ze zichzelf uitnodigen)

29 Juni, verjaardag van mijn schoollief-en-ondertussen-lieve-echtgenote Sandra.
Het was een mooi lang weekend in Berck-sur-Mer, ter gelegenheid van de ...tigste verjaardag van mijn eega. We hebben ons goed kunnen ontspannen en ook lekker gegeten. Gisteren in de late namiddag dan uiteindelijk, weliswaar vroeger dan voorzien, de terugtocht aangevat. We waren van plan nog iets te drinken in Buikske Rond maar zouden eerst langs huis gaan om te kijken of er kaartjes in de brievenbus zaten. Wie schetst onze verbazing wanneer we bij thuiskomst merken dat een clubje vrienden van ons gezellig zit te barbecuen op óns terras! Sabine, Hugo, Peggy en Frank inclusief de meute kleine keuters! Werkelijk àlles hadden ze van thuis meegebracht, tot de tafel en de houtskool toe. Om naar het toilet te gaan moesten ze echter terug naar huis rijden ;-)
Ik weet niet wie van ons het meest verbaasd was, maar mijn madam was allezins serieus van haar melk (in de positieve zin natuurlijk).
De bedoeling was eigenlijk dat ze versiering aan het huis gingen aanbrengen voor Sandra, veel foto's nemen tijdens hun barbecue en nadien alles netjes terug opruimen. De foto's zouden ons nadien doorgemaild worden... Viel dat even anders uit.
Maar omdat onze vrienden en wij hetzelfde levensmotto "zot zijn doet geen zeer" hanteren hebben we aan hùn barbecue en met hùn toestemming een leuke staartje gebreid. Da's een beleefde manier om te zeggen dat we nog wat gedronken hebben en gedronken hebben en gedronken hebben, nietwaar Bolleke? Als toetje kregen we later op de avond nog bezoek van mijn baas en zijn gevolg. De arme man zal zijn mening over mijn vriendenkring nu wel gemaakt hebben vrees ik. Als dat maar goed komt op 't werk.
's Avonds laat lagen we op ons bed nog wat te bekomen van de leuke verrassing en vroegen we ons af of meer mensen zo'n soort vrienden hebben. Laat ons hopen voor de mensheid van wel.
Beste Hugo, Sabine, Peggy, Tessa en Frank, nog eens een dikke dankuwel voor de te gekke avond.
Mijn grijnslachje en middelvinger moeten jullie er maar bijdenken ;-)

Cool runnings,
Emmanuel

De dag NA de Kwis

Zeer onaangename sfeer hier thuis. Reden: de ploeg van Sandra is voor die van mij geëindigd en dat mag ik nu een jaar lang horen vrees ik. Eigenlijk is zowat heel het deelnemersveld voor mijn ploeg geëindigd... Inderdaad, we hadden wat je noemt een zwak moment. De avond was nochtans zo goed begonnen, met Duvel. Ach, de vragen lagen ons niet. Blijkbaar dit jaar ook geen vragen over kwantumfysica, microtechnologie, vermogensrendementheffing, Zuid-Peruviaanse gastronomie, tja als we zo gaan beginnen?
Het was ondanks alles toch een erg geslaagde avond voor iedereen. De Orval vloeide rijkelijk, enkel op het conto te schrijven van mijn madam en de vuile bende van de Lavro's. Duvel ging er ook goed vanonder, uw dienaar had daar een bescheiden aandeel in. De hoofdprijs, een ferme biermand, ging uiteindelijk naar de vrienden van "het Gezellig Samenzijn". Ze presteerden sterk ondanks mijn dreig-sms'jes, volgend jaar moet ik het anders aanpakken...
Eddy Herrebaut, onze vriend die nog steeds in het UZ van Jette ligt, had twee ploegen afgevaardigd en die trokken wonderwel hun streng. Laat ons zeggen dat ze elk in een helft van den tableau stonden.
Ook aanwezig maar volgens de teamgenoten geen bal uitgestoken, mijn kleine broer. Zoals vaak rekende hij op de ingevingen van mijn schoonzus, aangevuld met de steun van Mike en Amar op een bedje van geconcasseerde lentetomaten.

Ik ga hier afsluiten want mijn ogen vallen haast dicht, tijd voor weer een emmer koffie!

Cool runnings,
Emmanuel

2de Kwisavond in zaal Britannia

Overmorgen organiseren we dus voor de tweede keer onze Algemene Kennis Kwis, dit keer in de zaal van taverne Britannia op Heusdendorp. We zitten op dit ogenblik aan zo'n 18 ploegen van vier man, da's al mooi. Hopelijk wordt het een leuke en ontspannende avond en kan de beste ploeg (de mijne dus) winnen ;-) Het doet me plezier dat veel vrienden en kennissen uit Heusden op de uitnodiging reageerden, want het is niet niks zo'n organisatie in elkaar steken.
Ik kijk er in elk geval al een week naar uit...

Cool runnings,

Emmanuel

Niets waar ik meer over mijn nek van ga dan zwerfvuil en dan vooral het sluikstorten. Onze mooie groene gemeente heeft er bij tijd en wijle serieus last van.

Ik versta het niet, we hebben een goeddraaiend containerpark en meer vuilophalingen dan strikt nodig en toch...

Mijn raad aan jullie allen: wijs sluikstorters terecht, zeg die personen dat dit helemaal niet kan, kieper desnoods het vuil waarvan je de "eigenaar" kent terug op zijn oprit of tuin!

Cool clean runnings,

Emmanuel

Het is een schande, ik weet het.

Bijna een maand niet aan de blog gewerkt. Het is een schande, ik weet het. Het was dan ook wel erg druk de laatste tijd. Nu ja, als ik mijn maat Toon's blog lees was het bij hem niet veel beter.

Wat is de voorbije maand zoal de revue gepasseerd?
De verjaardag van Laetitia (9 jaartjes!), sportdag voor de ouders op onze school, verjaardag van Frank bij Peggy, avondje Lille samen met duizenden andere fans van de film "bienvenue chez les Ch'tis", behangen in de woonkamer, vaderdag in het Kluisbos met mijn kleine zus en haren pipo, verjaardag van Sabine, pétanque bij de KWB godbetert, ...
En nu kan ik dus tussendoor even het literair ventieltje lossen en wat tokkelen op mijn zeer gedateerd klavier.
Vannamiddag zijn Iris en Merel op bezoek om te spelen. Het zijn rustige kindjes, je zou bijna niet geloven dat ze de dochters zijn van Eddy Herrebaut. Iris zit samen met mijn twee babes in het salon een tekenfilm te kijken en home made pop-corn te knabbelen. Merel zit rustig alleen te spelen met het playmobil-huis en heeft een grote kom pop-corn voor haar alleen. Af en toe hoor je dat gekraak tussen haar tandjes en da's alles, ze is rustig en braaf.
Hun pa heeft onlangs een vree accident meegemaakt zeg, er ging een kettingzaag in zijn rechter voorarm en rechterbeen! Ik bespaar u de hoe en wat en daar zijt ge zéker content mee.
Geen schoon zicht. Hij moet nu plastische chirurgie krijgen om alles wat werk- en toonbaar te maken. Carla, zijn madam, heeft de chirurg naar 't schijnt al gevraagd wat het kost om er eventueel nog een Brad Pitt gezicht bij te maken ;-)

For now, cool runnings.

Emmanuel

Florine is jarig!

Vandaag was het zes jaar geleden dat mijn tweede dochtertje geboren werd en gezegend werd met de namen Florine Jeanine Jacoba Fernande Hendrika. Ik herinner het me nog alsof het gisteren was, zware tijden hoor. De tv in de kamer van Sandra mocht niet te luid staan, de koffie leek werkelijk nérgens op, dat bubbelbad waarin mijn vrouw zat te puffen en te hijgen maakte een vervelend lawaai, de boekskes waren in geen tijd uitgelezen, ik kon niet op mijn gemak naar 't gemak want mevrouw moest weer eens dringend... Ik zeg het u, zwaar zwaar zwaar!

In de namiddag, vandaag dus, hadden we dan afspraak in de Vierhoekhoeve te Gijzenzele, voor het verjaardagsfeestje van Florine en Laetitia. Er waren daar geiten, kippen, zwaluwen, konijnen, cavia's, ezels en vrienden van ons. Mijn kleine broer had zijn stam ook meegebracht en "ons ma" was er ook bij. Het werd een gezellige bende, de kinderen hadden de lol van hun leven en sommige van onze vrienden zagen met hun eigen ogen dat onder een kip niet altijd een isomo-schaaltje ligt! Wat een wereld ging voor hen open, zeg. Gelukkig kennen ze meer van drinken, ha ja anders zouden ze onze vrienden niet zijn ;-) Op het einde gingen sommige kinderen ook nog een kijkje nemen in de koeienstal en de melkerij. Daar stonden magere koeien, halfvolle koeien, volle koeien, spijtig genoeg geen chocoladekoe. Geen enkele mini-boer(in) was bang om de uier eens vast te nemen en zelf een beetje te melken. Zelfs Florine, nochtans niet zo "animal minded" aaide zeer voorzichtig een koe. Toen één van de koeien van heel nabij gemonsterd werd maar plots een gezonde dosis ontlasting produceerde was voor onze kleinste de lol er wel wat af en verkoos ze toch maar terug te keren bij mama voor de chocolademelk van de boerderij...
Het was, mede dankzij de aanwezigheid van de vrienden, een geslaagde dag, de regenbuien namen we er met plezier bij!

Cool runnings,
Emmanuel

Den Helder hééft het

Den Helder heeft vele mooie mokkels voortgebracht, daarover zijn zelfs de lelijke mokkels het eens. Welnu met één van die eerste exemplaren, in casu Sandra Gerritje Wajer zijnde mijn eega, ben ik vorig xl-weekend op reis geweest naar die marinestad in Noord-Holland. De beide keuters waren vanzelfsprekend ook mee. Het was een fantastische (te) korte vakantie. Het weer zat bangelijk goed mee, de kinderen waren relatief goed te doen en de mensen ter plekke waren meer dan vriendelijk. We struinden door de mooie stukjes van de oude stad, wandelden langs de dijken en over het strand, bekeken de oude schepen op de scheepswerf. Mooi, mooi, mooi. Sandra vertelde honderduit over haar jeugdjaren als wittekop en dochter van een papa bij de Marine (voor mijn schoonpa moet dat waarschijnlijk Koninklijke Marine zijn). Ze was zichtbaar gelukkig weer eens in haar geboortestad te zijn.

We logeerden in Julianadorp-aan-Zee. De omgeving rond het appartement stond vol met tulpen, het is daar dan ook een groot stuk van de fameuze "bollenstreek". Vanop het terras konden we de duinen zien en de zee horen... Dat was pas relaxed wakker worden, zeg!

Cool runnings,

Emmanuel

Spring is in the air (why should I?)

Relaas van een zonnig weekend.

Zaterdag:

Heerlijk weer, de faggeltjes fluut'n sooo mooi, madam en de kinders zijn te genieten, de generische hooikoorts-tabletten liggen klaar, tijd voor ontspanning! De dag begint met een apéro-fietstocht doorheen een stukje van het stille Heusden. Laetitia groet en kent bijna iedereen die ons pad kruist, zelfs de franse bulldog uit de Voordelingen wil zijn poot opheffen als groet, ware het niet dat hij al een andere poot aan het opheffen is en liever geen malheuren wil op zijnen hof. Via veel omzwervingen en bijna-hartstilstanden (Florine zwiert nogal van links naar rechts) raken we eindelijk ter bestemming: terras van Stekkershof. Een okker rosé en twee Cola lemon's.

Sandra bedenkt dat "we wel eens zouden kunnen bbq'en?". Ik beaam die stelling en antwoord liefdevol "ja dat zou we wel eens kunnen, mijn liefste". Met een fonkel in de ogen stelt ze nog voor dat we "misschien eerst iets anders kunnen doen?" Mijn libido zegt "ja" maar mijn honger en zin in een ribbetje weerhouden mij van deze vleselijke geneugten. Volgende keer meer geluk?Anyway, we halen er voor de gezelligheid mijn ma bij. Nog zo iemand bij wie ge niet al teveel moet aandringen om een hapje en drankje te doen. Het wordt een leuke dag. Mémé moe en blij, wij ook moe en blij...

Zondag:

Terwijl mijn broer waarschijnlijk niks deed, planden wij alvast ons dagverloop. Allereerst naar café Nenuphar in Destelbergen alwaar we oester gingen slurpen en één glas witte wijn nuttigen. Twee bemerkingen: (1) 't waren goedkope oesters, niet eens een parel in. (2) Die van ons heeft zich niet gehouden aan één glaasje witte wijn. Nu is de kans dat ze zich daar wél aan houdt ongeveer even groot als de kans dat je een parel in een oester aantreft, dus... Veel lol en leute later trokken we, terwijl mijn broer waarschijnlijk niks deed, naar de lieflijke deelgemeente, j'ai nommé Heusden. 't Was kleine kermis op het dorpsplein en daar kan je dus niet aan ontsnappen met die jengeljeugd van ons ;-) Samen op de botsautootjes, mama en papa samen tegen de twee dochters. Lol, gieren, lachen, brullen, enthousiast tot en met! Ik hoop dat zij zich ook wat geamuseerd hebben. Afsluiten deden we, terwijl mijn broer waarschijnlijk nog steeds niks deed, op het terras van een plaatselijke taverne. Nu denk u misschien "dat zuipt goed door in Heusden", niets is echter minder waar. Eén karafke. Per keer. En ware het niet voor die klad vrienden die persé op hetzelfde terras moest neerstrijken, we waren wél nuchter thuisgeraakt! ;-)

Cool runnings,

Emmanuel

En hij zag dat het goed was...

Jan Wajer, patriarch van de Vlaamse tak der roemruchte Wajer's uit Nederland was weer in zijn nopjes gisteren. Heel zijn nageslacht kwam samen ter gelegenheid van de verjaardag van Nick. Met terechte fierheid keek hij naar het geluk dat zijn drie kinderen uitstraalden, stuk voor stuk goed getrouwd en zeer voldaan in hun huwelijk. Schoonzoon Luc organiseerde zoals gebruikelijk alles in de drankafdeling, schoonzoon Emmanuel speelde de dankbare klant in diezelfde drankafdeling en schoondochter Ann probeerde tevergeefs te verhullen dat ze eigenlijk al van een goed overgoten feestje kwam. De sfeer zat er goed in, Ann werd op een gegeven ogenblik zowaar emotioneel en noemde haar schoonmoeder liefdevol "mama". Verbazing alom aan tafel, niet in het minst bij de schoonmoeder in kwestie. Nu ja, waar het hart van vol is nietwaar.

Ook de kleinkinderen lieten zich niet onbetuigd, zo was er weer een gesmaakte competitie "bal-over-de-omheining-trappen", overduidelijk gewonnen door Willem. De trofee voor "trap-eens-een-volle-kom-spaghetti-aan-diggelen" ging volgens waarnemers naar Lennert en/of Willem. Ook mooi gemikt was het staaltje "kegel-een-vol-glas-rode-wijn-omver" van Laetitia.

Aaaach, de zalige rustige familienamiddagen... Ik kan goed begrijpen dat mijn schoonpa daar zo naar uitkijkt. Volgende keer bij jullie thuis, Jan?

Cool runnings,

Emmanuel

Je geweten in je gezicht geknald...

Vorige week reed ik na jaren nog eens door de Evergemse wijk "'t Zandeken", of wat daarvan overblijft want het Kluizendok barst er uit zijn voegen. Enkele tientallen onteigende en half afgebroken huizen die het ideale decor zouden vormen voor een triestige film. Je wordt onmiddellijk geconfronteerd met je geweten vind ik.

Al die huizen waar zovele gezinnen leefden, kleine kinderen speelden, liefjes elkaar achter één of andere boom de eeuwige liefde beloofden, studenten zich kapot studeerden, vaders hun kinderen leerden fietsen, moeders een bbq organiseerden, ... Ik kan het mij allemaal zo voorstellen ondanks dat ik er nooit woonde. Het verleden van zoveel mensen (en dus ook een stuk dat van ons) wordt er weggevaagd voor onze toekomst. We weten allemaal dat we de vooruitgang niet kunnen en moeten tegenhouden. Toch geeft een "ritje" door 't Zandeken je een onbehaaglijk gevoel. De enorme windturbines die razen boven een volledig overwoekerd moestuintje, een compleet verwaarloosd terras bedekt met afval van het werfverkeer dat er dagelijks tonnen opgevoerde aarde aanlevert, ...

Er moet toch enorm veel verdwijnen om iets anders te laten verschijnen, nee?

Emmanuel

See you @ Sody's

Ergens tussen Gibraltar en Kopenhagen ligt het lieflijke Zele. Een meestal rustige gemeente. De buurvrouw veegt plichtsbewust drie keer per week haar stoep, de lokale jeneverstokerij let heel erg op de alcoholgraad in de flesjes, de plaatselijke politie rijdt niet te snel en niet te traag, afin net snel genoeg om te laat te komen op de crime-scene...

En toch, beste lezer, toch is er iets dat je aantrekt in Zele.

SODY'S CAFE in de Van Hesedreef is zo één van die café's waarvan de uitbaters hun eerste klanten eventjes moeten wegdrummen om hun eigen voordeur te kunnen opendoen. Vroeg open, vroeg volk! Eddy en Sonja zijn sympathieke guitige mensen die het principe "keep it simple, man" hoog in het vaandel dragen. Waarschijnlijk het ideale stamcafé voor Zelenaars. Ik heb gehoord van fanatici en mensen die het kunnen weten dat de koffie daar enorm lekker is. Ook hier zeg ik weer: "wie ben ik om dat tegen te spreken?"

Cool runnings y'all,

Emmanuel

Juweel van een man vindt echte parel!

De kans dat je in een voor consumptie bestemde oester een echte parel vindt is volgens kenners 1 op 15000.

Gisteren overkwam mij deze zeer zeldzame gebeurtenis!

Bij gebrek aan mosselen hadden mijn broer en schoonzus oesters in huis gehaald. Op een gegeven ogenblik bijt ik op een hard bolletje. Meteen schoot mij het beeld voor ogen van een dramatische oesterjacht op volle zee met ruige mannen, tot de tanden gewapend met Browning's geladen met loodbolletjes-cartouche's. Toen reageerde mijn rechterhersenhelft met de dienstmededeling dat "tot nader order niet met lood op oesters geschoten wordt". Mijn linkerhersenhelft moest zijn ongelijk toegeven en een seconde later spuugde ik het vreemd voorwerp in mijn hand.

Wie schetst mijn verbazing, alsook die van mijn disgenoten, toen ik een klein pareltje in mijn handen bleek te houden.

Het onlokte bij mijn madam de spontane opmerking "voilà, dat scheelt u al vijhonderd euro voor mijn nieuwe ring". Eerlijk is eerlijk, ik heb zoiets nog nooit meegemaakt.

Wie weet welk belangrijk teken werd me hiermee gegeven? Ben op slag een ander mens geworden. Of gewoon mens, dat zou ook al een verandering zijn, nee?

Cool precious runnings,

Emmanuel

"Speak now or forever hold your peace"

Beste vrienden, lezers, bezoekers en verdwaalde meerwaardezoekers, do I have news for you! Het lieftallige snoetje hierboven, toen nog bij het nekvel gepakt door ons mama, gaat volgend jaar door iemand anders bij het nekvel gepakt worden...

Jawel, mijn broer gaat in de huwelijks-pédalo stappen met zijn lief Cindy. Hij heeft meubelen, huisgerief en twee koters, wat zou hem dan tegenhouden newaar? Gisteren werden we uitgenodigd ter Abdijmolenstraat om er een hapje en drankje te nuttigen, vet veel champieper te morsen op het tafelkleed, aperitiefvorkjes weg te gooien in de afvalbak, afin ons eens goed te laten gaan dus. Vic nam de gelegenheid te baat om aan mijn madam te vragen of ze zijn getuige wil zijn op het huwelijk. Natuurlijk zag ze dat wel zitten, het wordt immers hét society-event van 2009! Daarnet zat ze al te surfen langs enkele sites voor galajurken. Ze wil een kleed met een duizelingwekkend décolleté. Dat worden nog spannende tijden... Cindy heeft ondertussen ook al haar getuige kunnen strikken. Ik heb nog iets meer dan een jaar om mij voor te bereiden op deze ontmoeting. Maar mezelf kennende, gemoedelijk en erg sociaal (aaaaarch, had bijna iets anders geschreven) zal dat wel soepel verlopen. Ondertussen heb ik nog ruimschoots de tijd wat apéro's te drinken, iets wat ik nu onmiddellijk ga doen zie ;-)

Cool runnings,

Emmanuel

Nederlander uit Zwijnaarde koopt Zweed uit Gent.

Vanmorgen eens binnengesprongen bij schoonbroer en schoonzus in Zwijnaarde. Eigenlijk was het de bedoeling eens naar Willem te gaan kijken die op Melsen moest voetballen met zijn ploegje van van ESA Bottelare, maar aangezien de schoonfamilie uit Zwijnaarde mij NIET verwittigde dat de jeugdreeksen dit weekend uigesteld zijn stond ik daar schoon te blinken met een diep ondelukkige dochter en vier krentenbollen in een papieren zakje.

Dus maar even een namaak-koffie wezen drinken in de Krekelstraat. Groot was mijn verwondering te zien dat de nieuwe mobiel van de familie al op de oprit stond, sinds enkele dagen nieuw aangeleverd. Het moet gezegd, het is een mooie auto. Lederen interieur, gps, neerklapbare kopsteuntjes, zetelverwarming, onafhankelijk bedienbaar interieuralarm, mooi dashboard en zelfs voetmatjes! Een Volvo S60, Electric Silver. Afin, een auto waar zelfs de flikken jaloers zullen op zijn. Als daar maar geen miserie van komt.

Proficiat met de nieuwe kar en veel plezier gewenst Ann en André.

ps: Is vast wel een erg dure auto, er waren al geen koekjes meer bij de koffie ;-)

Cool runnings,

Emmanuel

"En gij zult de kelk ledigen tot op de bodem"

Beste bezoeker,

Bent u zelf al ooit in de situatie geweest dat uw hart heen en weer geslingerd wordt tussen liefde/respect en je reinste misprijzen? Nee? Dan ik wel.

Lees en huiver.

Enige tijd geleden ging mijn jongere broer, vroeger wel eens mijn oogappel geheten, naar een gespreksnamiddag te Drongen, lieflijke deelgemeente van Gent, met als centrale gast niemand minder maar ook zeker niet meer dan burgemeester Termont. Big D Termont, de man die elk feestje in de Haven van Gent afschuimde en afsloot ten tijde van zijn Schepenmandaat. Bon, die mens is ondertussen opgeklommen tot oppersos van de fiere stad Gent. Niks erg.

Mijn broerke echter tart het lot voor de tweede maal (cfr. mijn stukje dd. 10 februari) door vaak genoeg instemmend te knikken wanneer zijn rode burgervader weer eens één of ander betoogske houdt. Ik kan me zo voorstellen dat zijn rechterhand jeukte van de goesting om een gebalde vuist omhoog te steken. Jaat jongen! Horresco referens.

Tot overmaat van ramp gaan beide vrienden-kameraden nog eens gezellig op de foto staan, er blijft mij werkelijk niets bespaard... Waaraan heb ik dat verdiend? De bewuste foto is te zien op een saait van een ander illuster rood plastronske.

Hieronder de foto waarvan sprake, ge ziet van hier dat ik geen link naar die saait ga zetten hé.

Ach Vic jongen, juvat inconcessa voluptas, ik weet het wel.

Néanmoins hebt ge toch maar achtenveertig uur om u te excuseren.

Cool yellow runnings,

Emmanuel

Mega week-end!

We zijn volop bezig aan wat een zeer aangenaam week-end zal worden.

Eergisteren zijn mijn vrouw en ik wezen/weesten poolen in café Klein Ledeberg op Wetteren-ten-Ede. De kindjes hadden elk hun activiteit en wij dachten dus ons eveneens eens aangenaam te verpozen. Tussen de Duvel en de Orval wou ik mijn madam de beginselen van het edele biljartspel bijbrengen. Het moet gezegd, het is een zeer aandachtige leerlinge... ik ben daar afgedroogd dat het niet mooi meer was. Stekske met de keu en vol effect op rechts, bandje of drie meepakken en een mooie pot van een verloren gewaande bal, ge noemt het en ik heb het gezien.
En dan dat gemaakt lief verontschuldigen, ik krijg daar hartkloppigen van. Misschien moet ik volgende keer maar eens Tractorpulling proberen tegen mijn vrouw, misschien maak ik dan een kansje.

Gisteren hadden we dan weer hoog bezoek uit Frankrijk. Fred, Noëlla en de dochtertjes kwamen langs. We zijn naar ribbetjesrestaurant Amadeus II geweest en hoewel Fred niet bijzonder gek is op ribgedoe heeft hij toch ferm bijbesteld ;-) Ook de meisjes waren allevier erg lief en braaf, dat scheelt ook al een slok op een borrel natuurlijk. Als beloning voor hun flinkzijn reden we nadien naar de indoor-speeltuin van Deinze, waar Vic ondertussen al een tafel voor ons bewaarde en deze als een hondsdolle wolf beschermde. Al kan het feit dat er een donker Kasteelbier op stond er ook wel iets mee te maken hebben. Echt waar, het was een plezante dag. Veel tetteren en tateren, voor serieuze dicussies hadden we geen tijd.
Noëlla et Fred, encore merci pour cette belle journée et à bientôt!

Straks gaan we met mémé en de "Drongen Branch" eten in Italiaans restaurant La Bussola aan de Dampoort. U ziet het, ons leven is één groot treurspel maar we slaan er ons wel door. Toch bedankt voor het medeleven.

edit om 17.50u: Was het in orde op restaurant? Ja, het was in orde op restaurant. Na een apérootje nam mijn madam een Trio van carpaccio (zalm, tonijn en rund) en nadien een Saltimbocca. Ikzelf, want ik mocht ook kiezen, nam als voorgerecht een schotel van zeevruchten en nadien eveneens de Saltimbocca. Hou uw commentaar voor u. Ik was zo stout te vragen of ze voor mij een sabaglione (sabayon damme zeggen) konden maken als dessert. Awel, chapeau voor de zaak want ondanks het feit dat die helemaal niet op de kaart stond en het wel redelijk druk was in het restaurant, kreeg ik me daar een glas heerlijk turbo-caloriedessert! Om duimen en vingers van af te likken.
En nu... ons avondaperitiefke klaarmaken.


Cool runnings,
Emmanuel

Puur jeugdsentiment

Speciaal voor mijn kleine broer enkele Jijbuis-filmkes met televisie-clipjes van toen we nog klein waren, vooral hij dan. De namiddagen met de Matchbox'kes op het tapijt voor de tv thuis, de weekends met de knikkers op het tapijt bij mémé en pépé, de zondagen bij de Jova Scouts, de woensdagnamiddagen op het terreintje achter 't huis voetballen dat de doelen er van neervielen... Ach, dat waren nog eens tijden. Fietsen op Meulestede, boelzoeken op Gentbrugge, suikerwafels verkopen aan diabetici op oud-Gentbrugge... Komt nooit meer terug. Tiens, dat werd mij vroeger ook wel vaak nageroepen, achteraf bekeken "en komt nooit meer terug!". De ritjes naar Mamy (M majuscule!) in Frankrijk, altijd eerst stoppen in Leuze, vanaf de grens "et maintenant on parle Français", les koei dans l'herbe enzo... We worden oud, vooral mijn broer dan.
Anyway, hier zijn de clipjes. Zij die jonger zijn dan ons raad ik aan beleefd te blijven en niet te lachen, zij die ouder zijn dan ons raad ik aan eens goed te bekijken wat voor hoogstaand materiaal er in die tijd al was op tv.

Cool runnings,
Emmanuel

Nog niet zo dom eigenlijk / Pas con du tout...

Af en toe krijg ik vanuit het verre "departement du Nord", waar mijn familie woont, mails met een schat aan levenswijsheid.
Zo kreeg ik vandaag van Fred deze foto die eigenlijk evengoed zonder commentaar zou kunnen heten. Diegenen onder u die goed Frans kunnen zullen instemmend knikken. Wel eerst kijken of madam niet in de buurt is, hé!

De temps en temps je reçois des mails (couriels) en provenance du Nord, où habite ma famille, qui nous éblouissent de sagesse. Comme çe mail de Fred qui pourrait très bien s'intituler sans commentaire. J'en connais parmis vous qui voudront crier haut et fort qu' "il a raison le type". Regardez tout de même que m'dame l'épouse ne soit pas dans les environs, hein!

Cool runnings,
Emmanuel

Le film de l'année! / De film van het jaar!

"Bienvenue chez les Chtis"

Lotus Truckstop is weer open!

Driewerf hoera en zingt jubilaté, de Lotus is weer open. Mijn favoriete ochtendlijke koffieslurpstation op de E17 was een weekje dicht wegens werken aan het kapotgereden rechterrijvak in de richting Antwerpen-Gent. Wijlst voornoemde werken werd het interieur van de truckstop eveneens wat opgefrist. Het moet gezegd, het is erg gezellig geworden met warme tinten.

In deze stopplaats ontmoet men echt mensen van allerlei pluimage. Dat gaat van de welopgevoede en stijlvolle koffieleverancier over de wat verwaarloosd uitziende vertegenwoordigers van een groot Frans merk in producten en systemen voor elektrische installaties en informatienetwerken, senioren uit de sector van het witgoed en sanitaire installatie's, de betere schouwvegers die nog zélf op het dak kruipen, vrachtwagenchauffeurs met bouwvakkers-inkijk, verdwaalde Hollanders die in hun rottigste Frans vragen "parjlee foe franseej?" "Ikke wel, gij duidelijk nie", afin u vraagt het wij hebben het.

Mocht u ook ooit eens de E17 Antwerpen-Gent gebruiken, stop dan net voor Gentbrugge en geniet er van een heerlijke bak koffie, volgens mensen die het kunnen weten (wie ben ik om hen tegen te spreken) zelfs een file waard...

Cool runnings,

Emmanuel

Zenuwslopende uren voor mijn madam...

Vandaag gaat onze auto binnen op onderhoud.


Op zich niks speciaals, eerder iets duurs zelfs.


Het probleem is dat mijn madam met sommige van haar bezittingen nogal een rare band heeft. Zo ook met haar auto. Niet dat ze van het zeer materialistische genre is, maar haar auto is zo onder andere één van die dingen die BIJNA met de voornaam aangesproken aangesproken worden ;-) Ik herinner me de allereerste keer dat ze met ons toenmalig karretje, Opel Kadett, naar de garage ging en de receptionist haar vriendelijk zei: "madam, ge meugt dat blokske mee de numéro van euwen auto op zijn dak plakke". Noord-Hollandse toorn en misprijzen waren zijn deel! "Mijnen oto ès gienen numéro!" Waarop de brave borst het nummerblokje teruggenomen heeft om stiekem zelf te plaatsen eens dat coleriek mens weg was.


Ik ben dus ferm benieuwd in welke staat ze straks thuiskomt met een, naar haar normen kwalitatief ontoereikende, vervangwagen. Een factor die haar humeur misschien wel wat gaat bepalen is de aanwezigheid van onze beide dochters. Als dat vervangwagentje (want ik ben zeker dat het een tje zal zijn) gevuld wordt met twee jengelende Anciaux's op de achterbank, vrees ik dat een wandelingetje richting café Pallieter me wel eens deugd zou kunnen doen.

Om die onmogelijke spanning van het missen van haar mobiel wat te verzachten, heb ik voor mijn madam er een fotooke van neergepoot . Alstublieft bolleke.

Cool runnings iedereen,
Emmanuel


Update:

Ziehier het vervang-handschoenkastje op wielen. Twee keer mee gereden en minstens evenveel met mijn knikker tegen het dak gezeten...

Broederlijke babbels luchten altijd op.

Kleine broer en ik kunnen al ons hele leven lang goed met elkaar opschieten. Onze broederlijke babbels zitten daar zeker voor een stuk tussen.

Voor brô: rust wat uit en dan volle bak er weer tegenaan man.

x Ikke

Lokeren-Club Brugge 0-1

Sensatie alom in het land van de "pjeiretisjen in tomattesaus"! Deze kwieke youngster zorgde gisteren eigenhandig en vooral met de voeten voor de verdiende winst van onzen FCB op Daknam.

Insiders vrezen dat we zijn fluwelen baltoetsen niet lang meer gaan zien op de Belgische velden. Naar het schijnt zitten Lille, Barcelona en AC Milaan heel erg aan te dringen. En ik maar hopen hem ooit te kunnen voorstellen aan het glorierijke KFC Heusden, ploeg van mijn dorp en qua niveau stukken beter dan dat patattenploegske van Destelbergen; om over de ambiance voor, tijdens en na en na en na en na de wedstrijd dan nog niet te spreken!

Hoedanook, ik ben er nogal van overtuigd dat Axel Anciaux, remember that name, voor mij een plaatsje in de loge's zal reserveren. Misschien krijg ik wel nog een dekentje met de clubkleuren er bovenop? Een zitje en een dekentje, zijn peter is niet veeleisend.

En morgen gaat het zonnetje op om 7.35u. Dan zijn wij allang bezig, luie kl**t!

To schaats or not to schaats...

Laetitia heeft hoop en al nog maar drie keer op een schaatsbaan gestaan in heel haar leven, waarvan zelfs één keer met de pootjes dwars door de omheining, toch is ze er aardig snel mee weg. Haar voorkeur ging vorig week-end uit naar de betere sprintnummers. Geef toe dat de techniek echt wel goed is. De concentratie echter gaat niet mee tot en met de laatste seconden. Terwijl dié nu net heel belangrijk zijn...

Muis, ik ben toch fier op u hoor, ik zou met moeite kunnen blijven rechtstaan.

Blijf je lever eens de baas op een week-end met Deraes.

Ja, het leek aanvankelijk een schitterend idee om met Hugo, Sabine en de kleine Sophie op week-end te gaan naar Vielsalm. Tot we bij hen echter een verschrikkelijk geheim ontblootten...

Die drinken nog meer dan ons ;-) Hulde en the utmost respect voor dit stevige koppel.

Het was een leuk en ontspannend tripje naar de Belgische Ardennen. De kinderen hadden de tijd van hun leven op de indoor-schaatsbaan, in het subtropisch zwembad, tijdens de zeer goed aangeduide boswandeling, tijdens het koud-warm buffet in het stemmige restaurant van Sun-Parks. Hugo en mijn vrouw kwamen als vanouds weer zeer goed overeen, echt aandoenlijk om te zien. Spijtig dat Hugo zo vaak om de kap van mijn vrouw zit eigenlijk, misschien is dat zijn manier om te zeggen dat hij haar wel kan waarderen...;-)