Warm en zacht als vriendschap.

Vriendschap is als een moelleux, stevig aan de buitenkant en zacht aan de binnenkant.

Dat konden we gisteren nog eens ondervinden toen we uitgenodigd werden bij onze beste vrienden Filip en Saskia. Sinds ze in hun gekochte huisje in Zwijnaarde wonen waren we er nog niet langsgeweest, schande ja. Gisteren dus de grote dag en het was alsof we mekaar vorige week nog ontmoetten. De sfeer zat er onmiddellijk goed in en het betere bubbelwerk vloeide rijkelijk.
Saskia hield haar reputatie hoog met haar stilaan legendarische "Van Laere'kes", versprekingen en spreekwoorden die er van ver wel wat op lijken. Heerlijke madam, ik lag dubbel met haar uitdrukking "je moet van een korrel zout geen olifant maken"... Filip maakte met de snelheid van een topchef lekkere mossels klaar en liet zich niet van de wijs brengen door het gezellige getater van onze beide echtgenotes.
Aan tafel gingen de gesprekken over het leven zoals het is, de kennissen, het gezinsgebeuren, herinneringen,... De tijd vloog voorbij.

Tot ieders groot enthousiasme toverde de dertienjarige dochter als dessert enkele heerlijke versgemaakte moelleux's tevoorschijn, waar papa misschien een tikkeltje mee moest helpen maar ze waren ronduit fantastisch.

We sloten de avond op een zeer onchristelijk uur af, namen uitgebreid afscheid en reden terug naar Heusden, naar huis met een brede smile op het gezicht.


Cool runnings,

Emmanuel

De bezige bijtjes van opa Wajer.

Lang geleden, toen de kippen nog tanden hadden en politici kl*ten aan hun lijf, mocht ik voor het eerst met mijn liefje Sandra Gerritje Wajer op bezoek bij haar opa in Westbroek. De hele trip naar Nederland wat zenuwachtig in de auto gezeten en mij afgevraagd wat ik van die man kon verwachten.

Viel reuze mee, een toffe vent. Soms zwijgzaam wegens selectief doof, andere keren het bijna hoogste woord. Nu ik het zo bekijk, ik denk dat alle Wajers dat wel wat hebben.
Opa was in zijn vrije tijd een erkend en gewaardeerd imker. Het was mooi en intrigerend om hem zijn bijen te zien verzorgen, ik was op slag dol op die bruine zoemers. Hij vertelde graag over het ingewikkelde, natuurgevoelige en soms ondankbare werk van het bijenhouden, over het belang van bijen voor mens en dier en ook... hoeveel een potje honing kostte. Het bleef tenslotte een 'Ollander.

Zoals gezegd, ik bekijk de bijtjes sindsdien door een andere bril en kan wel genieten van hun vlucht of kijken hoe ze blijven hangen als waren het kleine helikoptertjes die je gadeslaan. Wanneer het mooi weer is en er een bijtje langs ons heen zoemt denken we steeds weer aan opa, we zeggen zelfs gedag tegen het beestje.
Het is jammer dat zoveel mensen het verschil niet kennen tussen bijen en wespen, waardoor vele stuifmeelleveranciertjes vroeger dan hun pre-pensioen het loodje leggen in het gaas van vliegenmeppers of onder een giftige wolk uit de spuitbus. Bijen zijn GEEN ongedierte en hebben een levensbelangrijke functie in de keten van fauna én flora. Net zoals men in het Frans spreekt over "l'effet papillon" waarbij men ervan uitgaat dat iets kleins de oorzaak is van iets groots, kan je misschien spreken over "het bijeneffect": zonder bijtjes veel minder bloemen en planten dus veel minder voedsel voor andere dieren dus veel minder voedsel voor de mens dus veel minder aperitieven en barbecuen met vrienden... Ik heb genoeg gezegd?

Cool runnings,

Emmanuel

"Quetzal" geen quatsch!

Gisteren met mijn Drie Biggetjes toch maar eens naar Gent gereden, het weer was goed te doen en de sfeer zat er bij alledrie de dames duidelijk in.
We gingen naar de chocolade bar Quetzal om er een chocoladfondue te proberen. Althans, dat hebben de dochters gedaan want ik heb het niet zo voor chocolade. Het enige wat chocoladeboeren en ik gemeenschappelijk hebben is dat ons basisproduct van bonen afkomstig is.

De geur, diehards zullen het "aroma" noemen, slaat je bij het binnenkomen eerst een metertje achteruit maar de brede glimlach van het meisje achter de bar werkt aanstekelijk en voor je 't weet heb je de kaart met diverse lekkernijen vast.
Onvoorstelbaar wat je met die bruine of witte caloriebommen zoal kan doen en drinken. De dochters kozen dus de chocoladefondue met vers fruit en koekjes, een beker dubbele chocoladeshot, een beker chocolademelk met chocolade-marshmallows, twee brownies en een zakje chocolade om mee te nemen.
Chocolade dus...

De moeite waard. Niet voor elke week maar wel leuk en zeker een aanrader voor al diegenen die geen schrik hebben van protesterende levers, panikerende tandvullingen, ...

Cool runnings,

Emmanuel

Schatten op zolder: de familie

Kijk, het komt niet zo vaak voor dat het huis van een verre voorouder op een oude postkaart te zien is hé.
De postkaart toont de hoofdstraat van het Franse dorpje Gommegnies.

Op deze kaart staat het huis van François Joseph Anciaux, een voorvader in rechte lijn. Het is het huis rechts met de trapjes aan de voordeur en planten/bloemen aan de gevel. FJ leefde van 1793 tot 1852 en was achtereenvolgens boerenknecht, dagloner, pottenbakker en herbergier. Zijn oudste zoon zou later de herberg uitbreiden met een drankenhandel, uit die tijd dateert ook de postkaart. De middelste zoon, mijn lijn in de stamboom, verhuisde uiteindelijk naar Sars-Poteries.

Ik vind het leuk, spannend en interessant om me te proberen in te beelden wat die mensen toen allemaal beleefden, waar ze aan dachten, hoe hard ze werkten, waarom iemand ineens besluit om te verhuizen... Dat maakt ook allemaal deel uit van geïnteresseerd zijn in je voorgeschiedenis, of in mijn geval mijn hobby "genealogie". Mensen rondom mij kennen mijn gedrevenheid daarin al een tijdje. En zo komt het dat ik hen af en toe een klein pareltje uit mijn oude doos aanbied. Zoals deze postkaart.

Cool runnings,

Emmanuel

Eens kijken bij de buren

Dat bloggen een ware boost kent sinds een tiental jaren is ondertussen algemeen gekend. Van onnozele toestanden over rustig voortkabbelende blogs (zoals dat van mij) naar zeer interessante fenomenen.
Ik pleeg al eens bij de buren te kijken hoe zij hun blog aanpakken, wat zij de wereld willen vertellen en zodoende volg ik ook al een tijdje een zeer mooi gestoffeerde blog van een Nederlander die naar Frankrijk emigreerde, daar gelukkig wél geïntegreerd is en dat ook zo laat blijken in zijn teksten. De brave man is, terecht, verliefd geworden op het land van mijn familie/voorouders.

Hierbij de link naar de blog van Dick Honnef, veel leesplezier!

Cool runnings,

Emmanuel

They did it!

Het moet gezegd, als Florine en mama een uitdaging aanvaarden gaan ze er wel helemaal voor. Vorig jaar organiseerden de oudste dochter en ik een "Komen Eten" bij ons thuis en waren zusje en Sandra te gast. We haalden alles uit de kast voor de wel erg kritische jury en behaalden dan ook ferme punten.

Nu was het dus payback time. Hieronder het menu van Sandra en Florine, van 't begin tot 't eind lekker, zoals verwacht.

Cava met hapje van de visser

Garnaaltjes en rauwe zalm met espuma van avocado

Romig vispannetje

Gestoomde zalm en tilapia in roomsausje met spinazie

Broccolisoep

Crème van broccoli

Gebraadje met lookaardappelpuree en groentjes

Rundsgebraadje met puree, look en drie groentjes

Bananasplit of coupe Brésilienne

Florine was, zoals we al vreesden, erg zenuwachtig. Mama had het dus niet onder de markt met zo'n vlo in de keuken. Het belangrijkste was natuurlijk: de puntendeling.

En geloof het of niet, ze behaalden evenveel punten als wij! Proficiat!

Cool runnings,

Emmanuel