Let's kick some ass!

De sportieve jonge snaak hierboven (collegiaal leunend op zijn donkere ploeggenoot) begeeft zich binnenkort weer in het wereldje van glitter en glamour genaamd "Minivoetbal". Jawel, na enkele jaren gestopt te zijn wegens teveel groupie's, drank, sex, rock & roll en twee kleine dochters zal het balletje weer rollen als voorheen. Tenminste, als het van het balletje afhangt. Want inderdaad, den dezen zal eerst eens afwachten wat dat geeft zo enkele kilootjes meer. En dan spreken we nog niet over de jaartjes meer en haartjes minder!

De voetbalploeg die ondergetekende een ferm contract aanbood heet MVC De Matroos. Een groep enthousiastelingen die hun thuisbasis heeft in de gelijknamige afspanning. Ik moet dat adres één dezer toch eens gaan opzoeken, kwestie van wat kennis te maken met de lokale fans. Ik vetrouw erop dat de vrouwelijke fans iets discreter zijn dan wat ik vroeger zoal moest meemaken: ontblote borsten in de tribune, liefdesbrieven, gegil bij weer eens één van mijn splijtende passes, bakken Duvel in de kleedkamer, ... Over dat laatste moeten we natuurlijk ook niet écht moeilijk doen, ze menen het zo goed ;-)

Anyway, het zal er op zaterdag weer stuiven in sporthal Hipso aan de St.-Denijslaan in Gent. Voorlopig nog gratis maar ik vrees dat de massale belangstelling managers en event-organisatoren wel eens op ideëen zou kunnen brengen...

Cool runnings,

Emmanuel

Als vrienden drinken voor kameraden...

We zaten heerlijk te keuvelen op het terras van het plaatselijke betere café. Pintje drinken, pintje bestellen. Tot plots iemand opmerkte dat de bestellingen opgenomen werden door mensen met verdacht fel rode t-shirts met een nogal opvallende verwijzing naar een Belgisch merk van bronwater.

"'t Is niet waar?!" schreeuwde iemand. "Waar is hier de nooduitgang!" riep een ander. "We zitten in de val!" stamelde nog een andere vriend. We waren er met onze ogen open ingelopen, die namiddag ging een deel van de opbrengst van het terras naar de lokale afdeling van de Saciolisten, Sicialosten, Lasiocisten, ik kan het woord blijkbaar maar niet correct schrijven. Enfin, naar de partij van de mensen die maar één plateau tegelijk kunnen dragen.

Om van de eerste emoties te bekomen waagden we nog maar eens een bestelling. De biertjes en chips smaakten niet echt anders. Meer nog, ze smaakten lekkerder! Maar dat kwam eigenlijk door het gezelschap en de goede gesprekken, ha ja, want wij zijn nogal eens een bende goede-gesprekkers hoor ;-)


Cool runnings,

Emmanuel

Een "klein pietje" met allergie...

Onze Franse bulldog "Biloute", vrij vertaald uit het Noord-Frans dialect "klein pietje" heeft weer een opstoot van zijn atopie-allergie. Vanochtend ging ik ermee naar de dierenarts voor de jaarlijkse vaccinatie en besprak ik het probleem nog eens met de charmante mevrouw die ons Frans bommetje testosteron onder handen nam. Spijtig genoeg moeten we weer medicijnen geven, zij het iets minder dan bij aanvang van zijn allergieperiode. Het beestje ziet niet echt af maar het moet ook niet comfortabel zijn om een hele tijd met jeukende oogjes en vacht te lopen.

Omdat hij nog jong is, 2,5 jaar, wil de dierenarts nog niet aan het grof geschut beginnen en alles op een zachte manier proberen oplossen. We geven hem dus vanaf nu tot eind oktober om de twee dagen een visolietablet en om de twee dagen zijn pil Rilexine.
Voorts moeten we nog babydoekjes in huis halen om zijn oogrimpeltjes zuiver te houden want daar zouden anders wel eens infecties kunnen op komen en hypo-allergene shampoo om hem maandelijks eens te wassen. Wist zelfs niet dat dat mocht, we doen dat hooguit twee keer per jaar, we zien wel...

Met volle goeie moed zullen we dat beestje eens extra verzorgen, de dagelijkse knuffels misschien nog wat opdrijven :-) Hij verdient dat wel, want hoewel hij een ferm aanwezige hond is, blijft hij de held van het gezin. Klein pietje, groot hart!


Cool runnings,

Emmanuel

Feessie bouwen?!

Heusden, deelgemeente van Destelbergen, is zich stilaan weer aan het opmaken voor de jaarlijkse kermis, volgende week, op het dorpsplein en in de naburige cafés. Terwijl het dorpse karakter de laatste jaren beetje bij beetje teniet is gedaan door ongebreidelde bouwdrift van diverse eigenaren en instanties blijft het gemeenschapsgevoel gelukkig nog wél overeind. Het is een tijd van afspraken, barbecues, keuvelen en kletsen tot 's avonds laat maar niet alleen dat.

Op dinsdag komen duizenden uit de verre omstreken zich vergapen aan de gekende Heusdenkoers. Vele Heusdenaars, waaronder ook den dezen, staan buiten en drinken een ferme pint of meer met buren en vrienden, een massa volk komt langs. Zo goed als iedereen neemt vakantie voor die wielerwedstrijd. De échte diehards, waaronder ook den dezen, nemen echter een hele week verlof. Je weet maar nooit, feessies bouwen vergt wel wat van een mens en zijn orgaan rechtsboven in de buikholte. Hoe kan het ook anders, op het dorpsplein staat een podium met daarnaast een bende vrienden en vriendinnen met steevast dezelfde vraag: "wat drinkt ge?!" Wat verder staan de kermiskraampjes waaraan vrienden en vriendinnen staan met steevast dezelfde vraag: "wat drinkt ge straks?!" Iets verderop enkel maar horecazaken met vrienden en vriendinnen, afin, steeds weer diezelfde vraag :-) Carpe diem aan honderd per uur!

En dan wil een mens ook nog eens zijn stamcafé passeren...

Cool runnings,

Emmanuel

edit: tijdens het laatste weekend van augustus vinden ook de Melhoekfeesten plaats en aangezien de Melhoek ook Heusden is...

Talking politics...

Ach, wat had ik vurige en gepassioneerde discussies kunnen hebben met mijn overgrootvader Arthur Anciaux. Hij was in de jaren vijftig gemeenteraadslid voor het S.F.I.O, een voorloper van de PS, in de Franse gemeente Feignies. Geen simpel clubje die rooie jongens, zoals blijkt uit de uitleg via bovenstaande link. Als je weet dat Feignies in het oude staalbekken van de Samber ligt, net over de grens, komende van Mons zal het je ook niet verwonderen dat die partij een enorme aanhang had onder de mijnwerkers, metaalarbeiders,... Mijn overgrootvader, pèpère voor de familie, was naar het schijnt een erg rechtschapen man met duidelijke principes maar vooral een groot hart. Vaak ging hij bij buren en inwoners langs om poolshoogte te nemen van eventuele problemen, je moet bedenken dat de tweede wereldoorlog nog maar enkele jaren voorbij was, de miserie moet enorm geweest zijn.

Gek eigenlijk: mijn overgrootvader "socialist", terwijl het overgrote deel van mijn familie dat allesbehalve was/is. Ik weet het wel, er lopen enkele verloren schapen rond in de familie, à bon entendeur salut, maar het gedachtengoed van het roosje en het vuistje is niet zeer aanwezig tijdens familie-etentjes en knabbelbabbels.

Hoewel ik aan mijn Franse familie hoegenaamd niet uitgelegd krijg welke strekking mijn hobby nu eigenlijk is ben ik zeker dat ik met pèpère goeie gesprekken zou gehad hebben, mét een glaasje rode wijn bij de hand. Rood ja, zo fanatiek ben ik nu ook weer niet ;-) Waarmee ik dus maar wil zeggen dat het eigenlijk geen rol speelt welke partij je voorkeur wegdraagt, als je maar politiek geïnteresseerd bent en er af en toe eens over kan discussiëren. Nee?

Cool runnings,

Emmanuel

Arthur Anciaux is de man onder het, inderdaad, rode pijltje.

Beauty is in the eyes of the beholder.

De brave man hierboven zag ik vandaag op de stoep aan de Ottogracht. Hij zat er op een sjofel stoeltje en tekende de gevel van een oude burgerijwoning. Tijdens het voorbijrijden bedacht ik me in een fractie van een seconde dat deze man iets tekende waar wij allemaal honderden keren zouden aan voorbijgaan en het niet eens opmerken. Maar de tekenaar, die had wél de mooie gevel opgemerkt. Hij had wél een stoeltje en ander materiaal bij elkaar geraapt vanmorgen, misschien zelfs gewacht op het ideale weer om zijn schets te gaan maken. Eigenlijk verkondigde die man onbedoeld een mooie boodschap: sta eens wat vaker stil bij mooie dingen, jaag jezelf niet zo op, geniet wat meer van het moment want dat verkeerslicht een eindje verder staat er waarschijnlijk nog jaaaaaaaaren...

De man heet Gilbert Gustaaf Govaerts en bij deze wil ik hem hartelijk bedanken, we spraken mekaar maar enkele minuten maar het waren mooie minuten.

Cool runnings,

Emmanuel