Mijn papa, één van mijn helden...

Mijn papa, mijn vader, mijn held. Vandaag is het vier jaar geleden dat ik heb moeten afscheid nemen.

Nooit meer naar iemand kunnen bellen, nooit meer raad kunnen vragen, nooit meer... alles dus.




Cool runnings,

Emmanuel

Wilhelmina "Willemijn" Van Gogh...

Tijdens onze jaarlijkse vakanties naar de Veluwe neem ik graag de tijd om wat interessante weetjes over de voorouders van mijn Wajerke op te zoeken. Dat kan gaan van hoe het leven indertijd verliep, over oude foto's tot namen van plaatsen of bekende personen.

Veldwijk, oorspronkelijk een gehucht en landgoed bij Ermelo waar nog steeds de boerderij staat die aan de basis lag van de familienaam van mijn lieftallige echtgenote, werd met verloop van tijd erg bekend door het daar gestichte psychiatrisch ziekenhuis. Het terrein bestaat uit een groot aantal paviljoenen, her en der verspreid in het groen van de bossen.

Er bevindt zich een kleine begraafplaats die nu in onbruik is geraakt maar wel nog onderhouden wordt.
Naar deze begraafplaats reed ik vorige week om er het graf van Wilhelmina Van Gogh te bekijken.
Het is een eenvoudige, grijze, steen. In 2012 nog ten prooi gevallen aan grafschennis, er ontbreekt nu een hoek.

Wilhelmina was een zus van Theo en Vincent Van Gogh en dochter uit een gezin van zeven kinderen, waarvan er eentje doodgeboren werd.
Het verhaal van voornoemde broers kenden we al, zus "Willemina" was anders ook geen saaie mus: ze verzorgde zieken in een ziekenhuis, had een niet onaardige pen en was een hevige feministe. Ze begon echter al erg vroeg tekenen van iets als dementie te krijgen en verhuisde noodgedwongen naar Veldwijk op 40 jarige leeftijd.
Haar toestand verslechterde, ze at zelden en moest bijgevoed worden, ze kreeg driftbuien en ondernam enkele zelfmoordpogingen. Sommige verhalen spreken over een Wilhelmina die apatisch in bed bleef liggen, zelfs bij bezoek van haar familie. Ze overleed in 1941 na een kort ziekbed, ze werd 79...

Cool runings,

Emmanuel