31 december 2009

Koffie's genoten


De tijd dat je in Nederland enkel maar van die vieze diepvries-D.E. kon krijgen is stilaan passé. En gelukkig maar, de klant kent ondertussen het verschil tussen koffie en vloeibaar asfalt. Al wil dat met die vloeibare asfalt in België nog niet zo meteen lukken maar wij werken eraan.

Zoals hiervoor ergens beschreven ging ik tijdens de kerstperiode met "die van ons" en de keuters naar Julianadorp en Den Helder op vakantie. Terwijl mijn allerliefste Sandra Gerritje Wajer haar talenten als shopster de vrije loop liet stapte ik graag een koffie- of eethuisje binnen, op zoek naar een lekkere bak koffie.


Zo dronk ik in de Beatrixstraat (Den Helder) bovenstaande heerlijke latte macchiato bij Brasserie 2 Sisters. Zeer vriendelijke bediening overigens en ze keken totaal niet op van mijn vraag of ik de zakken met espressobonen eens mocht bekijken, integendeel, ik kreeg een uitgebreide uitleg over hun keuze van koffieleverancier.
Volgende keer keer ik er zeker terug, ze hebben er een koffiekaart om U tegen te zeggen!
Cool runnings,
Emmanuel

En for you de seem!


2010 is ingezet zoals het hoort, ja?


Dan maak ik graag van de gelegenheid gebruik om u, uw familie, de kat, de hond en de siberische langnekvinken een voorspoedig nieuw jaar te wensen. Doe vooral wat u niet laten kunt, wij houden ons ook niet in, getuige bijgaand familiekiekje uit (of all places!) Volendam.


Cool runnings,


Emmanuel

21 december 2009

Op naar Julianadorp.


Donderdagmiddag vertrekken we eindelijk naar Noord-Holland, geboortestreek van vele gezellige mokkels waaronder mijn liefste Sandra Gerritje Wajer. We gaan meer bepaald naar "de Kop van Holland" waar we een huisje huurden in Julianadorp.
Het valt te hopen dat mijn madam tegen dan iets beter is dan deze ochtend, ze is namelijk goed ziek uit haar bed gestrompeld en heeft zelfs het eerste werkuur van de vroege niet gehaald, 't schaapke. Mijn madam is niet gauw ziek maar nu ziet ze er maar belabberd uit.

Ik zit hier nu met twee keuters opgescheept die alles behalve ziek zijn en niets liever zouden doen dan goed laten horen dat ze aan 't spelen zijn. Straks gaat het waarschijnlijk weer sneeuwen, dan kunnen ze buiten wat ravotten en maak ik warme chocolademelk klaar.

Voor de rest van de dag wordt het waarschijnlijk "mama-soigneren" maar dat moet ook af en toe hé?


We hebben nog tijd genoeg tot donderdag, maar niets houdt ons echter tegen hoor: op naar Julianadorp!


Cool runnings,
Emmanuel

20 december 2009

Puur plezier.




Een sneeuwpopje maken, wandelen in de krakende sneeuw en later lekkere warme chocolademelk drinken, puur plezier voor onze dochtertjes.
Cool runnings,
Emmanuel

17 december 2009

Smeeuw! Smeeuw!

Vanmorgen vroeg zoals gebruikelijk naar mijn slaapkamerraam gestapt om aldaar "efkens ergens" te krabben en de situatie voor ons huis wat in te schatten, Emmanuel groet 's morgens de dingen...
Miljaar, er lag een sneeuwtapijtje. Don't like sneeuwtapijtjes. Never liked sneeuwtapijtjes.
Gelukkig hielden we de rolluiken gesloten beneden anders hadden de dochters niks door de keel gekregen want: zij houden wél van sneeuw, heeeeeeel veel sneeuw. Mijn madam en ik haalden herinneringen op aan de tijd toen onze beide snotneuzen nog snottere neuzen waren en we des morgends om zes uur in de voortuin stonden met warme chocolademelk en twee vers gemaakte sneeuwpoppen. Onze oudste kon toen ze kleintjes was helemaal uit haar dak gaan bij het zien van "sMeeuw", de kleine is dan weer meer een ballengooier met aangeboren gevoel voor precisie.
Zou ze dit jaar eens naar mama kunnen gooien aub?


Cool runnings,


Emmanuel

15 december 2009

Horecaleverancier, het is een stiel.

Zoals velen onder jullie weten verdien ik mijn euro's met het bezoeken en vooral beleveren van de betere horecazaken. Enkelen onder hen de gulle sponsors van mijn nieuwe Harley, jaarlijkse reis naar de Provence en tweewekelijkse mand oesters, staan in de links hiernaast vermeld. Het is een job met afwisseling, soms stress maar vooral met veel leutig volk. Het is ook een job waar ge dagelijks moet zoeken naar nieuwe adressen, leuke eetgelegenheden en als het even kan de zeldzame parel in het Vlaemsche land van herbergen ende afspanningen. Als ik dan eens een adresje cadeau krijg (waar ik dus geen moeite moet voor doen) ben ik de gelukkigste der gelukkigen.



Zo kreeg ik van Alex T. uit Aartselaar bovenstaand schitterend adres van een horecazaak met uitstraling en klasse. De naam liet op voorhand al vermoeden dat enkel het beste daar goed genoeg was. Beste vrienden, ik ben serieus uit mijn pijp moeten komen, ze waren daar blijkbaar toch één en ander gewend en zaten niet onmiddellijk te wachten op een nieuwe leverancier. Toen ik uiteindelijk mijn allerlaatste troef op tafel legde bloosde de waardin als een betrapt nonneke en ging meteen overstag. Ik mag er tweewekelijks leveren en indien mogelijk op sluitingsdag, dan heeft ze wat meer tijd zei ze.



Geen idee waarom ze dat zei trouwens.


Cool runnings,
Emmanuel

Weer een Anciaux geveld!

Nu mega-ster Johan Vakantie uit zijn gecontroleerde coma geholpen is en stilaan weer zijn wereldberoemde "Quoi ma gueule, qu'est-ce qu'elle a ma gueule?!" mag kwelen ligt een andere en dit keer terechte megaster in de kreukels: mijn broer Vincent Roger Gérard Anciaux.

"De kleinen" heeft ferm last én pijn in enkele van zijn nekwervels, zomaar ineens erin geschoten blijkbaar. Enkele dagen en nachten zeer kalmaan doen en pijnstillers slikken zou het moeten doen. Een reeks bezoeken aan de ostheopaat staan eveneens op 't program. Yep, way to go Vic!
Het moet gezegd, mijn broer had vroeger de vuile gewoonte de wetten der elasticiteit van het menselijk lichaam, de zwakke punten in het menselijk beendergestel, de grote verschillen tussen horizontale en valsnelheid te tarten.
Ontelbaar zijn de tuimelpertes in de speeltuin, de gipsen aan voeten en armen, de weer-eens-ziek-in-ziekenhuis liggen, ... Op een gegeven ogenblik lieten we zijn spullen gewoon in de kliniek, stellig overtuigd van 't feit dat hij binnen de veertien dagen weer ging binnen moeten.
De meeste van zijn accidenten waren echter wel pechgevallen te noemen.

Een ander groot deel noemen we maar "enkel de kleinen komt dat tegen"-gevallen.
Nemen wij als voorbeelden "een spurtje trekken met de fiets (tegen niemand) en voluit op het foorkraam vallen in een pas afgebrande grasberm", "voetballen op een plein met slechts aan één kant putjes in de de grond maar ook enkel daar willen lopen, risico's nemen dus", "tegen open kastdeuren lopen die niet onmiddellijk dicht willen", "op eigen houtje een opklapbed, kastmodel, demonteren en merken dat de veren van bed en kast sterker zijn dan de eigen bicepsen", ...
En nu dus de nek die niet meer meewil, Vic heeft het niet getroffen.
We denken aan hem vanop een afstand.
Het kan nog altijd erger Vic, stel u voor dat uwen Axel maar een klein beetje van u heeft! LOL.
Cool runnings,
Emmanuel

11 december 2009

Johnny, dus Frankrijk, heeft het lastig!

Johnny Hallyday, door onze zuiderburen liekozend "notre Johnny national" genoemd, heeft het wat lastig dezer dagen. Inderdaad, de 66 jarige rockende bard heeft wat complicaties na een niet geheel vlekkeloos verlopen hernia-operatie. Mààr. Meneer is ook tegen het strenge advies van de dokter in veel te snel een vliegtuig opgestapt richting de Verenigde Straten van Nogmeervanda. Meneer wou uitrusten in Los Angeles alwaar hij een stulpje heeft met badkamer én apart toilet.
Ondertussen hebben ze hem in het ziekenhuis van L.A. al twee keer in een kunstmatige coma gehouden om hem verder te kunnen opereren zonder hij teveel moet afzien.


Wie dan weer wel erg afziet is de volledige Franse natie, ik zweer het u. Ik kan geen Franse site of zender openen of ik word met allerlei rampspoed om de oren geslagen. Fanclubs houden speciale bijeenkomsten om elkaar te steunen, sympathieregisters kunnen ondertekend worden op verschillende nieuwssite's, radioprogramma's besteden er anderhalf uur aan, luisteraars bellen als volledige wrakken naar de studio om dan te snotteren alsof de rigor mortis al ingetreden was...

Allons mes enfants, un peu de calme.

Het is ook maar een mens hé, hij heet niet voor niet Jean-Philippe Smet. Bezwaarlijk een naam te noemen die men aan iets bovenmenselijks geeft. De mens is serieus ziek en heeft post-operatieve problemen. Maar ik denk nu eerder (zonder leedvermaak, laat dit duidelijk zijn) aan ouders van doodzieke kinderen, aan anonieme familie's die angstvallig naast een bed het hand van een dierbare strelen en vasthouden, aan mensen die niet eens de middelen hebben om zich deftig te laten verzorgen... call me heartless maar dat ben ik niet.

Ik gruwel gewoon van hypes, behalve van de hype die mijn blog reeds bij jonge maegdekynen veroorzaakte. Maar dat is weer een ander, doch zeer gezond, verhaal.
Cool runnings,
Emmanuel

10 december 2009

Vierentwintig jaar geleden, mijn schoollief...

Vierentwintig jaar geleden de traditionele vraag "wildet mee mij aanmaken?" gesteld, nooit gedacht dat ze ja ging zeggen.

Zeker ook nooit gedacht dat we een allesbehalve traditioneel koppel gingen worden!

Bolleke ik zie u graag.

Sweet, passionate runnings,

Ikke

08 december 2009

Bienvenue en Avesnois


"l' Avesnois", de streek in het Franse departement "le Nord" waar mijn Franse roots liggen. Mijn vader zelf is geboren in Sous-le-Bois, vroeger een autonome gemeente maar ondertussen ingesloten in de stad Maubeuge. Maubeuge wordt "de poort van de Avesnois" genoemd. Je kan in eerste instantie een somber beeld krijgen wanneer je dat stukje Noord-Frankrijk binnenrijdt omdat zoveel dingen herinneren aan het verleden van zware metaalindustrie en koolmijnen, dat is inderdaad het verleden. Hedendaags is ook daar de werkloosheid een enorm probleem. Verpaupering loert om de hoek al zitten verschillende verenigingen en besturen kort op de bal en doen ze hun uiterste best om de stad fris en levendig te houden.

En toch, en toch.

Mijn hele familie leefde en leeft nog steeds langs de as Feignies / Sars-Poteries en god wat kan je daar mooie zichten zien, lekker eten en wandelen. De mensen zijn gastvrij en zeer gul. De natuur, met de typische bocages geeft iedere bezoeker een rustig gevoel. Er is in de streek ook een zeer gekend recreatiedomein "le ValJoly" dat sinds enkele jaren zijn erg aantrekkelijk aanbod heeft uitgebreid mét oog voor Vlaamse touristen.

Iets meer terug naar het noorden, niet ver van Hautmont (waar mijn grootmoedertje woont), vind je het Forêt de Mormal, het grootste natuurlijke bos van de regio. Mijn vader ging er als scout vaak heen en zijn verhalen zijn legendarisch, ik denk met emotie terug aan mijn oom Thierry die toen als klein ventje huilde om zijn mama... het is inderdaad een ERG GROOT bos.

Je ziet, "le Nord" is niet enkel Lille en omgeving, hoewel ook heel mooi.
Er is zoveel meer te zien net aan de overkant van de grens, op slechts anderhalf uurtje rijden van Gent. Eens proberen is de boodschap.

En breng voor mij dan wat gezouten boter, suikertaart en Maroilles mee!


Cool runnings,
Emmanuel
**********************************************************************
"l' Avesnois", terre de mes ancêtres français dans le département du Nord (F). Mon père est né à Sous-le-Bois, autrefois une commune autonome, de nos jours devenu un quartier de la ville de Maubeuge. Maubeuge, qu'on appelle parfois "la porte de l' Avesnois".
Il est vrai qu'en entrant dans le Nord par ce côté là, le visiteur peut avoir une vision assez sombre de la région, due au passé de grande metallurgie et industrie minière. Ah quel passé, mais c'est le passé. Malheureusement ici aussi le chômage a frappé fort. Le déclin socio-patrimonial commencait à se faire sentir. Heureusement les efforts de differentes collectivités et associations à fin de redonner à la ville et ses communes avoisinantes couleur et vivacité rapportent leurs fruits.
Toute ma famille habitait et habite toujours le long de l'axe Feignies / Sars-Poteries et mon dieu qu'est-ce qu'on en voit de beaux paysages, qu'est-ce qu'on y mange bien, quelle belle région pour promenades et randonnées.
Les gens y sont si accueillants et chaleureux et la nature avec ses bocages vous donne un souffle de repos...
Vous trouverez dans l' Avesnois la station touristique "le ValJoly", un espace verte et sportive. Un centre de loisirs qui depuis quelques années a trouvé son chemin vers les touristes flamands!
En retournant un peu plus vers le nord, non loin d'Hautmont (où habite ma mamy), vous avez "La Forêt de Mormal", la plus grande forêt de la région, du département même.
Papa y allait souvent quand il allait scout, ses aventures sont devenus légendaires à la maison. Je pense avec émotion à mon oncle Thierry qui déjà tout petit n'aimait pas du tout les aventures dans la nature et qui, selon papa, pleurait àprès sa maman quand il se prommenait avec son grand frère dans la forêt. C'est effectivement une TRES GRANDE forêt.
Comme vous voyez, le Nord n'est pas seulement Lille et alentours, quoi-qu' également très beau. Il y tellement de choses à voir juste de l'autre côté de la frontière, à une heure et demi de route de Gand. Allez-y et essayez.
Et tant que vous y êtes, rammenez-moi du bon beurre salé, de la tarte au sucre et du Maroilles!
Cool runnings,
Emmanuel

03 december 2009

Kunst is...


Ik zat vannamiddag livestreamgewijs te luisteren naar een kunstenaar die op radio zijn werk probeerde voor te stellen, zijn visie op kunst te beschrijven. De brave borst verzoop in zijn eigen moeilijke woorden en termen en vergat even dat het dàt soort kunstenaars is welke mij kunnen doen weglopen van de gesprekstafel.

Dat heb ik enkele maanden geleden ook al eens meegemaakt tijdens een aanvankelijk zeer gemoedelijke en interessante tussen-pot-en-pint avond in café Zandhekken hier wat verder, waar kunstkring Heusdine haar lokaal heeft. Ik was zo stom er aan een "kunstenaar" vlakaf te vragen: komaan, leg eens uit wat voor jou kunst is en wat ik daar mooi moet aan vinden. Ik werd bekeken als was ik net geen achtergelaten beschimmelde appelsien en kreeg een zeer hautain betoog dat "ik dat toch niet zou snappen en dat ge als kunstenaar moet geboren zijn" en blablabla. Ok man, ook goed, rustig.

Maar ik vind:

Kunst, een groot en moeilijk woord voor alles wat uit eigen fantasie en enthousiasme ontsproten is. Wat iemand kan creëren en een ander kan verbazen noem ik kunst. Verwondering is kunst maar diezelfde verwondering is zeer subjectief. Zo heb ik het persoonlijk niet voor "conceptuele kunst" à la De Mosselpot, de fameuze hamzuilen van Jan Fabre, of grote witte kaders met even witte doeken waar je dan maar zelf iets moet bij bedenken.
Waar ik wel telkens met verbazing, verwondering, bewondering naar kan kijken zijn bijvoorbeeld de cartoons van mijn schoonbroer's broer Vince (aka Zimbob), de magisch-realistische schilderijen van onze Friese vriend Willem (aka Guillaume) of de perfecte gerechten van restaurant 't Boerderijtje...

Allemaal anders en op hun manier kunst, ze weten mij zeker te bekoren al zeg ik dat misschien niet vaak. Weet je wat, de volgende keer krijgen ze van mij een welgemeende "lek op hun bek" :-)



Cool runnings,


Emmanuel

02 december 2009

Whooooooooo are you, what's your name!


Het Nederlandse Meertens Instituut, een ernstig wetenschappelijk instituut dat zich hoofdzakelijk bezighoudt met onderzoek naar taal en cultuur in het landje voorbij de afrit Meer stond vandaag "te lees" op de site van http://www.deredactie.be/. Deze instelling publiceert verschillende werken oa over etnologie (volkenkunde) en linguïstiek (taalkunde en zijn afgeleiden, dialecten zeg maar).

Ik heb er dikwijls beroep op gedaan tijdens de vele avondlijke en nachtelijke uren die ik sleet voor mijn àndere grote hobby, stamboomonderzoek, in casu naar de voorouders van mijn stralende en immer goedlachse echtgenote Sandra Gerritje Wajer. Ach, ik weet dat velen dit maar iets duf vinden, een tijdverdrijf vooral uitgeoefend door nogal oudere senioren die hùn tijd stilaan voelen naderen... Niets is minder waar, het idee een inzicht te hebben vanwaar we komen is interessant en rustgevend, zeker als je bedenkt dat we eigenlijk niet eens weten waar we uiteindelijk naartoe moeten in dit leven.

Zoals velen onder jullie wellicht weten hebben onze noorderburen ten tijde van Napoleon I hun definitieve familienaam moeten kiezen. Tot dan had iedereen immers slechts een patroniem. Zo werd Jan, de zoon van Hendrik, gewoon Jan Hendriks(en). In sommige streken (zoals bijvoorbeeld de Veluwe waar mijn schat haar roots heeft) kreeg de dochter een verklein-voornaam, bijvoorbeeld Jannigje Hendriks(en). Voor stamboomonderzoek is dit natuurlijk een hele kluif aangezien kinderen op twee generaties zo goed als zeker van patroniem veranderden, hoewel in veel families en zeker die van mijn echtgenote er een sterke traditie was om de oudste zoon dezelfde naam als de opa te geven. Ga er maar aan staan!

Anyway, in het geval van mijn madam kwam ik erachter dat de allereerste "Wajer", de stamvader uit Ermelo, voorheen Berend Hendriks(en) heette. Ik heb zijn naamaannemingsakte nog niet kunnen vinden maar dat komt wel, er zijn enkele complicaties bij de verschillende diensten van de bevolking :-)

Waarom koos Berend voor die familienaam?
Ik heb een vermoeden die hij toen gewoon de naam van de boerderij waar hij (in)woonde en werkte overnam, een boerderij "de Waaijer" geheten. Sommige andere onderzoekers denken dan weer dat hij gewoon "vernoemd" werd naar een hogere plaats of heuvel waar het waaide. Ik blijf echter bij mijn idee.

Kijk, Berend nam met overleg en misschien wel verantwoordelijkheidsgevoel een aanvaardbare familienaam aan. Velen van zijn landgenoten waren een pak lichtzinniger en zadelden hun nazaten op met namen die ons nu nog doen gieren van 't lachen...


Berend Wajer, zoon van Hendrik Jansen, chapeau voor uw keuze en ook bedankt voor mijn "Wajerke"!


Cool runnings,


Emmanuel


01 december 2009

Onze burgervader niet écht populair.


Onze burgemeester staat samen met zijn schepencollege op plaats 236 van de 307 in een tevredenheidsenquête deze morgen gepubliceerd door de enige echte gazet Het Nieuwsblad-De Gentenaar. Goed bezig daar aan de Dendermondesteenweg!
De uitslag van de Destelbergense farao is ontgoochelend maar tegelijk ook weer niet echt verrassend te noemen. De man met de aanhanger aan nevenmandaten gaat er prat op dit allemaal goed te kunnen "managen" maar vergeet ondertussen dat zijn stokpaardje, dat "managen", niet zaligmakend is.
De inwoners van onze gemeente willen een burgemeester die wat meer onder de mensen komt, wat meer voeling heeft met wat op de deelgemeente leeft, veel meer luistert en overlegt, veel meer en vooral tijdig communiceert,... Een score van 4.9 als bemiddelaar is iets waarover de heer D.P. misschien niet wakker ligt maar het is wél een akelig resultaat, wat een spiegel wordt hem hier voorgezet. 5.2 als netwerker, "kan beter" en zal in het geval van zijn andere mandaten ook wel veel beter zijn. De 5.4 als burgervader is te zielig voor woorden, dan heb je toch totaal gefaald?
Waar ik nog het meeste van huiver is het zinnetje: het is niet onze ambitie om uit te blinken.
Precies. Zo gaat het eraan toe daar op 't hoogste verdiep van kasteel Van Acker, vooral niet teveel ambitie, vooral niet teveel uitblinken.
En vooral zonder kleerscheuren naar 2012 kruipen, meneer D.P.?



Cool runnings,



Emmanuel

29 november 2009

"Start to rest" with Emmanuel

Zondag Zimbobdag maar vooral ook no stress-dag. Op streng advies van den dokteur nog wel! Ik heb vandaag dus niet teveel gedaan. Vanuit de keuken klinkt "niet minder dan anders" maar daar schenk ik geen aandacht aan, moedig maar vooral onbestaand is de man die mijn geliefde Sandra Gerritje Wajer helemaal tevreden kan stemmen...
Mijn drie biggetjes hebben mij laten uitslapen tot een zeer onchristelijk uur, waarna ik fluitend door het huis dartelde en danste. Ok ik geef toe dat de nietjes (ik noem ze "piercings", da's cooler) in mijn buik mij in sommige van mijn limbo-bewegingen hinderde maar dat nam mijn publiek er wel bij. Ik lummelde maar wat rond als een perfecte kopie van onze dochters. Mama blij.
Om zeker te zijn dat ik haar niet teveel voor de snoezige voetjes zou lopen ging ik deze namiddag naar het betere voetbal kijken van onze lokale ploeg KFC Heusden. Ik bespaar u het verslag van de onterecht verloren wedstrijd, ik kan enkel zeggen dat naar het voetbal gaan kijken niet bepaald bevordelijk is voor de innerlijke rust, als de darmen nu nog wat zouden meewillen zou ik het tenminste nog kunnen "verwerken" if joe noow wat aai mien ;-)
Nu zit ik hier gezellig aan tafel met mijn schootmodel pc, de dochters kijken naar een Suske & Wiske film en de madam ligt te luieren in haar welverdiend badje met ezelinnenmelk en lavendelolie. Normaal gezien zou ik nu wel een glaasje rode wijn drinken maar zolang ik niet echt beter ben stel ik me tevreden met de gedachte dat mijn kop koffie dat glas rode wijn is.
Verdomme, teveel suiker in mijn wijn.


Cool runnings,


Emmanuel

22 november 2009

Het respect voor verpleegkundigen...


Beste vrienden en hackers,

Heden voel ik mij al een stukje beter dan de dag voor heden en zekerwijs veel beter dan de dag voor de dag voor heden. Ja, de huishond van het UZ heeft zijn verdiende stukje dikke darm toegeworpen gekregen vorige donderdag, volgens mij was het zelfs zoiets van "mag het iets meer zijn?" want een dokter kwam mij nadien vertellen, afin, dat het iets meer geweest is. Raar eigenlijk dat een mens (waartoe ik mezelf voor 't gemak ook maar reken) zoveel uitleg krijgt ivm een nakende mega-bloederige nooit geziene lijfsnijding en toch eigenlijk het meest vertrouwen heeft in de verpleegkundigen die je begeleiden op de afdeling. "Verpleegkundige" is trouwens volgens een madam-die-'t-kan-weten een betere term dan "verpleegster". En aangezien diezelfde madam mij als haar lastige patient cadeau kreeg zal ik dezelfde term maar gebruiken, ge weet maar nooit welk instrumentarium ze erop nahoudt om de patiënten kalm te houden. Hier op de VIP-afdeling van K12 gaat alles naar mijn aanvoelen redelijk smoooooooth. De bedbelletjes rinkelen dat het een lust is, de verpleegkundigen zweven dan met plateaus kaviaar, kreeft en oesters naar de kamer in tijdelijke nood...
Neen, alle gekheid op een balk. We hebben al vaak gehoord dat de witblousen en "'t onderwijs" nogal rap klagen en zagen. Over dat onderwijs spreek ik mij puur uit lijfsbehoud niet uit, ik heb daar teveel familie zitten. De witblousen daarentegen verdienen alle respect: lopen, vliegen, verzorgen, wassen, controleren, praatje maken, minder leuke dingen doen, ... het zou niks voor mij zijn, u kent mij. Ik ben beter in, heu, wacht even ik kom er wel op, dat zijn de medicijnen!

Cool runnings,

Emmanuel

19 november 2009

Deze blog werd gehackt





Mijn broer Emmanuel (a.k.a. 'Robke', of 'de Manu'), da's mijn beste broer. Veruit.

Het helpt dat ik er maar ééntje heb, maar toch...

Mijn maat ligt aan de sonden, murg van de feiten.

Net nu hij aan 't recoveren is van een uren durende operatie dacht ik dat mijn tijd rijp was om eens een oproep te doen... Niet voor een ander gemeenthuis, he did that, and stuff like that.

Hij heeft weliswaar z'n voorbereidingen getroffen qua connectiviteit... dankzij mijn schoonzus (én getuige) en m'n nichtjes Florine en Laetitia. Het wereldwijdeweb wordt vanuit het UZ het zijne, van zodra hij straks weer kan denken (goh, da's lang geleden) en kan typen en 'muizen'.

Wat gedacht van wat steunbetuigingen van vrienden en kennissen via z'n eigenste blog?

Feel free to drop by, en hopelijk vergeeft hij mij deze 'hack'.

Manu, tot binnenkort!


Zwool runnings,



Brô

16 november 2009

The countdown is running!

Woensdag is het dan zover, binnen bij het UZ in Gent om een stuksken tuub te laten weghalen. Ben vanmiddag al gaan kijken bij de Gamma naar de prijs van een nieuwe sifon, ge weet maar nooit...
Vanmorgen nog enkele pre-operatieve onderzoeken moeten ondergaan waaronder een heu, awel, dinges, iets met contrastvloeistof die opgespoten werd via awel, heu dinges; afin ikke "not amused" maar het moest wel. Ook gauw even binnengesprongen op de afdeling bloedbank om er enkele buisjes van mijn edele rood te laten aftappen. Vroeger zou ik allang in de appels gelegen hebben bij het zicht van een naald, nu doet het mij niks meer, niks zeg ik u! Ja, ik ben een grote jongen geworden. Normaal gezien zal ik een tiental dagen in het hospitaal verblijven tenzij mijn revalidatie vlotter verloopt of de verpleegsters het vroeger beu geraken bepoteld te worden :-)
Nadien wacht mij nog een revalidatie-aan-huis van enkele weken, rusten zal dan de boodschap zijn.
Laat dat nu net niet één van mijn specialiteiten zijn, het leven is daar imeers veel te kort voor.
Afin we zien wel, ik ben niet superzenuwachtig. Al zou een groepje zingende vrienden bij mijn aankomst aan K12 mij wel plezier doen.
Het mag onderstaand liedje zijn:



Cool runnings,

Emmanuel

12 november 2009

En weer een kakkepamperke bij!


Eergisteren rond 13u beviel mijn kleinste zus van haar kleinste dochter Stance. Het ziet er een ferm madammeke uit, ja mijn zus ook.
Stanceke meet 48 cm voor 3.095kg, een beenhespgewicht is het dus niet hé. Ze werd geboren op de verjaardag van mijn schoonbroer, j'ai nommé Dave Cornwell. Dave is dan weer geboren in het gezegende jaar 1975, het jaar van o.a. "Wish you were here" van Pink Floyd, de treinkaping in Nederland door Molukse jongeren en het overlijden van Haile Selassie Ras Tafari, ...

Hierboven een foto van de Drie Biggetjes van mijn schoonbroer: "grote zus" Myra, Lotte en Stance.

Cool runnings,


Emmanuel

07 november 2009

Lelijk, lelijker, lelijkst.

Beste vrienden en vriendinnen, vooraleer sommigen hier ineens de schrikkramp krijgen dat ik namen zou prijsgeven die gelinkt zouden kunnen zijn aan de titel, fear not for I come in peace.


De digitale krant maakte vandaag kond dat het OCMW-paleis van Laken op de derde plaats staat van "lelijkste gebouwen in België". Nu past dat wel met al wat lelijk is aan de binnenkant.
Plots kwam bij mij het idee op dat onze gemeente volgend jaar wellicht ook eens kan dingen naar een ereplaats in deze ranking en wel met het geplande nieuwe dienstencentrum op het dorpsplein van Heusden? Inderdaad, het oude Gemeentehuis wordt afgebroken en vervangen door de betongeworden natte droom van het College en de architekt. Een wanstaltelijk gedrocht dat langs geen kanten past in het dorspgezicht. Vraag is natuurlijk of onze burgervader dat dorpsgezicht wel wíl behouden... Heusden moet mee met zijn tijd, tuurlijk, maar niet ten koste van haast megalomane bouwsels en bling-bling projecten... Op enkele jaren tijd gaat heel het rustige dorpsgezicht van ons Heusden veranderen in een wirwar van moderne gevels en veel te dure luxe-appartementen (je weet wel, van die ramen waar elke twee jaar een oranje brief voorhangt met "te huur" of "te koop").

Ik kan er zo moedeloos van worden...


Maar ach, voor u allen:
Cool runnings,

Emmanuel

05 november 2009

Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats.


Vanochtend vertrok mijn lieve vrouw Sandra Gerritje Wajer met haar auto naar de garage voor "ne gruuten servies en den riem oas ge wilt".
Heusden ontwaakte met het heerlijk rustige gevoel dat dat klein madammeke met haar veel te grote auto nu even niet door het dorp zou scheuren, de oudjes veilig konden oversteken, de kindjes zonder risico naast een grote plas water konden blijven staan, ...
Driewerf helaas.
In no time vlamde alweer een auto van hetzelfde merk door postnummer 9070, een iets kleinere versie weliswaar. Mijn geliefde en immer oogstrelende Sandra Gerritje Wajer amuseerde zich rot met een Ford Connect. Volledig full-option zoals bijvoorbeeld: wel zeker twee stoelen, een perfect op maat afgescheurd stuk karton in de laadruimte, biologische airco door de kieren aan het portier, ... Zou ze haar eigen auto wel nog inruilen morgen?
U ziet het, zelfs met mijn madam op een step is ons dorp waarschijnlijk nog niet veilig.
Cool runnings,
Emmanuel

03 november 2009

Gemeentebestuur is de weg wat kwijt...


Beste mensen, we krijgen een sporthal! Jawel! Nee? Toch wel, of niet?!

Ik las in het grappen- en grollenbladje van de lokale CD&V dat het Schepencollege nu gaat bestuderen of de site van Kwartier Beervelde zou kunnen dienen voor sport-en recreatiedoeleinden. Daar zijn ze straf in op 't gemeentehuis, bestuderen en studies bestellen. Wat hebben we omtrent die problematiek zoal de revue zien passeren? De ene plek al geloofwaardiger en werkbaarder dan de andere: de Kollebloem (afschuwelijk slecht beheerd dossier dat bakken geld gekost heeft), de hallen van het vroegere Interbrew, de parking van dancing The Temple, de Bergenmeersen, sommigen fluisteren zelfs de terreinen van het ter ziele gegane Astra Zeneca... Om maar te zeggen: er wordt nogal wat bekeken en bestudeerd daar in kasteel Van Acker!
Noem mij maar een moeilijk manneke, maar da's allemaal met uw en mijn belastingsgeld of zie ik dat verkeerd?

Ik denk dat het Schepencollege de weg wat kwijt is en weer eens tot de ontdekking komt dat het hen aan een toekomstvisie ontbreekt. Laat ondertussen alle sportievelingen van Destelbergen en Heusden maar naar de buurgemeenten trekken voor hun wekelijkse indoor-sporten (de eerlijkheid gebiedt mij te vermelden dat de sporthal "light" Kristalbad wél goed gebruikt wordt maar verre van toereikend is). Ik ken mensen die wekelijks enkele keren naar Drongen en of Bloso Watersportbaan moeten trekken, http://www.routeplanner.be/ maakt u duidelijk wat voor een trip zoiets is.

Cool runnings,
Emmanuel

01 november 2009

God do I miss that...

Mens lieve god, ge moest eens weten hoe ik aan het aftellen ben naar mijn operatie, binnen 18 dagen.
Van september tot nu enkel plat water en thee met melk, de lokale horeca kijkt mij weliswaar vol medelijden aan maar dat kan de pijn uit mijn hartje niet wegnemen. Ik mis mijn glaaske Duvel, het lekker languit hangen aan de barkruk en oeverloos l*llen met de maten en matinnen over hoe hard het leven van veertigers gaat en hoeveel buzze die snotneuzen van dertigers toch wel hebben, over de ontstellend zwakke prestatie's van de Buffalo's en het hoogstaand niveau van Club Brugge, ...
Na de operatie zal ik waarschijnlijk nog niet meteen "de oude" zijn (willen we dat wel?) maar als ik mezelf wat verzorg zullen de werknemers van brouwerij Moortgat wellicht een minder spannend jaar tegemoet gaan.
Voorlopig dus: thee met melk en plat-maar-dan-wel-écht-plat water.
Cool runnings,
Emmanuel

31 oktober 2009

De Tramstatie is weer open!



Zingt jubilaté beste bezoeker.
We hebben er weer een gezellig café bij in ons lieflijke dorp tussen Schelde en R4.
Cindy en Jeremy heropenden gisterenavond het aloude café aan de rotonde, de Tramstatie. Er kwam een heuse opknapbeurt aan te pas en het interieur baadt in zachte bruine tinten, gecombineerd met moderne verlichting. Hopelijk wordt het een gezonde mix tussen oudjes die kaarten en jongeren die er afspreken voor een leuke babbelavond. De beide blitse jongelingen zullen nog heel wat wallen onder de oogskes kweken vooraleer ze uitgroeien tot volwaardige cafébazen, maar het enthousiasme is er al en dàt is het allerbelangrijkste!
Enthousiasme gecombineerd met de voortreffelijke keuze van koffieleverancier is haast een garantie op succes, hetgeen we "den J en zijn madam" ook wensen :-)

Cool runnings,
Emmanuel

25 oktober 2009

't Eé ziere gedoan zulle.


Even terug van even weggeweest.
Mijn madam heeft mij vorige maand naar de Spoedafdeling van het UZ gereden, ik kreeg op maandagmorgen ineens last in mijn buik. Vele naalden, baxters, echo's o's o's en scans later viel het verdict: darmperforatie in de dikke darm. Madam en ik al niet gelukkig, nu wel helemààl in een putje. Ik werd onmiddellijk naar een kamer op het eerste verdiep gerold terwijl mijn vrouwke afscheid van mij nam om doodongerust te vertrekken voor haar "late shift". Dan pas merk je ook dat een vier-stuks-gezin, zoals de tjeven zo graag zien, een goed geolied team moet zijn want de organisatie valt zo op één persoon en da's spannend, stresserend en hectisch. Sandra kreeg enorm veel aanbiedingen voor hulp van vrienden (tof dorp, Heusden! :-)) en familie. De hulp was welkom want ze zat er na een tijdje wat door.

En ik? Ik lag aan toeters en bellen in mijn bed gekluisterd en kon alleen hopen dat mijn volledig geïnfecteerde buik wat genas zodat ik die akelige "spoedoperatie" kon vermijden. Heb wel veel pijn gehad. Het is bangelijk te merken dat uw lichaam "op" is en dat ge niks kunt doen dan wachten gelijk de duiven. De massa sms'jes deden mij enorm deugd...
Twee weken later (ik bespaar u de overige liters bloed trekken en tests) werd ik uit het ziekenhuis ontslagen met een stapeltje antibioticavoorschriften en een XL-verpakking pijnstillers.
"Nu is het gewoon wachten tot uw infectie genoeg is gedaald om geopereerd te worden, meneer Anciaux" Meanwhile had ik nog een longvliesontsteking opgelopen maar hé, we kunnen tegen een stootje.

Vorige week zijn we dan samen naar de dokter teruggeweest om een vaste operatiedatum te prikken: joepie joepie 19 november! Aftellen dus en braafkes voortdoen met het aangepast eten en vooral niks verkeerd drinken zoals Duvel, rode wijn, Ricard. Eli Eli lama sabachtani? Ik zit nu op plat water en thee met melk.
Allez, ik ga nog een tas Lipton binnenwurgen en hoop voor u 't zelde, dat wurgen...
Infected but cool runnings,
Emmanuel

02 september 2009

Tekstje van Isolde

Vanavond, terwijl we samen met de dochters de opgefleurde taverne Britannia bezochten, werden we ineens aangesproken door de dame aan de tafel naast ons. Een vriendelijke en makkelijk babbelende madam .
Toen één van onze meisjes ons vroeg of we een papiertje bij hadden om op te tekenen gaf de mevrouw spontaan een blad papier uit haar handtas, waarop een tekstje stond. "Op de achterkant kunnen ze gerust tekenen, hoor" zei ze nog.
Op de voorkant stond een gedichtje dat ze zomaar neergekrabbeld had.
Aangezien ikzelf nogal van het geschreven woord hou beloofde ik haar dat ik het rijmpje op mijn blog zou plaatsen, wat voor haar zeker niet hoefde!
Maar bij deze een gedichtje van Isolde, pseudoniem voor Hilde Debeuf.

Muisje in mijn huisje,
huisje niet zo pluisje.
Moeke beetje boosje,
boosje voor een poosje.
Muisje komen middernachtje,
middernachtje niet in dagje.
Dagje muisje veel te moe,
dagje muisje oogjes toe.
Muisje op gemakje,
gaatjes bijten in het zakje.
Zakje vol met havermoutje,
havermoutje lekker boutje.
Muisje hebben grote nood,
zonder moutje, muisje dood.
Cool runnings,
Emmanuel

25 augustus 2009

Heel kort.

Rood is mooi, kleur van passie en bloed,
oranje is zachter maar nog warm als een gloed.
Van blauw ga je zweven en wit doet je dromen,
bruin, een kleur die de rust weer laat komen.
Paars valt vaak uit de mooiste regenbogen,
maar de mooiste kleur van al is het groen van je ogen.
EA

24 augustus 2009

27 augustus 1994 x 27 augustus 2009

Volgende donderdag zal ik vijftien getrouwd zijn met mijn lieve eega, de immer spetterende Sandra Gerritje Wajer. Sandra was/is mijn schoolliefje. Ik denk dat we beiden moeten toegeven nooit verwacht te hebben dat de tong die we destijds draaiden zo'n ingrijpende gevolgen zou meesleuren. Ondertussen zijn we haast vierentwintig samen, waar is de tijd?

Anyway, dit liedje is de allereerste songtekst die ik voor mijn lief neerpende en ik sta er nog altijd voor de volle pond achter.

Sweet runnings, Bolleke ;-)

Heel kort.

Ze straalde als de zon,
telkens hij voorbijwandelde.
Hij zag haar niet staan,
hij was verblind.

EA

18 augustus 2009

Gedicht van de week: "Als ik taxi, moet ik kaksi"

"Als ik taxi moet ik kaksi,
't is de stress van het verkeer.
Als ik taxi moet ik kaksi,
dit tempo hou ik écht niet meer.
In mijn stamcafé bij David,
is het elke keer weer prijs.
Van de krampen zie ik lijkwit,
'k moet naar 't wc gaan enkele reis.
Als ik taxi moet ik kaksi,
en dan is er nog Manu.
Als ik taxi moet ik kaksi,
die mijn foto neemt tedju.
Wacht als hij ooit met mij meerijdt,
en vraagt "voer mij maar naar huis".
Dan zorg ik zelf wel zonder spijt,
dat Sandra hem doodmept als een luis."
Uw toegewijde Jeremy.

15 augustus 2009

"Impro-apéro" weer een gezellige bedoening...


Eerder dit jaar spraken we met een meute vrienden af om op elke feestdag dat De Matroos open is er een impro-apéro te houden. Iedereen brengt iets mee dat hij of zij in de koelkast heeft liggen en de rest loopt vanzelf. Zo krijgt een mens algauw een mooi gevulde tafel met allerlei hapjes, warm en koud.
Vorige zaterdag hadden we onze tweede editie, het systeem begint vlot te lopen zeg ik u!
Onze gedachten gingen uit naar mensen die er door overdaad-van-drank-gisteren vandaag niet bij konden zijn, alsook naar de verschoppelingen der aarde die vandaag naar een bbq moesten van hun echtgenote's werk ;-) Eén minuut stilte bij aanvang van de apéro werd brutaal onderbroken door het knallen van de eerste Cava-kurk...
Het werd zoals de vorige keer een laaaaaaange apéro en we denken nu al aan de volgende,
ergens in november.
Cool Cavarunnins,
Emmanuel

13 augustus 2009

Nederlandse tekst in een Engels liedje?

Bij onze noorderburen, waar ook mijn teerbeminde eega Sandra Gerritje Wajer vandaan komt, kent men de term "Mama Appelsap- liedjes". Dat zijn liedjes waarin je denkt een Nederlandstalige tekst te herkennen.
Gisterenavond, genietend van een cavaatje vriendelijk aangeboden door de jarige Peggy Martens, had een ander speciaal lokaal figuur het met mij over dat soort liedjes.
Ik beloofde de genaamde Patrick Spriet een link met zo'n stukjes door te mailen maar bedacht dat ik het beter op mijn blog kon zetten, tot aller plezier ende genot.

Voilà en lap!:





Cool runnings,

Emmanuel

09 augustus 2009

We hebben het Discobuske overleefd!

Inderdaad lieve vrienden, ik heb de tweede editie van het Heusdens Discobuske overleefd.
Al was één en ander niet gemakklijk te noemen ;-) Het was dit keer ook weer een schitterende organisatie, waarvoor dank.
Op mijn feesdinges staat wat meer commentaar over voorbije avond én nacht.
Hieronder een paar filmkes van de vliegende reporter aan het werk.
(Sorry voor de mindere beeldkwaliteit, volgende keer beter)

Cool, happy runnings,

Emmanuel

01 augustus 2009

Geen zin om na te denken, of toch?


Heb vandaag, zoals wel vaker, geen zin om lang na te denken; maar toch:

- Staatssecretaris Schouppe wil eventueel zelfs handenvrij bellen verbieden. Hoe controleer je dat? Ikzelf ben een niet ongetalenteerd "meezinger" in de auto, hoe zie je dan of ik bel naar die-van-ons of dat ik de nieuwe Mario Lanza ben?

- Mannelijke agenten mogen vrouwen in een burka niet meer fouilleren, dat moet door hun vrouwelijke collega's gedaan worden. Wat als een terrorist zich onder een burka verstopt? Oké, ik zoek het wat te ver... Hoe gaat die "man" reageren als een "onreine vrouw" hem wil aanraken? Dat mag toch niet?

- Wat doen quad's op de Laarnebaan om 23.45u en aan een rotvaart, om over het lawaai nog maar te zwijgen?

- De advokaat van ontsnapte gangster S*kkaki vindt dat men gedetineerden zoals zijn arme cliënt in de gevangenis beter goed begeleid om een vlugge re-integratie te bevorderen dan ze helemaal te laten verkommeren. Is de jonge knaap met zijn recentste bankovervallen nu goed bezig of niet? Aha!

- Een vriend en N-VA collega van mij heeft zich ook een Franse bulldog aangeschaft. Zal zijn integreren hier zo goed lukken als bij die van ons?


Afin, ge ziet wel dat ik geen zin had om lang na te denken ;-)


Cool runnings,

Emmanuel

23 juli 2009

Kleine Jeremy in Taxiland



Er was eens, lang lang geleden in een ver weg dorp; een klein jongetje dat Jeremy heette.
Jeremy was zo graag taxichauffeur geworden.
Iedereen in het dorp wist dat Jeremy een echte doodwerker was en dat geen moeite hem teveel was.
Op een mooie dag solliciteerde de kleine knaap bij een taxibedrijf uit de grote stad naast zijn dorp. Hij vertrok vol goede moed maar met een beetje schrik naar de stad over het water, zou hij het wel halen? Onderweg strooide hij kwistig met bierbonnetjes om eventueel zijn weg terug te vinden, maar ach de kleine knul wist niet dat grote drinkers uit Laarne en Heusden op de loer lagen... Na de nodige testen en examenvragen opgelost te hebben ( hoeveel is twee plus twee, waarom is een varkentje roze, wat zit zoal in een mojito, ... ) mocht Jeremy eindelijk op de stoel rechtover de gemakkelijke fauteuil van de baas zitten en onderhandelen. Wat zou hij zoal vragen nu hij zijn droomjob beet had. Minstens €3000 "net", één weekend op twee, middagpauze genoeg om eens knippedepoeze te doen thuis, veertien maand betaald verlof en de rest werken en vooral: die gemakkelijke fauteuil van de baas! Daar moest de grote baas toch eens over nadenken. Hij besloot zelfs àlle vrienden en kennissen van Jeremy op te bellen met de vraag of hij dat allemaal wel waard was. Zoals echte vrienden zijn adviseerden ze spontaan en zonder bijbedoelingen om hem gerust in dienst te nemen, "ge moet inderdaad wat zoeken maar 't is gene slechte gast" was unaniem hun oordeel! En zo kwam het dat de kleine Jeremy uit de kleine Heidestraat in het kleine dorpje naast het water een heuse taxi in de pollen geduwd kreeg. Iedereen was zo blij voor hem en feliciteerde hem uitgebreid tijdens de drink die hij ook dit keer spontaan aanbood in zijn stamcafé. Sommigen waren zelfs zodanig blij dat ze hun auto verkochten en enkel nog het gsm-nummer van de kleine Neyt op zak hielden.
En de politie leefde nog lang en gelukkig ;-)
Cool runnings,
Emmanuel

20 juli 2009

Ooooooooh Magali!


Magali, O Magali.
Ge moest eens weten hoe graag ik u zie;
gij die mij maakte zonder serieux,
een lekkere en liefdevolle Croque Monsieur.
Tussen al dat volk dat niet zag waar ik zat,
wist gij dat ik een berenhonger had.
Een vriend met honger vergeet dat niet,
een klein croque'ske en Duvel aan hoog debiet.
Een vriendin als gij is wat ik zou wensen,
aan iedereen zoals ik, dus goeie mensen!

Cool runnings,
Emmanuel

Er scheelt iets aan mijn voeding!

Velen onder u zullen nu de opmerking maken dat er eerder iets scheelt aan mijn kwantiteit voeding, afgaand op mijn lichtjes uitdeinend adonis-lijf. Daar is iets voor te zeggen, maar da's ook weer een ander verhaal...
Neen de voeding van mijn pc is naar de genoux, volgens mijn kleine broer-die-net-getrouwd-is. Sandra zal hem vandaag wegbrengen (de pc) en laten herstellen. Ongelooflijk hoe gehandicapt een mens zich voelt zonder pc, al was het maar voor de mails. Ik schrijf dit stukje dan ook vanop de kleine laptop van mijn kleine broer! Mijn kleine broer die voor het overige wel "nen serieuzen zak" heeft, maar da's nieuws voor insiders.

Straks werken we ons terras verder af, de tegels komen er vandaag op. Ik zal vanavond weer wat krachtvoer en mijn pufferke nodig hebben. Maar allez, het gaat best mooi worden. Madam heeft gekozen en besloten, het zal dus netjes zijn en vooral... haar goesting.
Ach, ik kan haar niks weigeren. Wat is er mooier dan die gloed in haar oogjes te zien wanneer ik wéér eens volledig met haar meega?

Cool runnings,
Emmanuel

15 juli 2009

Start the party...

Gauw even een clipje van onze twee babes op het huwelijksfeest van tante Sienie en nonkel Vic.
Copyright Philippe Anciaux, de fiere papy van de meisjes ;-)

14 juli 2009

Wàt een huwelijksfeest!


Vorige zaterdag, de gezegende Vlaamsnationale 11 juli, mochten we te gast zijn op het huwelijk van mijn kleine broer Vincent met zijn madam Cindy.
Zoals de titel al zei "wàt een huwelijksfeest!"

Van begin tot eind een fantastische dag beleefd en zelfs het gezelschap aan tafel van een overtuigd socialist was meer dan gezellig. Ik weet het, de ouderdom maakt mij verdraagzamer... Nu ik eraan terugdenk, er waren nog sossen in ons compagnie maar ik ga geen namen noemen want mijn zus was er één van ;-)
We werden overal gevoerd in limo inclusief champieper, ik zou dat wel kunnen gewoon worden. De bruid was mooi en opgewekt, de bruidegom was... de bruidegom en wij weten ondertussen allemaal wat dat betekent hé. In de kerk heb ik me kapotgelachen met mijn petekind dat almaar commentaar zat te geven op het hele gebeuren en vooral vurig hoopte dat mama en papa JA gingen zeggen, alsof papa nog veel keuze had op dat moment (minuutje stilte zou nu wel gepast zijn)!
De feestzaal was àf, echt àf, de receptie's ook. Het volk en de drank en de hapjes en de leute bleven maar komen; ik vreesde even voor mijn lever.
Echt waar, we hebben een superdag en -avond beleefd, een mens zou bijna zeggen "voor herhaling vatbaar" maar dat doen we hier dus niet want ik wil mijn schoonzus Sienie niet kwijt.
Het beste bewijs dat ik mij goed geamuseerd heb is misschien het feit dat ik een dikke vijf uren in een kostuum met stropdas gezeten heb. Ge moogt zeggen wat ge wilt, mijn broer heeft dat toch maar mooi voor elkaar gekregen!


Cool and happy runnings,
Emmanuel

08 juni 2009

Na anderhalve nacht

Oef en vooral joepie, mijn partij haalde eergisteren een fenomenale score.
Als lokaal voorzitter mag ik zelfs met trots melden dat mijn gemeente de hoogste score haalt van heel de mooie provincie Oost-Vlaanderen...
Felicitatie's alom natuurlijk en de telefoon heeft niet veel gezwegen.
Welk gevoel heb ik nu als mens, niet als politieker, na zo'n campagne en verkiezingsavond? Het gevoel dat werken met een team iets schitterends is, dat het niet steeds evident is om alle neuzen in dezelfde richting te laten wijzen maar dat het gemeenschappelijk doel dit uiteindelijk wel in orde brengt. Het gevoel dat wanneer je hard, heel hard, werkt mét respect voor andere meningen een fantastische interactie ontstaat tussen mensen van allerlei pluimage. Dat sommige mensen bereid zijn even te luisteren naar je boodschap, te reageren, te debatteren, te praten... Wanneer je één "foert" individu kan overtuigen om gewoon even na te denken over politiek (hoeft niet eens je eigen opinie te zijn) heb je al een stap gezet in de richting van, tja, een soort emancipatie.
Ongeacht het feit of mijn partij nu bij de meerderheid in het Vlaams Parlement zit of niet, iedereen heeft alles uit de kast gehaald en daar ben ik fier op.


Cool runnings,

Emmanuel

04 juni 2009

Missen als kiespijn...


't Wordt tijd dat 't gedaan is, dat het maar gauw zondagavond is... ik heb de indruk dat vele partijen wat nerveus en moe worden.
We hebben de Missen die voor kiespijn zorgen: Annelien Coorevits en Anne De Baetzelier, weinig interessant en vooral sterk in het knullig citeren van hun partijvoorzitters. We hebben de madammen die dénken dat ze Miss zijn: Freya "ben ik hees genoeg?" Van den Bossche en Caroline "moet ge die twee zien" Gennez, allebei houders van het monopolie om "met de mensen" bezig te zijn en vooral sterk in het veelvuldig plaatsen van het woord progressief in één en dezelfde zin.
En dan hebben we in de categorie mannen nog iemand die ik zeker kan missen als kiespijn: Bibendum uit Vilvoorde, die als een pastoor uit de tijd van Ernest Claes vanop zijn kansel de gelovigen bezweert vooral niet op de N-VA te stemmen! Goed op dreef den Tsjeef... Ik als naïeve klo*t dacht dat campagne voeren vooral te maken heeft met mensen overtuigen om voor jouw partij te stemmen en niet persé tegen een andere?!
Deze verkiezingscampagne leek werkelijk nergens op: veel programma's zonder inhoud, veel protagonisten met een hoog zelfbeeld, teveel water + aarde, ...
Ik weet op wie ik zondag ga stemmen, hopelijk jullie ook. Stem met verstand en overtuiging, dan kan niemand u iets kwalijk nemen. Zelfs ik niet ;-)

Cool runnings,
Emmanuel

31 mei 2009

The great "Wall whisperer"


Inderdaad beste mensen, wij hebben op ons dorp de enige échte Wall whisperer ofte "Muurfluisteraar"...

Cindy en Jeremy betrekken binnenkort hun nieuwe liefdesnestje in de Heidestraat en een schoon papierke aan de slaapkamermuur mocht natuurlijk niet ontbreken. Wie beter om advies gevraagd dan Danny VL uit Destelbergen, de man die al menige slaapkamerkes van een schoon papierke voorzien heeft, als het al niet meer is. Omdat voor Jeremy enkel het beste goed genoeg is nodigde hij de Muurfluistaar uit voor een bezoek in de nog lege kamer. Terstond begon Danny de muur te strelen, te besnuffelen, te knuffelen, lieve woordjes toe te spreken, afin we voelden ons er eigenlijk wat ongemakkelijk bij.
Toen Jeremy uiteindelijk vroeg "en, wat denkt ge?" repliceerde Danny met een mystiek "IK denk niet, Jeremy, de mùùr denkt. De mùùr!"
Wanneer we dan met ons drieën vroegen wat de muur dan wel dacht antwoordde Danny "de muurfluisteraar": "de muur denkt hij hier nog serieus zijn oogskes zal kunnen uitwrijven!"

De muren van tegenwoordig, ze kunnen onze gedachten al lezen zeg ;-)

Cool runnings,
Emmanuel

Effe break nu.


Aan alle collega-hooikoortslijders onder u, een hartelijk welkom.

Voor zover ik iets kan zien door mijn kikkerogen ben ik nu begonnen met mijn blogwerk des datums 31 mei ten jare 2009. Het is rustig hier in huis, moeder en de houdste zijn om houtskool, de kleinste danst en stampt boven op de vette beats uit haar stereo'ke. Alsof we dit weekend nog geen vette beats genoeg gehad hebben. Gisteren gingen we immers naar Milk Inc., getuige de twee veel te dure T-shirts die we meehebben... Onze dochters gingen er samen met de overige 1.500 man zwaar uit de bol. Wel leuk natuurlijk, jawel. Vanmorgen bleek ik voorwaar de laatste uit bed te zijn gestapt dus écht moe zullen ze niet geweest zijn (!). Vandaag houden we het wat kalm, beetje surfen op het wereldwijde web: maffe humor van cartoonist-met-stukske-af, voorbereiding bbq vanavond, ingewikkelde oude dossiers nalezen...

Zo, ik ga nu mijn adonislijf uit de stoel heffen en mij een viertal meter naar links begeven alwaar naar mij staat te lonken... santé!

Cool runnings,
Emmanuel

12 mei 2009

't Was veest, 't was veest!


Aanschouw hierboven de vuile bende die ik wel eens liefdevol mijn familie en schoonfamilie durf noemen. De prent werd geschoten ter gelegenheid van 't Lentefeest van ons jongste mormel Florine Jeanine Jacoba Fernande Hendrika Anciaux.
Hansken, ne maat van ons, barbecue'de dat de schellen eraf vlogen zodat wij ons enkel moesten concentreren op leute maken en drinken. Nu zijn wij daar door jaren ervaring al redelijk bedreven in... vooral *censored*.
't Was weer fantastisch en 't weer was fantastisch.
Zalig de momenten van innig gesprek met mijn kleinste zus, de pisbakdiscussie's met mijn b.i.l. Dave "draagt gij ook links?", de spurtjes Cava-drinken met mijn broertje, de grappige droge humor van mijn iets minder kleine zus, het over-en-weer vliegen van mijn madam die alles (maar dan ook àlles) onder controle heeft, het ontspannen tetteren van mijn ma die dan nog niet weet dat ze haar ring en fototoestel zal vergeten later op de avond, de Tiramisu van mijn schoonzus Cindy, het geruisloos rondschreiden en foto's nemen van mijn pa, ...
Het was weer zo'n feestje waarvan je achteraf ERG MOE bent ;-)
Cool runnings,
Emmanuel

01 mei 2009

't Iz veest, 't iz veest!



Jij beste bezoeker, ook ik (vierde van links, boven) doorstond het ritueel dat men in de Meimaand organiseert om kleine kinderen die tot dan nog geen zweethandjes en stress hadden erbij te sleuren. De foto hierboven is inderdaad geen groepje bengels dat devoot in de camera kijkt maar wel een klad jongelingen die om ter hardst in de pollekes nijpen van de zenuwen. Gelukkig kwam na de ceremonie het familiediner waar nonkel Kamiel zijn glazen oog eens liet rollen, tante Rita demonstreerde dat bh's vroeger van échte baleinen gemaakt werden, pa zogezegd om sigaretten moest en met het parfum van zijn stamcafé terugkwam, ...
De cadeau's! De cadeau's. Daar was het ons op die leeftijd eigenlijk om te doen, he. Ik herinner me nog goed die knutseldoos met de kleine stukjes semtex waar we poppetjes van maakten, de flesjes puur zwavelzuur waar mijn klein broertje (middenste rij, derde van rechts) ineens water moest in gieten "om ne keer te kijken", de onderburen zijn de maand nadien verhuisd. Lol man, we hadden toen nog kinderlijk onschuldige lol.
Anyway, vandaag is het de beurt aan een nieuwe generatie Communicantjes en Lentecantjes. Ik wens iedereen in deze drukke periode veel plezier en schoon weer voor de foto's!

Cool runnings,

Emmanuel

26 april 2009

Verjaardagen en vliegende dingen

Vandaag mochten we onze voetjes onder tafel schuiven in indoorspeeltuin 't Mierennest in Hamme. Daar werd de verjaardag gevierd van het magazine dat Hugo en Sabine uitbrengen onder de naam Talent Magazine. Een uitgebreid ontbijtbuffet (inclusief een Cavaatje) stond klaar en de kindjes konden naar hartelust spelen. Veel leuke babbels gehad, veel gelachen.
Hugo en Sabine zijn zeer consequente mensen. Ze hebben thuis twee kippen, een witte en een bruine. Om vooral geen problemen te hebben met deze mensen wanneer ze 's avonds zouden roepen "steek die bruine eens in haar kot!" besloten ze de witte kip Bruintje te noemen en de bruine dan weer Witje.
Welnu, er is iets zeer ergs gebeurd.
Witje, de bruine dus (niet Bruintje, de witte) is ziek geworden. Very, very maar dan ook very ziek. 't Beestje werd waarschijnlijk besmet door "overvliegend wild" zei Hugo. Mijn eega, de immer oogstrelende Sandra Gerritje Wajer barstte in lachen uit (bij toch wel een zielig verhaal!) omdat zij aan ander vliegend wild dacht blijkbaar.
Hugo kent mijn madam ondertussen al een tijdje en liet haar even bekomen.
Let op, de vraag brandt ongetwijfeld op uw lippen: en Witje nu?
Witje stelt het al heel wat beter en zal één dezer weer een pracht van een wit ei leggen, tot ieders tevredenheid en emotioneel welbehagen in de Vossenlo ;-)

Cool kotkot runnings,

Emmanuel

23 april 2009

Blackadder

"Blackadder", Britse humor van de bovenste plank.
Mijlenver verwijderd van de trek-eens-aan-mijn-vinger-humor van een Geert Hoste, om er maar één te noemen.
Ik heb de serie vroeger al eens ergens gezien maar sinds de Belgische staatszender de episode's opnieuw brengt ben ik vanaf 23.05u niet meer voor de pc te vinden. De ondertiteling is ok, maar wie een beetje Engels kan weet dat sommige woordspelingen gewoon niet lekker te vertalen zijn. Nothing beats the original (zei ook de vroedvrouw toen ze een jaar na mij mijn jongere broer voor het eerst zag).
Hierbij insert ik een kort clipje van de ploeg rond Rowan Atkinson, hope you enjoy and get the taste.

Cool runnings,

Emmanuel

16 april 2009

Meeting some old friends


Vorig weekend ben ik met mijn gezinnetje afgezakt naar het zuiden des Belgenland's om er op Paaszondag een soortement van reünie te hebben met heel oude jeugdvrienden. Dat "heel oud" hoeft niet letterlijk genomen te worden, ik ben tenslotte minstens een jaar ouder dan hen. Vroeger, toen ik nog een klein piemelsnokkerke was, hadden mijn ouders een chalet in La Gayolle, een camping (ahum, residentieel domein!) te Yvoir. Dagen en avonden lang speelden we daar met de vriendjes en vriendinnetjes buiten. We hadden er een mega-onbezorgde tijd, liepen van de ene caravan naar de andere, klopten aan bij vrienden en buren, kregen overal ijsjes en/of drank, fietsten bergop en bergaf, bouwden kampen in de bomen, wandelden door verlaten spoorwegtunnels, keuvelden en maakten toekomstplannen op de grote plank onder de "pergola". We waren gelukkig.
Wat we toen nog niet wisten was dat het leven mensen ongewild uit elkaar drijft en dat je in een mum van tijd lichtjaren niks meer van mekaar hoort...
En dan komt Feesdinges op de proppen en worden in no time afspraken gemaakt!
Het was een prachtig en gezellig weerzien, allemaal ouder geworden, enkelen zelfs wijzer geworden. Vanaf de eerste minuut klikte het al weer alsof we pas gisteren van elkaar afscheid namen. Ja, de tijd vloog voorbij. Ja, de dag was te kort. Ja, we hadden nog zo veel te vertellen... Tot binnenkort dan maar?
Cool runnings,
Emmanuel

07 april 2009

Heusdense cafébaas slachtoffer van vandalisme!


Enige tijd geleden werd een cafébaas uit de Magerstraat het slachtoffer van een wel erg lafhartige daad van vandalisme.
De brave borst had nog maar net een nieuwe bedrijfswagen gekocht bij de lokale automobielenboer of jaloerse blikken waren al zijn deel.
Op een onbewaakt ogenblik presteerden vandalen het om zijn voertuig te openen en het dashboard te besmeuren met een plakaat van bijzonder lage smaak.
Geef toe, een bordje met "AA Gent" is zowat het laatste wat een proper en opgevoed mens in zijn auto wil vinden...
Cool "Blue Army" runnings,

Emmanuel

12 maart 2009

Antwoord van de maand!

Mijn collega Filip Cusseneers krijgt vanmorgen op het bedrijf een oproep op de gsm.
Het blijkt een fax te zijn.
Filip Cusseneers: "da's ne fax, wa ne stommekloot is me da, faxen naar ne gsm".
Antwoord van Alex, onze baas: "awel, steek er algauw papier in!"
We kwamen even niet meer bij van 't lachen...
Cool runnings,
Emmanuel

10 maart 2009

11 Juli: Madonna komt naar Werchter!

Op 11 juli komt madam Madonnaaaaaaaargh naar Werchter, velen onder jullie hebben zich sufgesurfd, moegemaild en beugebeld om die vetgave tickets te bemachtigen. Ikke niet dus. Om te beginnen kan ik aan madam Madonna geen geld uitgeven, al helemààl niet aan foto's van de naakte "jonge" Madonna-met-deurmat en ze heeft niet echt liekes naar mijn goesting...Ik heb trouwens op 11 juli wel iets beters te doen, mijn voeten onder tafel schuiven op het huwelijk van mijn schoonzus en "the artist formerly known as brother". Het zal op velerlei vlakken een mooie dag zijn voor mij: 11 juli is immers ook de Vlaamse Nationale feestdag. Ik herinner me dat ik bij de Eerste Communie van mijn petekind Axel van ene Steve S. uit D. een (weliswaar zeer gemeend) sossenrozeke kreeg voor "mijnen eerste Mei". Steven, ook ik kan gul zijn. Ok voor "uwen elfsten Juli"? ;-)

Cool runnings,
Emmanuel

08 maart 2009

Een lever weegt tussen de 1,5 en 2 kg.

Sta mij toe om daar in het geval van de mijne stilaan wat aan te twijfelen. Let op, geen klachten over mijn hepar (iecur voor de vrienden) hoor, alles doet het nog goed.
En dat mag wel want de laatste weken vroegen toch redelijk wat van een sportief type als ik. De bedrijfsdrink in Hoboken, een mens moet daar naartoe hé, om wat bij te praten met de collega's, informatie uit te wisselen, nuttige tips te delen zoals "vraag aan die cafebazin uwen Duvel, dat zal rapper gaan".
Op vrijdagavond overkomt het mij al eens dat ik met lieve vrouw Sandra Gerritje Wajer en de kids een glas nuttig in een plaatselijk oord van verderf gelegen in de Magerstraat. Ook dat vreet aan uw conditie zeg ik u, het tempo van mijn madam proberen volgen alleen al ;-) Neem daarbij nog een paar vergaderingen met mijn bestuur en de lever piept al een beetje.
IK GA WAT RUSTEN, nam ik me voor. Doch...
Zegt de spreuk "de weg naar de hel ligt bezaaid met goede voornemens" u iets?
Gisterenavond toch maar meegereden met het Discobuske rond Heusden... Was superleuk, een vette bus voerde ons van café naar café. Ter plekke had je een twintigtal minuten tijd om iets te drinken en wie wou kon dan weer opstappen naar de volgende stop. Elk café had een ander muziekgenre en de decibels knalden door de Heusdense nacht. Echt een geslaagde organisatie.
Deze morgen fris en monter opgestaan, sloot koffie gedronken, naar vrouw en lieve dochters gekeken en bij mezelf gedacht: " Op zo'n momenten besef ik pas écht hoe gelukkig ik ben met










een lever als de mijne"...

Cool runnings,
Emmanuel

19 februari 2009

Muziekschool in Heusden mag opkrassen.

Iedereen weet dat het oud schoolgebouwtje in de Steenvoordestraat (de vroegere "weging") binnen afzienbare tijd tegen de vlakte gaat voor het serviceflat-project van het OCMW. Op zich kan iedereen zich daar waarschijnlijk ook wel in vinden. Er is echter nogal wat vrevel ontstaan omtrent de totale verhuis van de Heusdense afdeling van de Muziekschool Destelbergen naar de nieuwe lokatie in Destelbergen-dorp. De gemeente probeert op deze manier verschillende vliegen in één klap te slaan, namelijk: het opgaan in een grotere scholengroep Gent, lagere werkingskosten, lagere kosten per leerling, ... Wat de gemeente traditioneel even naast zich neergelegd heeft is het lokaal overleg met de ouders. Zo kreeg iedereen een weliswaar zeer vriendelijke brief met de nieuwe data en leslocaties. Veel kinderen uit Heusden komen te voet of per fiets naar de cursus. Niet iedereen zal zijn kind graag naar Destelbergen laten fietsen of stappen. Hoe moeten sommige ouders straks het vervoer organiseren? Wat te doen wanneer je kinderen hebt die op verschillende lesuren in Destelbergen moeten zijn? Blijft alles nog combineerbaar met de nodige huiswerktijd? De N-VA fractie kaartte op de gemeenteraad nog maar eens het totaal gebrek aan communicatie van het gemeentebestuur aan en vroeg waarom eigenlijk geen filiaal van de school kan behouden worden in Heusden. Tja, dan komen we weer bij dat gekende fenomeen "gebrek aan beschikbare ruimte". Meneer Bostoen, de hof-bouwpromotor van de gemeente, zal daar alvast niet wakker van liggen... de kasten van huizen blijven als paddenstoelen uit de grond schieten.
Laat ons hopen dat voor de Heusdense jeugd stilaan wat ruimte (in àlle opzichten) gevonden wordt want waar je je goed voelt wil je ook later blijven, nee?

Cool runnings,
Emmanuel

15 februari 2009

Nil sine magno vita labore dedit mortalibus

Bovenstaand motto indachtig trokken we zaterdagavond naar de Valentijnfuif op onze school. De kinderen konden er in de speciaal voor hen gedecoreerde eetzaal feesten als de beesten zonder dat de grote mensen hen kwamen storen. Er was een zeer strikte no-adults policy! Niet dat die adults dat aan hun hart lieten komen want in de zaal ernaast was een heuse cavabar ingericht. Stemmige muziek en een mooi decor verzekerden ons op voorhand al van een geslaagde avond. Wat voor mijn madam, de immer oogstrelende Sandra Gerritje Wajer, en mij een rustige avond degusteren moest worden veranderde algauw in nog maar eens zwaar doorhijsen met de verkeerde vrienden ;-) Mijn moedertje was ook aanwezig maar niemand die zich daarvoor wat inhield. Ik keek naar mijn vrouw en schudde het hoofd, "dit gaat weer ne late worden"... Mijn vrouw schudde later op de avond ook nog wat met haar hoofd maar volgens mij gewoon omdat ze merkte dat ze te weinig Dafalgan in huis had.



Cool runnings,
Emmanuel