Muziekschool in Heusden mag opkrassen.

Iedereen weet dat het oud schoolgebouwtje in de Steenvoordestraat (de vroegere "weging") binnen afzienbare tijd tegen de vlakte gaat voor het serviceflat-project van het OCMW. Op zich kan iedereen zich daar waarschijnlijk ook wel in vinden. Er is echter nogal wat vrevel ontstaan omtrent de totale verhuis van de Heusdense afdeling van de Muziekschool Destelbergen naar de nieuwe lokatie in Destelbergen-dorp. De gemeente probeert op deze manier verschillende vliegen in één klap te slaan, namelijk: het opgaan in een grotere scholengroep Gent, lagere werkingskosten, lagere kosten per leerling, ... Wat de gemeente traditioneel even naast zich neergelegd heeft is het lokaal overleg met de ouders. Zo kreeg iedereen een weliswaar zeer vriendelijke brief met de nieuwe data en leslocaties. Veel kinderen uit Heusden komen te voet of per fiets naar de cursus. Niet iedereen zal zijn kind graag naar Destelbergen laten fietsen of stappen. Hoe moeten sommige ouders straks het vervoer organiseren? Wat te doen wanneer je kinderen hebt die op verschillende lesuren in Destelbergen moeten zijn? Blijft alles nog combineerbaar met de nodige huiswerktijd? De N-VA fractie kaartte op de gemeenteraad nog maar eens het totaal gebrek aan communicatie van het gemeentebestuur aan en vroeg waarom eigenlijk geen filiaal van de school kan behouden worden in Heusden. Tja, dan komen we weer bij dat gekende fenomeen "gebrek aan beschikbare ruimte". Meneer Bostoen, de hof-bouwpromotor van de gemeente, zal daar alvast niet wakker van liggen... de kasten van huizen blijven als paddenstoelen uit de grond schieten.
Laat ons hopen dat voor de Heusdense jeugd stilaan wat ruimte (in àlle opzichten) gevonden wordt want waar je je goed voelt wil je ook later blijven, nee?

Cool runnings,
Emmanuel

Nil sine magno vita labore dedit mortalibus

Bovenstaand motto indachtig trokken we zaterdagavond naar de Valentijnfuif op onze school. De kinderen konden er in de speciaal voor hen gedecoreerde eetzaal feesten als de beesten zonder dat de grote mensen hen kwamen storen. Er was een zeer strikte no-adults policy! Niet dat die adults dat aan hun hart lieten komen want in de zaal ernaast was een heuse cavabar ingericht. Stemmige muziek en een mooi decor verzekerden ons op voorhand al van een geslaagde avond. Wat voor mijn madam, de immer oogstrelende Sandra Gerritje Wajer, en mij een rustige avond degusteren moest worden veranderde algauw in nog maar eens zwaar doorhijsen met de verkeerde vrienden ;-) Mijn moedertje was ook aanwezig maar niemand die zich daarvoor wat inhield. Ik keek naar mijn vrouw en schudde het hoofd, "dit gaat weer ne late worden"... Mijn vrouw schudde later op de avond ook nog wat met haar hoofd maar volgens mij gewoon omdat ze merkte dat ze te weinig Dafalgan in huis had.

Cool runnings,

Emmanuel

Als humor al niet meer mag?

Humor.
Van oudsher het wapen tegen verveling, woede, onzekerheid, enggeestigheid, macht, politieke correctheid, ongemakkelijkheid, afin u weet wat ik bedoel. Humor, per definitie zeer subjectief, is zowat het enige waarvan we zélf kunnen beslissen over hoe, hoeveel en waar te hanteren. Wat voor u "erover" is, is dat misschien niet voor mij en vice versa; maar ik laat u gaarne doen, ik waardeer het idee alleen al dat u zich op een creatieve manier wil uiten. Kijk, ik durf al eens te s(m)urfen naar de blog van de betere cartoonist al heeft die in het verleden al sporadisch materiaal geproduceerd dat misschien niet helemaaaaaal mijn ding was. Moet ik de brave borst daarom afbranden of verketteren? Moet ik al naargelang de cartoon even het Centrum De Witte bellen? Dacht het niet.
Het wordt pas echt gevaarlijk als mensen de humor gaan beknotten. Censuur is zowat het laatste dat een vrij mens wil meemaken. En daarom vind ik dat sommige mensen (ik herhaal: sommige) binnen de Joodse gemeenschap een beetje te lange tenen hebben. Ik verdenk hen er stiekem van een speciale zoekrobot in mekaar geflanst te hebben om op alle mogelijke tag's mbt hun godsdienst te reageren. Komaan zeg, iedereen weet dat de Joodse humor er bij uitstek één is van zelfspot en niet zelden zijn ze ook nog de beste moppen van de avond.
Ik zie mezelf al helemaal over de rooie gaan als ik een mop zou horen over een kalende veertiger met de betere toogzweer en niks te zeggen thuis, haha, heu.
Humor moet kunnen en wie niet tussen de lijnen kan lezen kan niet lezen. Zou dat geen mooi motto kunnen worden voor ons allemaal: tussen de lijntjes lezen en buiten de lijntjes leven?

Cool runnings,

Emmanuel

Geef hier, die verfrol!

Deze namiddag begonnen aan de bureau-badkamer van de meisjes. Die ruimte wordt een heuse "dressing" want de dames beginnen stilaan zelf te kiezen wat ze willen aandoen. Plus dat moeder dat in haar kopke gestoken heeft en de voorgaande uitleg dus niet spontaan van mij komt.
Het oorspronkelijke trutten-geel wordt door ondergetekende getransformeerd tot het stijlvolle (?) trutten-eucalyptus-appelblauw-zeegroen. Er komen nieuwe witte kasten en een nieuwe lavabo voor al de marchandies die eventueel moet gewassen worden.
In de slaapkamer, die zeetinten gaat krijgen (dat ik heb ik op bevel van mijn madam zélf beslist), komt dan een grote tweepersoonsbureau. Maar bij ja, we krijgen dat er allemaal wel in!
Voorlopig staat mijn hoofd echter alleen nog maar op het tweede couche'ke dat ik morgenavond al mag zetten. Wie mij kent weet dat er best een knalluide radio en genoeg alcohol aanwezig mag zijn.

"Eli Eli lama sabachtani"

Colourfull runnings,

Emmanuel