Elooi'ken "quand tu me tiens"

Morgen is het de feestdag van St.Elooi. St.Elooi stichtte indertijd verschillende cafés die nu nog steeds zijn naam dragen...en is tevens patroonheilige van de métalo's.

Nu ken ik toevallig een métalo persoonlijk en wel in de charmante en verleidelijke hoedanigheid van mijn madam, de immer oogstrelende Sandra Gerritje Wajer. Gisteren hadden we met de rest van de kliek van haar werk het Sinterklaasfeest in Playbeach te Gentbrugge. Net zoals de voorgaande jaren was het een leutige en jolige toestand. De kinderen speelden met mekaar en de ouderen dronken met mekaar. Al geef ik toe dat het werkwoord drinken een compleet andere dimensie krijgt als ge weg zijt met die bende ;-) Mijn lever smeekt om rust... Er werden alvast plannen en afspraken gemaakt om volgend weekend het jaarlijkse St.Elooisfeest tot een weergaloos succes om te toveren. Er kan naar het schijnt het één en het ander genuttigd worden, de verwachtingen zijn hoog gespannen. Naar het schijnt is de bende van Rogers Busbars elk jaar opnieuw het talrijkst aanwezig. Volvo en Arcelor Mittal doen erg hun best maar ontberen de know-how in het feesie-bouwen.
Tjonge jonge, nog vijf dagen om te recuperen van dit weekend en me te concentreren op het volgende...

Power distributing runnings,
Emmanuel

Straffe Siebe's Stoverij-avond

Gisteren schoven we onze voeten onder tafel op het "Eerste eetfestijn tvv BMX'er Siebe Deweirdt", groot jeugdig talent in de gelijknamige discipline. Laat ik nu net in de voormiddag op één of andere zender een wedstrijd gezien hebben met bmx'en die van een hoge helling naar beneden raasden en dan jumpten, fenomenale loopings maakten en gekke stunts uithaalden in de lucht... Siebe vindt dat "maar voor mietjes". Hij crosst liever en heeft het voorbije seizoen schitterende resultaten gehaald. Het ging er gezellig aan toe in het feestzaaltje en Siebe's beide groupie's Florine en Britt onderhielden de gasten als echte stand-ups. Er stond ook wedstrijdmateriaal van de bmx'er tentoongesteld, dat zijn al geen gewone t-shirtjes en fietskes meer, maar hoogwaardig en allesbehalve goedkoop materiaal. Anyway, zo'n eetfestijn zal wel van pas komen als de jongen even verbeten blijft crossen als hij nu doet. Het belangrijkste is natuurlijk, dat schreef ik ook in het gastenboek, dat hij zich amuseert. Wie hem gisteren zo zenuwachtig zag rondlopen (àl die mensen zijn hier voor mij!) zag eigenlijk de Siebe die we kennen uit de klas: nogal levendig en leutig baasje van het eerste leerjaar ;-)

Cool runnings,
Emmanuel

't Is niet onze fout meneer!

Ik ben moe.

Misschien kan dat liggen aan het feit dat ik twee weken op minder-actief heb moeten staan door mijn rugprobleem. Werken en nadien zo gauw mogelijk platliggen, zo bouwt een mens geen conditie op natuurlijk.

We kunnen het echter ook op iets anders steken, een indien mogelijk nóg begrijpelijkere reden: onze vrienden. Een stelletje ongeregeld dat elke gelegenheid te baat neemt om ons mee in het verderf van drank en bachanalen te sleuren. Ja meneer, ik zeg het u, 't is niet onze fout. We gingen gewoon onze oudste dochter ophalen van een overigens zeer geslaagde "zwem-reünie" met de leraar van vorig jaar, de in Heusden en Gent wereldberoemde meester Stijn. Het begon al in de kantine van het zwembad, een Duvel'ke. De drank ging vlotjes rond. Algauw stonden reserveglazen op hun eigenaars te wachten ;-)
Op het tv-scherm kondigde men de wedstrijd Charleroi-Club Brugge aan, kleine Peter en ik werden al wat zenuwachtig "we gaan hem hier niet kunnen volgen, tedju. Staks willen ons madammen weg" Tijd om plan 23/12 boven te halen: iedereen mee naar huis vragen. Terwijl deze en gene voor bakken bier en ander goed spul zorgden bestelden de vrouwen bij de plaatselijke afhaalchinees.
Kijken naar de match met een pint en chips in de aanslag , de kinderen (zes stuks) boven spelend en de madammen die voor eten zorgen; wat wil de moderne man nog meer nietwaar? Het werd een lange, gezellige avond. Bepaalde personen aan tafel voelden na een tijdje de natuur en hormonen in actie schieten en besloten met een flauw excuus "ik moet morgen erg vroeg op" huiswaarts te trekken. Een vette knipoog en drie kussen van iedereen...
Het leven is één treurspel, ik weet het, we treuren er dan ook niet naast met zo'n vrienden ;-)!!

Cool runnings,
Emmanuel