Kerstvakantie!

Eindelijk kerstvakantie!

Normaal gezien gaan we tijdens deze periode op vakantie naar Nederland of Frankrijk, dit jaar blijven we echter gewoon thuis. Teveel klussen liggen nog te wachten waar we anders nooit toe komen...

Gisteren werd de kerstvakantie feestelijk ingeluid met de stilaan traditionele kerstmarkt op onze school. Warme wijn, warme chocolademelk en ferme "dreupels". En op de koop toe nog een gesmaakt optreden van Laetitia, Floris, Joram, Xanne en Milan als Heusdense nachtegaaltjes-in-spe :-) Stemmig gejengel en gejank maar hartverwarmend gedreven!

Cool runnings,

Emmanuel

Heeft u het koud?

Op het risico af om weer maar eens voor softie of naïeveling versleten te worden...

Toen we vorige grote vakantie in Parijs, dé favoriete stad van onze Florine, logeerden stootten we af en toe op een clochard, een sukkelaar, een sdf, ... Het was toen nog lekker warm buiten, mooi weertje. Dat "buiten" mocht je in het geval van die daklozen wel letterlijk nemen natuurlijk en het kwik daalde, ocharme, maar tot een graad of twaalf.

Dezer dagen en bij deze vrieskou denk ik weer aan die mensen die we toen tegenkwamen: het meisje dat eten kwam bedelen aan de snackbar en uiteindelijk een pizzapunt vond in een vuilbak, het geïmproviseerde bed met een schamele kapotte slaapzak op Montmartre, de man in wat ooit een mooi maatpak was scharrelend in een vuilniscontainer om er twee oude broden uit te halen en vooral... de doffe blik in zijn ogen. De fierheid voorbij of kwijt.

De winter deelt zijn eerste prik uit en gelukkig moet ik me enkel zorgen maken over het feit of ik al mijn klanten op een normale manier ga kunnen bezoeken met zo'n gladde wegen. De verwarming in huis kan gerust wat hoger, de kindjes hebben hun lekker dikke slaapsokjes aan. Een lekkere bak koffie is zo gezet, de televisie staat aan, het weerbericht op Ketnet.

We hebben niet zoveel nodig om te beseffen dat we het zo goed hebben, echt niet, enkel tijd.

En zelfs dat hebben sommigen die vannacht buiten slapen niet.

Cold runnings,

Emmanuel

Barista

Een barista is een persoon die het maken van espresso en andere aanverwante koffievariaties op een hoger niveau probeert te tillen. De meest gekende vorm van deze "kunst" is de zogenaamde latté art maar andere koffiebereidingen komen even vaak voor.Dat is iets wat ik ook allang wil doen en op Horeca Expo editie 2010 zag ik eindelijk mijn kans schoon om me in te schrijven voor een tweedaagse cursus in mei van volgend jaar. Op de stand van Nutricia mocht ik daar bovenop nog zelf eens proberen enkele kopjes klaar te maken onder de bereidwillige leiding van Jan, de Nuricia vertegenwoordiger die bij ons op de firma komt en meedeed aan de Gouden Portafilter 2010. Wauw!

Ik kan niet wachten om te kijken en te leren, koffie is mijn passie (na mijn madam en dochterkes natuurlijk).

Cool runnings,

Emmanuel

Herfst

Het waaien komt weer stevig op,

de bomen staan te huilen.

Hier en daar een bloemenknop,

die stormen door moet schuilen.

Mensen schuren langs de muren,

regenschermen kraken.

Daar verder staat een kind te turen,

naar de bladeren op de daken.

Herfst zegt ons allen,

de mooie tijd is uitgegomd.

De bladeren zijn gevallen,

nu wachten tot de zon weer komt.

Cool, windy, runnings,

Emmanuel

En dan nu... koffie!

Wakker worden is nooit mijn sterkste punt geweest, al ben ik daar sinds ik papa geworden ben wat makkelijker in. Maar toch.

Daarom vind ik het eerlijk gezegd heerlijk wanneer mijn madam "de vroege" heeft en ik rustig op kan staan. Natuurlijk mis ik haar wel, maar als ik het geluk heb dat ik de klokwekker op tijd hoor kan ik op mijn eentje naar beneden slenteren, mij klaarmaken en vooral... rustig een bakje of twee-drie espresso drinken. Van het betere merk inderdaad :-)

Straks ga ik mijn twee dotten van motten wakker maken. Eéntje lijkt wat op haar ma en glimlacht al zodra ze wakker is, doet netjes haar pantoffels aan en schuifelt naar toilet en badkamer. De andere heeft iets meer van haar papa, ronken en zeuren onder haar hoofdkussen, verongelijkt jammeren dat ik haar te vroeg wakker gemaakt heb, kleine zus opjagen om dan

weer in slow mode aan tafel te zitten... Leuk is soms anders maar ze groeien daar wel door.

En dan nu... koffie!

Cool runnings,

Emmanuel

Pain is temporary, pride is forever!

Gisterennamiddag vond in de Sportbasisschool van Heusden de jaarlijkse Sponsorloop t.v.v. Unicef plaats. Dit jaar ging de opbrengst naar Pakistan en de getroffen kindjes aldaar. Alle deelnemende leerlingen werden door familie, vrienden en kennissen gesponsord per gelopen ronde (da's dus de hele schoolwijk rond: Zandakkerlaan, Dorpslaan, Postlaan, Slootstraat).

Laetitia liep dit jaar slechts drie rondjes wegens kramp, niet goed voelen, erg moe, teveel zweten en alle andere stuff die je als pré-puber kan verzinnen om toch maar niets te moeten forceren. Maar kom, ze heeft toch een beetje moeite gedaan...

Tot onze eigen grote verbazing en die van onze portemonnee liep Florine een dikke ZES rondjes, wàt een prestatie van onze kleine meid! Dikke proficiat Flo'ke! Als beloning ga ik straks met haar een ijsje eten en babbelen we nog wat lekker bij. Ik ben van het principe "als het goed is, mag het ook gezegd worden".

Cool runnings,

Emmanuel

't Is toch niet waar? Hij heet Vincent Roger Gérard...

Morgen, 29 oktober, is het 42 jaar geleden dat mijn mooie droom van een rijk gevulde jeugd voorafgegaan door onbezorgde kinderjaren en gevolgd door een serene puberteit in één klap aan diggelen geslagen werd. 't Is alsof het gisteren was: "Emmanuelleke, ge zijt grote broer geworden!" Neeeeeeeee, waarom heeft niemand mij iets gevraagd?! Daar zat ik dan met mijn 1 jaar, 1 week en 1 dag. De mooiste van de familie, onweerstaanbaar voor alle vrouwenharten...

En als bonus ging hij nog eens Vincent heten ook, waarom niet gewoon Vivi of B'oerke? Mijn koppigheid zorgde er even later wel voor dat voornoemde namen vaker uitgesproken werden dan de officiële Vincent Roger Gérard :-)

Bon, van een bleiter en eersteklas-ziekenhuis-freak groeide Brô wel stilaan op tot een flink manspersoon, toegegeven nog altijd niet zoals ik maar de natuur werd uiteindelijk wat milder voor hem.

Ben natuurlijk wel blij dat ik het al zo lang uitzing met mijn broertje, twintig handjes op één buik!

Bij deze dus ook enorm gefeliciflapstaart aan de kleinen uit Drongen en nog mennie mor jeers!

Cool runnings,

Emmanuel

Zo d'ouden zongen...

We zagen de dochters denken "en dan willen ze dat wij serieus zijn?!" toen Sandra en ik de micro vastnamen om op weer-eens-een-souper een karaoke'ke te doen. Een exclusiviteit inderdaad want nog nooit in onze vijventwintigjarige geschiedenis toope tegare hebben Sandra en ik iets samen gezongen. Mijn echtgenote koos voor de "Banana boat song" van Harry Belafonte, een nummer dat de stembanden zwaar op de proef stelt: Dé o, dééééé o, dé dé dé oooo.... Gelukkig voor de rest van de enthousiaste vrienden en kennissen waren die stembanden al wat gesmeerd met wijn en bier of een mengeling daarvan. Het moet gezegd, moeder gaf van jetje!

Deze morgen beperken we ons tot Jijbuis kijken en stilletjes praten. De stembanden en het haar zien teveel af :-)

Cool runnings,

Emmanuel

Kijk eens mama, verrassing!

Onze kleinste mocht vandaag van mij helemaal alleen naar huis fietsen, zus had nog verplichte studie en kwam een uurtje later. Omdat ik er nog niet helemaal vetrouwen in had reed ik haar achterna en filmde het hele gedoe, kwestie van dat ook aan de mama te kunnen tonen hé. De mama die ongetwijfeld nooit zou toegestemd hebben met het grote avontuur van Florine.
Maar eerlijk is eerlijk, ze heeft dat schitterend gedaan en verdient een dikke pluim :-)

Cool runnings,

Emmanuel

Florine en Laetitia

Zou ze haar papa begrijpen?

Onze jongste (ik mag niet "kleinste" zeggen) dochter kwam vorige week met een huiswerk af, een stamboom maken. Fotootjes zoeken en kleven van haar familie en voorouders.

Wie mij een beetje kent weet dat ik een zwak heb voor mijn familiegeschiedenis en een stamboom maken ondertussen bijna een passie geworden is.

Vanzelfsprekend heb ik haar graag geholpen met het zoeken naar de foto's, nonkel Vic hielp haar bij de verkleining.

Zou dochterlief later hetzelfde kunnen voelen als ik bij het bekijken van oude beelden, aktes, brieven, trouwboekjes? Voor mezelf weet ik dat ik heel erg hou van iedereen die deel uitmaakt van mijn verleden, van mijn grootouders tot veel vroeger, zonder daarbij mijn stiefpa zaliger te vergeten. Iemand uit de Heemkundige kring "Dronghine" zei me ooit: je verleden maakte wat je bent, jijzelf maakt je toekomst.

Mooie samenvatting van wat we maar zijn en waarvoor we hier zijn.

Cool runnings,

Emmanuel

edit: hedenavond (13 september om 22.19u) kwam ons ter ore dat mijn broer, de snoodaard, onterecht de credits zou gekregen hebben voor het "verkleinwerk" van de fotos. Bij deze wil ik dit even rectangulaficeren en mijn schoonzus Cindy bedanken. Toes!

Ik geef toe, er zijn avonden dat ik mij eens durf laten gaan in mijn stamcafé en nadien twijfel of ik wel de goede weg naar huis neem. Dan begint alles te bewegen en te draaien.

Gelukkig niet zo erg als in bovenstaand clipje maar toch... :-)

Cool runnings,

Emmanuel

Laetitia helemaal uit de bol want: Elke komt dansen!

Gisteren vond de jaarlijkse opendeurdag van de dansschool onze beider freules plaats in basisschool De Klaver.

Wij gingen er natuurlijk heen om ze in te schrijven voor het nieuwe werkjaar maar wie schetst de blijdschap en het trut-gewijs springen van onze oudste toen ze hoorde dat haar nicht Elke (all the way from Zwijnaarde!) zich ook ging laten inschrijven in dezelfde groep. De Zwijnaardse delegatie was zo'n drie man sterk en keek met een streng oog naar de oefenlessen en enkele nummers van het showteam. "Vuystje", mijn schoonzus, zag dat het goed was en daarmee kunnen we alvast een fiets in orde stellen voor als nicht Elke op zaterdag bij ons komt en samen met Laetitia naar de dansles fietst en kwebbelt en kwebbelt en kwebbelt.

iDancity wordt vanaf dit jaar dubbel zo leuk voor de meiden. En het was al zo mega-kei-weet ik veel wat allemaal :-)

Cool runnings,

Emmanuel

"En de dagen keerden terug naar hoe ze moesten zijn"

Eindelijk is het zover, het nieuwe schooljaar is begonnen.

Laetitia vat het zesde leerjaar aan en Florine het derde. Ik ben ervan overtuigd dat ze allebei hun best wel gaan doen al zullen we af en toe wat moeten corrigeren en optreden. Bovenal moet ik me gelukkig prijzen dat ze zo graag naar school gaan; hebben ze vast van hun mama want ik vond school vroeger eerder een ferme verstoring van mijn fantasiewereldje :-)

Op de eerste vrijdagavond van het schooljaar is het voor de mama natuurlijk ook weer wennen dat de mormels wat moe en zenuwachtig zijn. Lekker thuisblijven en in de zetel luieren is dus dé boodschap. Samen tv kijken en een afhaalchineesje bestellen. Meer moeten we eigenlijk niet hebben om te beseffen dat we weer in ons gewende ritme geraken...

Cool school runnings,

Emmanuel

Drie Dames naar 3D

Onze dochters weten stilaan dat met hun mémé altijd iets te beleven valt, van de verhalen over vroeger die ik hen vertelde tot hun eigen ervaringen met "meme dampuurte".

Gewoon even de trein naar Zaventem nemen om er naar vliegtuigen te gaan kijken, op restaurant gaan en jaloersmakende sms'sjes sturen, onverwacht gaan shoppen, ...

Of zoals gisteren naar Toy Story III in 3D gaan kijken. Dit alles na uitgebreid aperitieven en gevolgd door alweer knabbelen in Colmar Oostakker.

Op de foto herkennen we links een zeer enthousiaste Laetitia die duidelijk de camera weet zijn, rechts zien we Florine die het maar matig kan waarderen dat haar pop-corn koud wordt blijkbaar :-)

Cool runnings,

Emmanuel

Never too young to learn

Mijn twee kleine dametjes wilden al heel lang eens iets speciaals maken voor mama en papa. En aangezien de liefde van diezelfde mama en papa, volgens vrienden en familie, door de maag en de lever gaat hebben ze hun allereerste cocktail in mekaar geschud. Een alcoholvrije weliswaar maar wél een klassieker van formaat. Ze gingen voor een appelsienversie van de befaamde Shirley Temple!

Schattig om te zien hoe ze in de koelkast zaten te roven en overal zochten naar het nodige materiaal. Zeer gemotiveerd en met een grote smile stonden ze de ziel uit hun lijfjes te "shaken" en het resultaat was helemaal naar verwachting. Lekkerrrrrrrrrrrrrr.

Cool runnings,

Emmanuel

Happy Feet

Gisteren coole namiddag en avond gehad met "mémé" op domein Les Fougères in Mariakerke waar het jaarlijkse Parkkaffee plaatsvond. Leuk initiatief en rustige omgeving, vanalles te beleven voor de jeugd die, ocharme, nooit eens iets meemaakt ;-)

Voor ons was het genieten van het decor, de Duvel en de lekkere bbq-steak verzorgd door de betere Gentse broodjeszaak.

Mijn nageslacht gooide al erg snel de schoentjes uit en ravotte dat het een lieve lust was. Met very happy feet tot gevolg. Go, girls, go!

Cool runnings,

Emmanuel

Parijs was TOP!

Jongens wat hebben we genoten van onze dochters tijdens onze trip naar Parijs. Ze waren beide zo enthousiast dat we er zelf opgefokt van geraakten.
Laetitia, de oudste, wou het Louvre zien en het Centre Pompidou. Florine daarentegen droomde al maanden van de Eiffeltoren. We hebben het hen gegund en zelfs nog veel meer. Zo hebben we het Musée des Invalides bezocht, de metro van buiten geleerd, St-Germain des Prés bezocht en er lekker gegeten, Montmartre afgewandeld, een apritiefje gedronken in de Jardins des Tuileries, een ijsje gegeten op de Champs Elysées, een bezoek gebracht aan de Galleries Lafayette alwaar de jongedames nagellak kochten van Bourjois, de Notre Dame gezien (Quasimodo was niet thuis die dag, jammer), teveel om op te noemen...
Maar bovenal, ik val in herhaling, erg genoten van de twee trutjes; echte demoiselletjes met de Franse flair en chic!

Zo'n vakanties willen we nog wel eens meemaken, al beseffen we dat het meer dan waarschijnlijk een mega-toevalstreffer zal geweest zijn :-)

Cool runnings,

Emmanuel

Mag een parkeerbon niet nat worden?

Normaal gezien kan je in de blauwe zone's op onze gemeente je auto niet uitstappen of er staat al een smurf springensklaar om op je voorruit te jumpen en er een parkeerbon te steken. Kassa kassa all the way.

Vandaag echter, rond 16.30u, was niemand te zien op de Dendermondesteenweg. Reden: "het regende stront van de dijken", een nogal plastische uitdrukking van mijn madam om te zeggen dat het een mega-wolkbreuk is.

Dan heb ik veel zin om naar één van die smurfen te lopen en te vragen of hun beroepsliefde rechtevenredig is met goede weersomstandigheden.

Cool runnings,

Emmanuel

Meanwhile in Heusden...

Een mens moet zijn agenda goed bijhouden of ge ontspant u een ongeluk zeg ik! De laatste weken waren weer goed gevuld en aangezien een weekend deel uitmaakt van een week en we altijd "tot het gaatje" gaan... Maar goed dat we binnenkort naar de Lichtstad vertrekken om er, juist ja, te onspannen.

Vorig weekend was er weer eentje om in te kaderen. Benevens de traditionele vrijdagse Duvel met de vrienden uit het stamcafé ging ik op zaterdag met onze oudste dochter ook nog naar de Gallische hoeve hier wat verder in Destelbergen. Laetitia zaagt al van voor haar geboorte om daar eens heen te gaan en aangezien geschiedenis en opvoedkunde mij niet onbekend, meer nog zeer waardevol zijn betaalde ik met veel plezier de 121,02 belgische frank ingang en steun voor de vrijwilligers van de organisatie. We hebben er veel van opgestoken.

Des avonds waren we te gast op een verjaardagsbarbecue alwaar ik een zeer gesmaakte "meet and greet" had met één van mijn favoriete cartoonisten, Zimbob ook wel "the artist formerly known as onnoezel manneke!" genoemd. Naarmate de avond vorderde en vorderde en vooral vooruitging ontwikkelde onze Zim een riskante interesse voor mijn madam, de immer beminnelijke Sandra Gerritje Wajer. Deze liet zich de aandacht van de benevelde kunstenaar welgevallen, overtuigd als zij is dat het mannenvolk der aarde niet kan weerstaan aan haar charme's. Ikzelf raapte ondertussen al wat lucifers, benzine, krantenpapier bij elkaar en zocht zijn wagen op. Mijn plannen werden echter gefnuikt door de grote broer van Zim die verklaarde dat hij dat zelf allemaal nog nodig had, iets met zijn schoonmoeder ofzo... Afin, alles werd weer goedgemaakt tussen Ename blond en pint en vooral veel knuffels van de kunstenaar aan mijn adres! 't Is nen braven denk ik. ;-)

Op zondag, 11 juli, bracht ik gauw de jaarlijkse gele roosjes rond aan leden en sympathisanten die een leeuwenvlag uitgehangen hadden. Onmiddellijk nadien ging het spoorslags naar de barbecue van de VRV-vrouwen op het terrein van KFC Heusden. Een meer dan rijkelijk gevulde barbecue, jawadde dadde! Iedereen blonk van 't plezier en de buikjes stonden strak van 't bier en 't eten. Zoals het hoort dus.

Wie ongetwijfeld ook blonken van plezier en innig pril geluk waren mijn broer Vincent en schoonzus Cindy die op 11 juli één jaar gehuwd waren. Proficiat en probeer ons eens in te halen, hé!

Cool, AC-controlled, runnings,

Emmanuel

Mijn grootmoeders, mijn heldinnen.

Mijn Franse "mamie" (links) werd 90 jaar op 10 juni, mijn Vlaamse "mémé" (rechts) zou dezelfde leeftijd gehad hebben op 31 juli...

Allebei mijn grootmoedertjes liggen mij erg nauw aan het hart, ze lijken in vele opzichten op elkaar en dan ook weer niet.

Mamie is een klein vrouwtje, sterk karakter, de mater familias, niet op haar mondje gevallen en sterk gebleven ondanks de moeilijkheden die het leven haar bezorgde.

Mémé was een grote vrouw, rank en slank, sterk karakter, chef in huis, naar het schijnt allesbehalve een makkelijke mama, lieve grootmoeder en superexpert in gezellige huiselijkheid.

Bij allebei is/was het steeds leuk over de vloer komen en logeren, de kleinkinderen hadden blijkbaar voorrang op alles. Twee toppers!

Grootmoeders, een ras apart.

Cool runnings,

Emmanuel

Gezellig hé, wat bijpraten op de achterbank.

Een clipje dat mijn madam en mij onvermijdelijk doet terugdenken aan de stresserende 1100 km naar de zon van de Verdon (F). Onze oudste, toen enige, dochter Laetitia aka Muis hield gewoon haar mond niet gedurende de hele rit! We hebben lang getwijfeld of we wel een tweede kindje zouden willen.

Drie jaar later kwam Florine aka Flo en neen het verbeterde niet :-)

Cool runnings,

Emmanuel

(schitterende ondertitels)

Als smoelkes andere smoelkes zoeken.

Het alomgeprezen of verguisde Facebook, bij ons beter gekend als Smoelenboek, klopte mij dit weekend weer maar eens lichtjaren achteruit in de tijd. Inderdaad maten en matinnekes, het regende plots vriendschapsverzoekjes van oud-klasgenoten uit mijn leuke tijd op de RBS en RMS in Gentbrugge. Zeggen dat ik er vorig jaar nog binnenstapte met de vraag of ze een archief van klasfoto's hadden...

Afin, een hele hoop smoelkes die andere smoelkes opzochten. Leuk. Het moet gezegd, de tijd is voor sommigen wel erg mild geweest, anderen liggen waarschijnlijk in hetzelfde laatje als ondergetekende :-) Ik vind het ook steeds verwonderlijk hoe snel zo'n namenverzameling aangroeit. Waarom herrinner je je iemand nog? Herinner je je een gezicht of eerder een naam?

Het was natuurlijk ook een leuke school, erg open van omgeving en van geest. Enkel de latere juf van "technische activiteiten vrouwelijk" mocht ik niet zo maar dat moet wel wederzijds geweest zijn, kan niet anders. Macramé knutselen, keukenschorten stikken, bwurk, niks voor mij.

We zijn er onlangs naar een openschool-dag geweest om er alvast eens info te zoeken en sfeer te snuiven voor als de oudste van mijn twee babes erheen zou gaan. Het voelde raar maar gezellig, een echte kleine grote school.

Op de schuine foto hierboven de bewuste smoelkes van 1 Moderne B, lach niet zeg ik u!

Cool runnings,

Emmanuel

Het weekend van de duizend emoties!

Het is weer eens een druk en rijkgevuld weekend geweest vrienden, rijkgevuld aan emoties ook.

Na de klop-en smijtkunsten van vorige donderdag (zie vorig artikel) volgde op vrijdag de slotshow van ons beider spruiten bij hun dansschool iDancity. De Groenzaal in Gent zat afgeladen vol en genoot van het spetterend dansspektakel, ook wij waren natuurlijk erg fier op onze koters. Het was een plezier om Flo zich zo te zien uitleven en Muis zo sierlijk te zien bewegen. Zoals mijn schoonzus Ann zei: kleine meisjes worden groot hé.

Een leuke dag vol leuke emoties.

Zaterdag sprongen we dan even binnen bij de vrienden van 't stamcafé, allemaal uitgedost om naar de Bekerfinale te gaan in Brussel. Al Buffalo dat de klok sloeg. Geinig, maar ik blijf toch bij mijn ploeg. Plots, al een donderslag bij heldere hemel, doet mijn jongste dochter mij kond van haar intentie ook Buffalo te worden! Het werd mij zwart voor de ogen, mijn adem stokte, waar is het fout gegaan? Wat heb ik verkeerd gedaan? Ik heb dat helemaal niet zien aankomen meneer den agent... Maar ach, wat doet een vader met het hart op de juiste plaats? Inderdaad, hij schminkt eigenhandig zijn jongste in blauw-witte kleuren, inclusief indianenkop-tattoo (en maakt per gsm een dringende afspraak met de notaris) .

Geen leuke dag vol niet leuke emoties.

Zondag was voor Floremie "de dag vóór de dag", we hebben lekker gevleesbraaid en gekeuveld op het terras a.k.a het terras dat nog niet af is. Wat later haalden mijn teerbeminde Sandra Gerritje Wajer en ik het verjaardagscadeau van de dochters boven: een trampoline! Voor buiten?! Ja liefkes, binnen hebben we daar geen plaats voor... In no time en vooral geen tijd stond de constructie springensklaar op de oprit en werd plechtig ingewijd door vier beentjes die wel wat springkramp kunnen verdragen blijkbaar. Gejoel, gelach en getier. Mooi, mooi, mooi.

Een leuke dag alweer, vol leuke emoties.

Cool runnings,

Emmanuel

We zijn "goe bezig" geweest!

Gisteren stapte ik samen met Jules en Inès het nieuwe huisje van mijn jongste zus en haar half bedde binnen, gelegen aan de Meulesteedsesteenweg zoveel. Een leuk arbeidershuisje waar nog wel werk aan is werd me vooraf verteld. Nog wel wat?!

't Werd ons al snel duidelijk dat we onder leiding (soms wel met lange ij) van schoonbroer Dave vooruitgestuurd werden als stormtroepen om den boel ferm uit te breken, te kloppen, te sleuren, te trekken, te slepen, te vloeken en te roepen... Roepen deed uw dienaar vooral bij de zoveelste spin die op zijn bieldeke viel.

Wijlst ik de benedenverdieping vakkundig stripte van plafond en isolatie leefde Jules zich uit op de zolder. En maar beuken en kloppen dat die vent deed, welke opgekropte woede hielp de brave man vooruit? We zullen het nooit weten. Dave en Inès namen de eerste verdieping goed onder handen, een gesmeerd team zeg ik u. Spijtig dat ons jeugdig enthousiasme contant betaald wordt daags nadien. Krampen, stijf, moe!

Er gaan nog veel werkuren aan te pas komen maar 't gaat allezins een gezellig huisje worden. Ik ga regelmatig de werf bezoeken als ik in de buurt ben.

Cool runnings,

Emmanuel

Moederdag

Vanmorgen was het weer van dat, "kruimels in 't bed en koffie op 't nachtkastje", Moederdag!

Mijn madam verdient dat wel vaker natuurlijk, al beseffen de dochters dat niet altijd. Het is waarschijnlijk niet de makkelijkste taak ter wereld: mama zijn van twee Anciaux'kes. Ik denk dat dat op St.-Amandsberg niet zal tegengesproken worden ;-)

Gelukkig kan mijn teerbeminde, de immer oogstrelende Sandra Gerritje Wajer, rekenen op een echtgenoot die haar bijstaat in de moeilijke taak van het voornoemde Anciaux'kes-kweken.

Ze weet als geen ander mijn bijdrage in het huishouden en de opvoeding te waarderen...

Maar eerlijk is eerlijk, er is hier thuis maar eentje die de boel rechthoudt en ervoor zorgt dat we maar wat graag naar de Laarnebaan rennen: mama, Bolleke, Wajerke!

Cool runnings,

Emmanuel

Sad, sad story...

Onze oudste dochter Laetitia zag deze vooravond hoe de hond van de overbuurvrouw pardoes werd doodgereden voor onze oprit. Het beestje was, zoals wel vaker, ontsnapt en rende de megadrukke Laarnebaan op. Honden en auto's, het zal nooit echt goed samengaan...

Laetitia schreeuwde moord en brand en kon ternauwernood snikken dat ze "de hond had zien doodgereden worden", het schaapke was totaal overstuur en werd door uw dienaar voor alle veiligheid en rust maar naar binnen gestuurd.

Samen met Thomas, een vriendelijke overbuurman, heb ik de hond in een vuilniszak geschept en overgedragen aan de verbouwereerde eigenares en haar kleindochter. Tja, wat moet je anders?

Laetitia ligt nog wat na te snotteren op de zetel, waarschijnlijk slaapt die straks niet goed.

Onze buurvrouw en haar kleindochter Annelies ook niet vrees ik.

Sad, sad story...

Emmanuel

Hij had 70 kunnen worden...

13 April aanstaande zou mijn stiefvader (Ludo Guillaume) 70 jaar geworden zijn, hij overleed echter op 27 juli 1996 na een slepende ziekte waaraan hij tot op het einde niet wou toegeven.

Het was een fiere, koppige maar vooral eerlijke en correcte man. Hij had het moeilijk met onrecht, god weet dat hij daarvan enkele staaltjes heeft moeten meemaken.

Hij was streng voor mijn broer en mij, we vervloekten hem wel eens maar nu, nu merken we dat we veel van zijn strenge maar eerlijke methode's overgenomen hebben en even hard proberen om voor onze kinderen een voorbeeld te zijn. Hij hield ook van simpele gezelligheid, een lekkere barbecue of langdurig aperitieven.

Met argusogen volgde hij hoe Sandra en ik onze weg in het leven baanden om ons dan later met een schouderklopje te belonen. Neen hij heeft nooit gezegd dat we "goed bezig waren" maar zijn instemmend geknik was voor mij duidelijk genoeg, "pa" vond het goed.

Ik werd natuurlijk wel geholpen door het feit dat ik de allereerste schoondochter bij ons thuis voorstelde :-) en wat voor één! Het was van de eerste keer dik in orde tussen die twee, zijn Wajerke kon niet veel verkeerd doen...

We wisten al jaren van zijn droom om een kleindochtertje te hebben en hij liet nooit na daar met een kwinkslag op te alluderen op één of ander familiefeestje. Hij heeft onze oudste dochter dus spijtig genoeg niet meer meegemaakt, Laetitia werd pas in 1999 geboren. We praten met de kinderen wel nog veel over hem, ze weten ongeveer hoe hij was maar enkel wij hebben hem gekend: correct, vriendelijk, beleefd, streng maar zeer warm van hart.

Ik mis hem nog vaak.

Emmanuel

Ze mennioe

Hier het menu door Laetitia en haar papa klaargemaakt voor hun home-editie van "Komen eten":

Ovenhapjes van bladerdeeg

Zakouski's en Cava/Kidibul

Slaatje van zeemunten

Slaatje van dungesneden en gegrilde St-Jacobsnoten met verse vinaigrette van honing en pistachenoten

Lammetje klaargemaakt "zoals het hoort"

Lamscotelet op gegrilde aubergines met provencaalse krielaardappeltjes, gestoofd witlofstronkje, tomaatje gevuld met zachte kaas, hartig wortelpureetje en kruidenboter, streepje balsamicosiroop

Zoete hapjes in wit kleedje

Profitérolles met verse witte chocoladesaus

Cool runnings,

Emmanuel

Rustig aan en rap een beetje!

Zo zo, wat een heerlijk en vooral goedgevuld paasweekend hebben we achter de rug.

Vrijdagavond eerst aperitiefje gedaan in 't stamcafeetje en daarna eens binnengesprongen op de quiz van mijn vrienden van N-VA Zottegem, niet om mee te spelen nee, wel een lekker biertje drinken en de kas spijzen. Uiteindelijk bleven we daar zo'n drie vragenronde's hangen en besloten we volgend jaar toch maar een ploegje af te vaardigen.

Zaterdag konden we wat uitslapen want de oudste had geen judo-les, in de namiddag ben ik dan met haar boodschappen gaan doen voor onze home editie "Komen eten!" Laetitia en ik knutselden op zondag een diner in elkaar voor Florine en mama. Laetitia zette de tafel en zorgde voor de decoratie, mooi en goed gedaan trouwens. Florine gaf zich volledig als strenge maar rechtvaardige jury. Het was niet evident werken in de keuken met zo'n zenuwbol als Laetitia, gelukkig kregen we alles mooi op tijd klaar en waren "de gasten" zeer tevreden! Dikke proficiat aan Laetitia dus. Om de dag deftig af te sluiten nog eens gaan napraten in 't stamcafeetje... :-)

Heerlijk ontspannen weekend dus.

Cool runnings,

Emmanuel

It runs in the family

De rapporten van de dochters waren goed tot zeer goed, veel beter zelfs dan wat mijn mama ooit zal kunnen geschreven hebben over mij. Ach, ik compenseerde dat dan weer met mijn natuurlijke charme, vlotte babbel en gevoel voor de grappige kant van 't leven.

Of zoals mijn mama zei tijdens haar speech op mijn huwelijk: "lang leve de lol en vrije tijd zonder gaten!"

Laat ik daar bovenop een echtgenote hebben, de oogstrelende Sandra Gerritje Wajer, die zeer goede resultaten behaalde op school en onder mijn deskundige begeleiding de geneugten van 't leven en de gastronomie ontdekte maar vooral een buitenaards groot gevoel voor humor heeft...

"Dat maakt dan nog kinders ook!"

Bij deze ben ik erg fier u dit uittreksel uit het rapport van onze jongste te tonen, ze is helemaal zoals we 't gedroomd hebben ;-)

Cool runnings,

Emmanuel

Stiptheidsactie

Deze namiddag werd ik op de Kennedybaan opzijgezet door de diensten van de Douane. Met mij nog vele bestelwagentjes en vrachtwagens. Er werd een zogenaamde "stiptheidsactie" gehouden, ze gingen nu eens àlles volgens het boekje doen zie... Op zich heb ik daar geen problemen mee, maar ik maak me de bedenkingen:

- doen ze het anders niét volgens het boekje misschien?

- zullen ze deze keer wel zo stipt zijn om niet de kantjes er af te lopen en vroeger naar huis te gaan?

Ach, ik heb er een kwartier gestaan, zij hebben hun punt gemaakt, iedereen tevreden nu? Ja? Aan 't werk dan!

Cool runnings,

Emmanuel

How to build "een fuifken"

Gisterenavond was ik één van de vele enthousiaste aanwezigen op de allereerste fuif georganiseerd door de Vlaamse Reinaert Vrouwen, de socio-culturele vereniging die door mijn madam en enkele vriendinnen opgericht werd. De zaal van café De Matroos in Heusden werd gezellig en smaakvol ingericht, the ladies-touch dus... De drank vloeide rijkelijk en de muziek vlamde eveneens zeer rijkelijk.

Afin, het was drie uur deze ochtend toen ik de sleutel van onze deur omdraaide, mij verfriste en met een voldaan gevoel mijn bedstee opzocht.

Proficiat aan de straffe madammen en nu op naar de barbecue in juli!

Cool runnings,

Emmanuel

info over de VRV vrouwen hier te vinden.

Een boompje voor iedereen toen, nu en later...

Vandaag met onze twee keuters naar het terrein achter het kerkhof van Heusden geweest voor de Boomplantactie tvv Kom op tegen Kanker. Ik steun niet veel organisaties maar voornoemde kan elk jaar op enkele van mijn euro's rekenen. Zo kocht ik voorbije week twee boompjes, één voor mijn politieke afdeling en één voor ons gezin. De dochters beseffen ondertussen ook al iets van de bedoeling van de actie en gaan dus zeer enthousiast tewerk.

Het zijn maar boompjes maar ze herinneren ons aan al die mooie momenten met mensen die we verloren zijn aan...

Cool runnings,

Emmanuel

"Doe mij een anarchie'tje met mayo en zout aub"

Heerlijk mottig in elkaar gestoken tekst gezien vandaag.

Bovenstaande verwittiging hing te lezen aan de gele frituur op het Fonteinplein te Gent.

Ik dacht onmiddellijk een leuk anarchistisch trekje te herkennen in de mededeling, ha ja, als je iets wat op politiebevel moét, niet màg doen... Schitterend.

Cool runnings,

Emmanuel

Lieve speciale Florine x

Onze kleinste dochter Florine is echt een onpeilbaar dingetje, de ene keer zit ze te janken als een zigeunerkind , de andere keer is ze de stoerste van de speelplaats. De ene keer hangt ze als een koala aan haar zus om alle aandacht op te eisen, de andere keer zit het er na 't opstaan al bovenarms op. De ene keer ligt ze op zondag tot de middag te snurken in bed, de andere keer heeft ze zichzelf om half acht al een paar boterhammen met choco gemaakt en zit ze op de pc te surfen...
Zo is ze soms erg nukkig en dan weer lief, laat ze overal kattebelletjes achter voor mama of papa.



Dit lag vandaag op onze bureau.

Lief onpeilbaar Florientje x





Cool runnings,

Emmanuel

Le pont qui fait "comme ça".

Vandaag pauze genomen aan de brug van mijn jeugd, de Meulestedebrug. Mijn grootoudertjes woonden in datzelfde Meul'stee en ik sleet er samen met dat vervelend aanhangsel van een klein broerke menige uren en broeken met knielappen. Ik was als baby al gebiologeerd door de brug en sprak alsmaar over de fameuze "pont qui fait comme ça" doelend op de opwaartse beweging wanneer ze (weer eens) openging. En ja, mijn papa is Fransman waardoor wij nogal makkelijk de taal van Molière met die van Romain De Coninck durfden door elkaar te halen.

Ach, Meul'stee waar is de tijd...

De tijd van voetballen achter het postkantoortje, nu een sociaal wijkrestaurant. Op de plaats waar mijn broer en ik onze trainingsvestjes legden als doelmarkering staat ondertussen een Kringloopwinkel. De zalige tijd dat we ons pépé gingen halen op zijn zondagse kiekskeskaarting in de Kring. We kregen er steevast een bierworstje en een cola, pépé dronk toen al iets anders ;-)

Toen was het écht nog "voor 't donker thuis" of af en toe ne keer aan "den parlofon" komen zeggen... tja, dat we weer weg waren! Zijn mijn grootoudertjes ooit ongerust geweest? Ik weet het niet. Hebben ze ons stiekem gecontroleerd? Vast wel.

Ik rij nog erg vaak door Meulestede en zie ook wel dat de industrie akelig dichtbij komt maar misschien was dat vroeger ook al zo en vond ik dat toen allemaal spannend: de grote zeeschepen, de kranen, de vrachtwagens, de "pont qui fait comme ça"...

Het lijkt nu allemaal zo druk en klein maar vroeger, bij onze mémé en pépé, was dat onze grote wereld vol spanning, verrassingen, plezier en in het geval van mijn broer regelmatig een malheurke waar de plaatselijke dokter goed aan verdiende.

Meulestede is niet meer hetzelfde.

Maar dat was het al niet meer sinds mijn mémé en pépé er niet meer zijn...

Cool runnings,

Emmanuel

De troek met de doif.

Ik weet het, het is retelang geleden dat ik nog eens blogde. De dingen des levens noopten mij tot een lichte rem maar aangezien ik vele malen sterker ben dan de dingen des levens... Hier zie.

Vandaag was ik, zoals elke donderdag, op de branderij te Hoboken alwaar ik na enkele aangename gesprekken met de baas en de collega's overging tot het laden van mijn materiaal ten behoeve van de betere horecazaken. Wie schetst de verwondering en bij sommigen lichte paniek wanneer daar ineens een exemplaar van het geslacht der Colombidae onze hangar binnenvliegt.

Het beesteken zag er niet fris uit en was overduidelijk erg moe. Volgens mij op de vlucht voor zijn madam. Hoe ik wist dat hij getrouwd was? Juist, u heeft het geraden.

Ik zocht onmiddellijk een recipiënt om de bol veren en vlooien te bedekken, schoof daar een schijfje karton onder en deponeerde de vuile stinkerd op het voetpad naast ons bedrijf. Op datzelfde ogenblik kwam een Chinees koppel langsgewandeld, dacht bij zichzelf dat ze thuis nog wel sojasaus, mandarijntjes en gember liggen hadden en hopla, twee tellen later "de troek met de doif" maar deze keer was ze wel degelijk foetsie.

"Heb ik er nu goed aan gedaan om dat beest op het voetpad achter te laten?" vroeg ik me af.

Ik denk van wel, tenslotte staan er toch nog duizenden na hem te wachten om op mijn bestelwagen te schi*ten.

Dus, lang leve de dooie duif!

Cool runnings,

Emmanuel

Er was eens, lang geleden...

Vannamiddag heb ik het verhaaltje "De nieuwe kleren van de keizer" voorgelezen in de klas van onze jongste dochter, samen met de mama van Julie, de mama van Camille en juf Leen die elk een ander verhaaltje voorlazen.
Ik vond dat wel leuk om te doen en de guitige blikken alleen al maakten het de moeite waard. Heb ook gemerkt dat juf Leen groot gelijk heeft wanneer ze zich in 't weekend eens wil "smijten om af te reageren". Hou dat eens stil en kalm zo'n bende vlooien!
Eentje wou op mijn schoot zitten, een ander wou meelezen, nog een ander stelde honderduit vragen, de meesten zaten te lachen met mijn speciale "effecten en geluiden". Ha ja, bij een verhaal horen grimassen, smoelen, geluiden, ... allemaal verzorgd door uw dienaar :-)
Als bedankje kregen we nadien een zelfgemaakt bedankingskaartje, ik werd er zowaar week van.
Hieronder de tekeningen op de kaartjes van: Florine, Britt, Amelita, Noah, Emma, Siebe en Cloë.


Cool runnings,


Emmanuel

Karretje doet het niet.

Toyota roept massaal zijn auto van het model Prius terug naar de garage, een probleem met de verschillende pedalen.

De laatste keer dat ik een karretje had met problemen aan de pedalen was in 1979 op de dijk van Wenduine :-)

Cool cheap japanese runnings,

Emmanuel

Lekker rustig...

Na enkele drukke weken konden we vandaag genieten van een échte rustdag. Dat betekende voor onze kleinste laaaaaaaaang uitslapen wegens nogal-bekaf-van-de-schoolfuif-van-gisteren. Moeder en de oudste waren al vroeg en fris wakker, ik iets later. Alles op het gemakje gedaan en vooral de stilte in huis gekoesterd...

Deze nanoen gingen we dan in De Kollebloem wandelen met de hond en daar konden de meisjes zich verstoppen om nadien de hond naar hen te laten zoeken. Lachen geblazen want een Franse bulldog is niet bepaald een gediplomeerde speurhond. Mijn madam en ik genoten ervan Florine zo in de weer te zien met haar hond waar ze toch bijna een jaar bang van was. Ze zijn dikke vrienden geworden en dat is enkel de verdienste van Flo zelf!

Van De Kollebloem ging het naar taverne Britannia op 't dorp voor een pannenkoek met ijsroom en chocoladesaus.

De dag van de juffrouwtjes zal afgesloten worden met badderen, aperitieven, toast cannibal'en en joetjoeben :-)

Cool runnings,

Emmanuel

Kleine Florine trekt haar plan!

Onze jongste dochter is een hevige Jijbuis-fan en kan dagenlang op dat medium zitten surfen naar leuke clips en liedjes. Hoe ze het doet god mag het weten maar ze komt uiteindelijk altijd op het filmpje van haar keuze terecht.

Zo zocht ze vandaag naar High School Musical 3 en... ze vond het nog ook.

Alleen was haar schrijfwijze iets anders :-)

Way to go, Flo!

Cool runnings,

Emmanuel

Het Nieuwsblad - Gemeente Destelbergen: Nieuwjaarsreceptie N-VA Destelbergen-Heusden

Het Nieuwsblad - Gemeente Destelbergen: Nieuwjaarsreceptie N-VA Destelbergen-Heusden

Nog eentje van Patrick Perry, op naar zijn comeback-optreden, LOL.

Lees hier wat over Patrick Perry geschreven wordt ;-)

Cool runnings,

Emmanuel

Mag ook eens...

Cool runnings,

Emmanuel

Als ik u een plezier kan doen...

Ne maat van ons, cafémaat hoe raadt ge het, was in zijn vorig leven een niet onbegenadigd zanger alsook imitator van wijlen de Michel Jacobsen. Zijn stemtimbre konden vele kenners waarderen daar het erg dicht lag tegen dat van zijn collega Neil Diamond (who the f*ck is that I hear you say). Neil was in zijn tijd dan weer een niet onbegenadigd ornitoloog die zelfs de taal van zeemeeuwen verstond. Die meeuw is eveneens wijlen...

Onze maat zijn stem ligt ondertussen al wat meer "in 't vet damme zeggen" maar het volume is er nog altijd. Getuige de vele zwaar geëmotioneerde chauffeurs na één van zijn beruchte alkoholcontroles in Gent en omdorpen.

De maat, beter gekend als "ne maat van ons" of "onze maat", had onlangs de euvele moed een cd'tje van hem op de toog te leggen. Een cd'tje van wel zestien jaar geleden, man! 16! Toen was ik zes jaar ouder dan twintig! Den dezen zat nog aan zijn regenworm te trekken, zijn oudere broer zat waarschijnlijk al aan de knoppen en schuivers van een muzieksinstallatie.

Ik heb dat cd'ke op Jouwbuis gezet met de beperkte kennis van toeters, bellen en schuivers die ik bezit. Experten gelieve zich te onthouden van commentaar, het is de gimmick die telt.

Anyway hier is 'ie dan: Patrick Perry from Heusden, the big 9070. Heusden, centrum van nachtegalen en schijtlijsters.





Cool runnings,

Emmanuel

Impressies van een winter in de duinen...

We hebben ervan genoten, mijn oudste dochter en ik.

Een heerlijke wandeling door de besneeuwde duinen en over het besneeuwde strand van Julianadorp. De ijzige wind sneed over ons gezicht en toch wilde geen van beide toegeven en rechtsomkeert maken. Het was gewoon een prachtig vader-dochter moment met twee stijfkoppen die niks liever doen dan dat wat een ander zich niét in het hoofd haalt...

Cool, almost frozen, runnings,

Emmanuel