Brussel, de Nieuwstraat, een massa volk. Alle culturen van de wereld bij elkaar of zoals mijn jongste het verwoordde: "hier zijn toch enorm veel soorten huidskleur te zien hé".
Na een hele namiddag door Brussel geslenterd te hebben in een verzengende hitte besluiten we toch naar ons rustig (want kermis is gedaan ;-)) Heusden terug te keren.
Terwijl de kleine meiden nog even de plaatselijk Häagen-Dazs bezoeken stap ik het kerkje ernaast binnen, de zogenaamde Finisterraekerk.
Nu heb ik helemaal niets met de katholieke kerk en haar adepten, personeel of spirituele leider maar het moet gezegd dat het toch telkens weer erg mooie gebouwen zijn met een ongelooflijke stilte. Vele glasramen kunnen mij minuten lang boeien, oude opschriften of namen van vroegere kerkgangers zijn gewoonweg fascinerend.
Zo liep ik ook gisteren op een erg mooi tafereel.
Natùùrlijk is het de bedoeling dat elke bezoeker onmiddellijk aangetrokken wordt tot het beeld van de moeder aller moeders maar deze keer vond ik er iets speciaals aan. Ik werd er wat stil van. Had waarschijnlijk met het licht, de setting, de soberheid van het decor en de stilte te maken maar in ieder geval: dat beeld hàd iets.
Heb geprobeerd een zo mooi mogelijke foto te maken in de hoop dat jullie ook snappen wat ik er zo knap aan vond...
Cool runnings,
Emmanuel
