Laatste week-end, zwaarste week-end.

Morgen gaat het nageslacht (eindelijk) terug naar school. Iedereen hier in huis kijkt ernaar uit...Iedereen.

Het laatste week-end van de vakantie is er eentje geworden waarvan de lever nog wat zal moeten bekomen, vrees ik. Vrijdagavond waren we te gast bij Michel en Marleen voor het feestje van Cécilia en Treeze. Leuke boel daar in die grote tuin, lekkere bbq ook nota bene. Cécilia is een lief meisje, Treeze is een mooi meisje (waarschijnlijk ook wel lief hoor).
Onze resident-brother-in-law verzorgde de strepen muziek en iedereen was zeer tevreden over zijn werk ;-) Als 't goe is zeggen we 't ook hé Dave! Het gaf af en toe een raar gevoel om mensen terug te zien die mij kenden van toen ik nog maar nipt zindelijk was. Zo fier als een gieter toonde ik zeer laat op de avond mijn vorderingen op dat vlak.
Gisteren schoven we dan weer onze voeten onder tafel bij mémé, voor de traditionele einde-vakantie kaas en wijn en wijn en wijn. Meer dan genoeg zoals gewoonlijk. En genoeg stinkende kaaskes weer mee naar huis... Ik denk dat we voorlopig geen last zullen hebben van zwerfkatten, muizen en Bulgaarse dievenbende's... Onze frigo is momenteel een ware aanslag op de olfactieve delen van ons lichaam.
Vanmiddag, als kers op de taart, naar de verjaardagsdrink en -paëlla van mijn oude schoolkameraad Toon. Het was een eeuwigheid geleden dat we mekaar nog gezien hadden en ik verwachtte mij aan een man van 40, getekend door het leven, de droefeniskringen om de ogen, enkele kilo's zwaarder, enkele haren lichter, ...Ik kreeg gelijk ;-)
Het was een hartelijk weerzien en ik heb me goed geamuseerd met zijn bende vrienden uit Mechelen. Sommigen hingen aan mijn lippen toen ik enkele van onze betere frapatsen vertelde, Toon bloosde zelfs niet. Tja, ook wij zijn ooit jong en strak van vel geweest. Man, dat waren nog eens tijden. Het deed me plezier te zien dat zijn huidige vriendenkring ook niet bepaald een bende droogstoppels is, getuige daarvan een verhaal over "ijsblokskes doorgeven" dat mij ter ore kwam. Niet voor publicatie vatbaar, ik zweer het u!
Bovenal moet ik toegeven dat mijn maat nog niets veranderd is van ingesteldheid, lollen en grollen all the way. Zo hebben we 't graag en zo zijn we graag.
Bedankt voor de leuke dag copain...

Cool runnings,
Emmanuel

En wat hebt gij zoal gedaan?

Ondertussen al weer een pak leutige dingen gedaan, haja want wij zijn een leutige familie.

"Ons Miranda zegt altijd: pa, gelijk gij leutig kunt zijn... awel zo kunt gij leutig zijn"

Hebben nog maar eens een pretparkske meegepikt, het Seaparck in Brugge. Ik weet het, er staat nog een koningsnaam voor maar ben nie zo royalist. Ben een muil gezet door een zeeleeuw! Alles voor de foto newaar. Sandra werd maar een ietsiepietsie mottig in het reuzenrad, de meisjes gilden het uit van de pret. Dankzij het kwaliteitsblad Libelle kregen we nog een ferme picknick cadeau, inclusief bonnetjes voor een koffie. Moet ge mij geen één plus één keer zeggen natuurlijk. Groot was de ontgoocheling te merken dat het om Java Koffie ging. Het kartonnen bekertje smaakte lekkerder dan de vloeibare asfalt die erin zat.

Na het pretpark had ik het geniale idee om naar de stad Brugge zelf te rijden. Geniaal inderdaad. "Ons Miranda zegt altijd: pa, gelijk gij geniaal kunt zijn... awel zo kunt gij geniaal zijn"

Stond daar op het Zand niet een knalrode promobus van de brouwerij Palm?! Ja, daar stond een knalrode promobus van de brouwerij Palm! GRATIS Palm voor iedereen. Iets wat ik ooit eens in een droom geroepen heb... We zijn achteraf bekeken nog goed thuisgeraakt ;-)

Vorig weekend namen we dan weer deel aan het wereldvermaarde Pétanquetornooi van Omnisportclub Heilig Huizeken. Hulde aan de organisatoren, waarvan er eentje zelfs zonder verpinken zijn uurwerk kwijtraakte op het slagveld. Dit jaar mocht het tornooi zelfs enkele vip's verwelkomen zoals Dave, Sil, Caroline, Lotte, papa en Leander. Al dat geweld "uit den vreemde" was echter niet opgewassen tegen het verschroeiende spel van vele habitués. Mijn ma had allang gezien dat voor onze beide teams geen rozen weggelegd waren. We hadden moet luisteren , ik weet het. We hebben een leuke namiddag gehad en da's het voornaamste.

Ik ben me stilaan al aan het opladen voor de Mellhoekkermis, jaja het gaat vooruit hier in ons dorp, feesten als de beesten! Gedenk mij in uw gebeden.

Cool runnings,

Emmanuel

De Chinese "Trein der Traagheid"

Boeddha was gisteren duidelijk in een minder frisse dag. Bewijze daarvan het ellendig lange wachten bij de lokale Chinese rijsttafel "D" leverancier. Jeezes, wat ging dàt erg hard niet vooruit zeg. De dochters, anders wel steeds beleefd en rustig op restaurant, werden er een beetje krikkel van... Af toe kwam meneel de kok-uitbatel eens vriendelijk à la Laughing Monk's aan de toog staan en zag dat het goed was, zeker? Ik had zin om hem een potje sambal in zijn gele "..." te steken in de hoop dat er toch nog iets Olympisch ging gebeuren. Mijn madam weerhield mij daar wijselijk van.

Toen de kip, het rund, het varken, de kat en de twee honden eindelijk geserveerd werden waren de serveerborden niet eens warm. Smekende ogen richting mijn madam: "mag ik dan nù wel...?"

Haar geroemde rust en kalmte hielden mij nogmaals tegen. Ok, voor de meisjes was dat mazzel, niet hoeven te blazen en wat vroeger naar huis kunnen. Ik echter heb een gloedhekel aan lauw eten. Aan het eind van ons etentje ging moedel mij daar nog zo'n gebakken ijscrèmebal door de strot duwen, no way Yang. Voor mij een koffie en voor mijn vrouw een jasmijnthee. Antwoordt dat mens: "geen chinese thee?" Jawel, jasmijnthee mevrouw (hoe Sandra zo kalm blijft, Joost mag het weten). "Geen chinese thee?" Ik wou roepen: "nee mens, jasmijnthee, iets lokaals hé, iedereen weet dat Destelbergen gekend voor zijn jasmijnplantages!"

Rechttegenover mij weer dat licht glimlachend gezichtje, zen. Laat ons zeggen dat de mevrouw uiteindelijk wel een jasmijnthee heeft gebracht.

Mijn hartslag en ademhaling zaten niet echt op gezond tempo.

Betalen en naar buiten (toch zo'n 3,5 uur op restaurant gezeten voor een rijsttafelke).

Terwijl ik voorbij de toog naar de uitgang wandelde mompelde ik nog naar de uitbatel "gij zijt aan wat ontsnapt, man".

Cool runnings,

Emmanuel