Vandaag hoorde ik bij een klant een mannenstem met zware Franse tongval het leuke Vlaamse woord "manneke" zeggen tegen iemand in zijn gezelschap. Het leek sprekend op mijn papa's tongval.
Er gaat dan evenjes een schokje door je heen natuurlijk maar dan moet het werk weer verder, knop omdraaien.
Toen ik vanavond thuiskwam en hier in huis wel meer herinneringen aan mijn vader tegenkwam dan op het werk waren de eerste dingen waar ik aan dacht de geuren die mij aan mijn papa deden denken, het schijnt echt wel zo te zijn dat geur een erg sterke herinnering geeft.
Papa rook naar motorolie, benzine, tweetakt, vet, sigaretten, sigaren, haarlotion, Azzaro...
Een andere, speciale, typische geur die me terug brengt naar mijn papa en mijn familie in Frankrijk is het zogenaamde "Papier d' Arménie". Een in Benzoë gedrenkt boekje papier, waaruit je strookjes scheurt, in accordeonvorm opvouwt en in brand steekt. Het geeft een aangename geur die wat op wierook lijkt en zorgt voor, wie het wil natuurlijk, een rustgevende sfeer in huis.
Mijn verste herinneringen aan Papier d' Arménie zijn eigenlijk die aan mijn Franse grootvader, toen al vond ik dat een speciaal iets, dat rookpluimpje dat met moeite een minuut waarneembaar is maar makkelijk een paar uur aromatisch verder werkt... Naar het schijnt zou haast 90% van de Fransen de boekjes in huis hebben, gek hé.
Ik wou vanavond een papiertje aansteken, ze waren op... Ik had het er eerlijk gezegd lastig mee. Bijbestellen en veel en gauw.
Cool runnings,
Emmanuel
