Wandelen en kletsen.

Wat eigenlijk begon als een boswandeling in het kader van "bladeren zoeken voor natuurwetenschappen op school" is een leuke wandeling langs de Berkendreef geworden en een gezellig vader-dochter moment. Bladeren rapen, hond wat laten loslopen en kletsen over een beetje vanalles. Ik besefte dat onze oudste eigenlijk ook nog maar een kleintje is en af en toe eens wat aandacht voor haar alleen wil. Het moet niet altijd makkelijk zijn de rol van grote zus te spelen, al heeft ze over haar kleine zus echt niet te klagen.

't Was een gezellig wandelingetje Muis, we moeten dat vaker doen;-)

x Papa


Cool runnings,

Emmanuel

Passie vs Rede = Voetbal

Passie: vind je in een voetbalstadion hoofdzakelijk onder de supporters, niet onder de spelers. Supporters hebben veel over voor hun ploeg en denken daarom al gauw dat de spelers met hetzelfde mes tussen de tanden alles over hebben voor de ploeg. Tuurlijk lopen die helden zich te pletter en kussen ze bij een doelpunt of overwinning het embleem van hun werkgever. Werkgever tevreden, fans tevreden.

En daar komt dan de rede op de proppen:
Zodra de moderne gladiatoren de kleedkamer uit zijn en gewapend met Ipod's, gsm's en veel te grote zonnebrillen in hun door de kickende sponsors uitgeleende auto's stappen verandert het gezang en gejoel van hun fans in het gerinkel van de telefoon van de managers en de pers die weer veel te vroeg hun talent (en dus marktwaarde) de hemel inprijzen.

Clubbesturen, eender aan welke kant van een transfer ze staan, zijn dan weer de rede zelve. Al naargelang de richting waarin de tranfer gebeurt komt daar tromgeroffel dan wel schaapachtig zielig doen bij. Neen, passie vind je écht niet bij de hogere kringen in een voetbalclub. Money makes the world go round.

Ik ben wel degelijk een passioneel mens maar een nuchtere supporter van mijn club.

Cool runnings,

Emmanuel

Even weg met de drie meiden.

Alles is zo snel voorbij...

Zo ook het weekje Ardennen dat ik mocht beleven met mijn lieve echtgenote, de immer oogstrelende Sandra Gerritje Wajer en mijn twee schatten van dochters Laetitia en Florine. Het was een weekje van pure rust, natuur en gastronomie. Een weekje zonder internet, dat overleefden we blijkbaar wonderwel al had ik hier en daar wel wat acces-points om toch iéts aan het thuisfront te kunnen overmaken.

De dochters waren erg meegaand en genoten met volle teugen van ons light-programma. Neen, we gingen ons zeker niet forceren. We wandelden heel wat af, genoten van terrasjes met lokale bieren en gingen enkele keren uit eten of ontbijten. Vooral onze diner in hotel/restaurant Victoria in Durbuy en het ontbijt met bubbels in het hotel Grenier des Grottes in Han zullen me bijblijven. Kwaliteit en gezelligheid. Het bezoek aan de grooten van Han was voor de dochters ook een hele belevenis, misschien ietsje te lang voor Florine maar ze keek zich toch de ogen uit.

Echt waar, ik heb lekker kunnen uitrusten. Zo goed zelfs dat ik er nu nog wat moe van ben :-) Ik mis de heerlijke boslucht al...


Cool runnings,

Emmanuel