Een zeer belangrijke hond, want de onze.

De karakterkop hierboven is niet meer.

We hebben hem gisteren in allerijl naar de Dierenkliniek van Merelbeke gebracht na wat uiteindelijk een hartaanval bleek te zijn ten gevolge van teveel stress en oververhitting, we hebben er afscheid genomen van mekaar, de loebas was niet meer te redden, hij werd amper drie jaar oud... Onze lieve hond Biloute, de dikke vriend van onze oudste dochter, zal nu niet meer lekker asociaal want veel te luid liggen snurken terwijl wij tv kijken. Hij zal niet meer blaffen en grommen wanneer hij denkt een auto op de oprit gehoord te hebben. Hij zal ook niet meer dapper tussen onze dochters en de visite komen staan om toch een beetje te proberen dreigen. Gedaan ook het stiekeme geschooi in de keuken bij Sandra en het paniekerig wegvluchten naar zijn bench bij het horen van mijn voetstappen. Vanmorgen stond ook geen dogje rechtop te wachten om uit gelaten te worden, het was zo stil in zijn hoekje.
We hebben zijn mand weggedaan, verzorgingsproducten en voer cadeau gedaan, we zitten nu enkel nog saampjes met de leuke herinneringen aan wat "een hond met een ferm karakter" was. Een door en door lieve hond, nooit moeilijk, altijd happy, soms koppig maar vooral: onze hond, dus speciaal!

Ik ga mijn maatje missen.


Cool runnings Biloute,

Emmanuel

Florine gaat later naar Parijs, zeker weten.

Onze jongste, Florine, is vastberaden om topchef te worden in Parijs.
Koppig en gemotiveerd als ze is vreest ons ouderhartje dat dit wel eens zou kunnen lukken ook.

Daarom, telkens we musette horen denken Sandra en ik aan later. Aan de tijd dat ze waarschijnlijk zélf filmpjes van daar naar ons zal sturen... zucht.


Cool runnings,

Emmanuel

De schaapjes van Koen

Vandaag at ik mijn met liefde en kaas belegde boterhammetjes op de parking van de Snepkaai.

Aan de overkant, kant Blaarmeersen dus, zag ik opeens een kleine kudde schapen voorbijlopen gevolgd door hond en herder. Werkelijk een leuk beeld dat je in een stad als Gent niet meteen verwacht. Ik heb onmiddellijk bovenstaande foto genomen. Het deed me ook denken aan de roots van mijn teerbeminde Sandra Gerritje Wajer, de Veluwe, met daarbijhorende uitgestrekte heiden en bossen. Jaren geleden maakten we op de Ermelosche heide al eens een staaltje "herderen" mee, een massa schapen kwam toen de Schaapskooi uit en stormde onder het waakzame oog van vier honden en een herder de heide op. De dochters stormden een zitbankje op en zagen minutenlang schapen voorbijgrazen zorgend voor lichte paniek op het bankje, dat wel.

Ik stapte op de herder af en stelde enkele vragen, de passie en het plezier van uitleg te kunnen geven spatte van de brave man af. Ook knap om te zien dat de nog jonge herdershond totaal geconcentreerd was op zijn taak, luisterend naar de baas en loerend naar de dieren. Enkele korte (Engelse) woorden volstonden om de uiteen gelopen kudde weer bij mekaar te krijgen of waaghalzen die te dicht bij het water kwamen op hun plaats te zetten. De herder, Koen Everaert uit Zaffelare, vertelde dat zijn drie herders tellende organisatie op verschillende plaatsen in Vlaanderen actief is, al dan niet met grotere kudde's. Zo komen ze vermoedelijk tegen eind mei naar Destelbergen, op het terrein achter de bieb. Ik ga eens bekijken of de klas van Florine er geen schooluitstapje kan van maken, kwestie van les en natuur met ervaringen opdoen te combineren. Wie weet...


Cool runnings,

Emmanuel

Reünietje gedaan en 't was goe!

Gisteren naar een klasreünie geweest van een bende ouwe rukkers van het jaar '67-'68 in de refter van het Atheneum Gentbrugge. Jawel, ook ik ging er ooit naar school en zeulde mopperend met boeken en kaften. De weg naar school was veeeeel te lang, de weg naar huis in de Weverboslaan (toen nog Guido Gezellelaan) veeeeel te kort. Het was gewoon veel leuker aan de buitenkant van school.

Anyway, gisteren dus erg veel gelachen en gezeverd. Mijn madam kon onmiddellijk haar ideetje maken over de bonte bende die met ons aan tafel zat, waarschijnlijk goed wetende dat mocht bij haar ooit een reünie georganiseerd worden ondergetekende evenveel de wenkbrauwen zou fronsen. "Die van mij" is ook geen simpele geweest hoor, is dat nog niet eigenlijk.

Tussen de lachbuien door werd flink wat gedronken en gebabbeld over de dingen des levens, over geluk en tegenslag, over kinderen en familie, over genieten van het leven en tegenslagen overwinnen. We stelden elkaar honderduit vragen maar steevast kwam dezelfde terug: "gaan we nog eens bestellen?". De zuipkaarten werden enthousiast in de lucht gezwaaid...

Kijk, Feesdinges heeft natuurlijk erg veel goeds gedaan in de zoektocht naar oude vrienden en vriendinnen maar niets gaat boven het persoonlijk contact aan tafel met een hapje en een drankje. Af en toe eens de tijd nemen om te babbelen over de zogenaamde goeie ouwe tijd, wat melig doen en onszelf geen spatje veranderd vinden. Moet kunnen.

Moet vaker gebeuren.


Cool runnings,

Emmanuel

*Bedankt aan de organisatoren van de reünie*

De kracht van een beeld

Had dit een foto geweest van een N-VA'er of andere centrum-rechtse rakker stonden kranten à la Le Soir en blogs van RTBf vol verontwaardigde reacties en zure gemanipuleerde artikels, nochtans goed wetende dat een beeld een enorme impact kan hebben op een debat of opinie.
Gelukkig is onderstaande stijfarmige maar Jean-Luc Mélenchon, presidentskandidaat voor de Parti de Gauche in Frankrijk...

Cool runnings,

Emmanuel