Waar gaan we naartoe als onder het mom van "belediging" of "blasfemie" een fijne groep cartoonisten het leven laat op het werk, na een laffe terroristische aanslag. Zijn we nu stilaan bij het moment aangekomen dat iedereen die schrijft, fotografeert, tekent en publiceert zich aan codes zal moeten houden of anders voor zijn/haar leven zal moeten vrezen? Ik ga bewust niet verder in op de opmerking dat het bij de aanslag in de lokalen van Charlie Hebdo om een religieus geïnspireerd drama gaat want daar straf je de gematigde volgelingen van die religie evengoed mee. En eerlijk, we moeten toegeven dat de haat en nijd in onze samenleving merkelijk gegroeid is de laatste decennia. Fanatici zijn van alle tijden, alle religies, alle gezindten, alle kleuren...
Vrijheid van expressie, de kunst van de cartoon, de mogelijkheid meningen en meningsverschillen te delen zijn vooralsnog de hoeksteen van onze samenleving. Laat ons dat niet opgeven. Laat ons niet onder druk gezet worden om hieraan toe te geven, vanuit welke hoek ook.
Dat de schuldigen van deze aanslag maar gauw mogen gevonden en berecht worden. Maar laat er ons op ons eigen niveau ook voor zorgen dat de agressiviteit onderling verholpen wordt. Door duidelijke afspraken en zin/tijd voor overleg kunnen we al veel voorkomen. Voor extreme vergrijpen passen natuurlijk extreme straffen, laat dat duidelijk zijn.
Echter, jij hebt je geloof, ik geloof niet, so what. Jij hebt een andere politieke overtuiging dan ik, so what... Zoals Charlie Hebdo voor de moordenaars van vandaag een symbool was moeten we zelf beducht zijn om niet steeds in symbolen te praten.
Tot slot, we leven in een open democratie en niet in een dictatuur, dat moeten we beseffen, koesteren en vrijwaren! We mogen niet toestaan dat creativiteit en vrije expressie vermoord worden in naam van waarden die helemaal de onze niet zijn.
Emmanuel
