"Start to rest" with Emmanuel

Zondag Zimbobdag maar vooral ook no stress-dag. Op streng advies van den dokteur nog wel! Ik heb vandaag dus niet teveel gedaan. Vanuit de keuken klinkt "niet minder dan anders" maar daar schenk ik geen aandacht aan, moedig maar vooral onbestaand is de man die mijn geliefde Sandra Gerritje Wajer helemaal tevreden kan stemmen...

Mijn drie biggetjes hebben mij laten uitslapen tot een zeer onchristelijk uur, waarna ik fluitend door het huis dartelde en danste. Ok ik geef toe dat de nietjes (ik noem ze "piercings", da's cooler) in mijn buik mij in sommige van mijn limbo-bewegingen hinderde maar dat nam mijn publiek er wel bij. Ik lummelde maar wat rond als een perfecte kopie van onze dochters. Mama blij.

Om zeker te zijn dat ik haar niet teveel voor de snoezige voetjes zou lopen ging ik deze namiddag naar het betere voetbal kijken van onze lokale ploeg KFC Heusden. Ik bespaar u het verslag van de onterecht verloren wedstrijd, ik kan enkel zeggen dat naar het voetbal gaan kijken niet bepaald bevordelijk is voor de innerlijke rust, als de darmen nu nog wat zouden meewillen zou ik het tenminste nog kunnen "verwerken" if joe noow wat aai mien ;-)

Nu zit ik hier gezellig aan tafel met mijn schootmodel pc, de dochters kijken naar een Suske & Wiske film en de madam ligt te luieren in haar welverdiend badje met ezelinnenmelk en lavendelolie. Normaal gezien zou ik nu wel een glaasje rode wijn drinken maar zolang ik niet echt beter ben stel ik me tevreden met de gedachte dat mijn kop koffie dat glas rode wijn is.

Verdomme, teveel suiker in mijn wijn.

Cool runnings,

Emmanuel

Het respect voor verpleegkundigen...

Beste vrienden en hackers,

Heden voel ik mij al een stukje beter dan de dag voor heden en zekerwijs veel beter dan de dag voor de dag voor heden. Ja, de huishond van het UZ heeft zijn verdiende stukje dikke darm toegeworpen gekregen vorige donderdag, volgens mij was het zelfs zoiets van "mag het iets meer zijn?" want een dokter kwam mij nadien vertellen, afin, dat het iets meer geweest is. Raar eigenlijk dat een mens (waartoe ik mezelf voor 't gemak ook maar reken) zoveel uitleg krijgt ivm een nakende mega-bloederige nooit geziene lijfsnijding en toch eigenlijk het meest vertrouwen heeft in de verpleegkundigen die je begeleiden op de afdeling. "Verpleegkundige" is trouwens volgens een madam-die-'t-kan-weten een betere term dan "verpleegster". En aangezien diezelfde madam mij als haar lastige patient cadeau kreeg zal ik dezelfde term maar gebruiken, ge weet maar nooit welk instrumentarium ze erop nahoudt om de patiënten kalm te houden. Hier op de VIP-afdeling van K12 gaat alles naar mijn aanvoelen redelijk smoooooooth. De bedbelletjes rinkelen dat het een lust is, de verpleegkundigen zweven dan met plateaus kaviaar, kreeft en oesters naar de kamer in tijdelijke nood...
Neen, alle gekheid op een balk. We hebben al vaak gehoord dat de witblousen en "'t onderwijs" nogal rap klagen en zagen. Over dat onderwijs spreek ik mij puur uit lijfsbehoud niet uit, ik heb daar teveel familie zitten. De witblousen daarentegen verdienen alle respect: lopen, vliegen, verzorgen, wassen, controleren, praatje maken, minder leuke dingen doen, ... het zou niks voor mij zijn, u kent mij. Ik ben beter in, heu, wacht even ik kom er wel op, dat zijn de medicijnen!

Cool runnings,

Emmanuel

Deze blog werd gehackt

Mijn broer Emmanuel (a.k.a. 'Robke', of 'de Manu'), da's mijn beste broer. Veruit.

Het helpt dat ik er maar ééntje heb, maar toch...

Mijn maat ligt aan de sonden, murg van de feiten.

Net nu hij aan 't recoveren is van een uren durende operatie dacht ik dat mijn tijd rijp was om eens een oproep te doen... Niet voor een ander gemeenthuis, he did that, and stuff like that.

Hij heeft weliswaar z'n voorbereidingen getroffen qua connectiviteit... dankzij mijn schoonzus (én getuige) en m'n nichtjes Florine en Laetitia. Het wereldwijdeweb wordt vanuit het UZ het zijne, van zodra hij straks weer kan denken (goh, da's lang geleden) en kan typen en 'muizen'.

Wat gedacht van wat steunbetuigingen van vrienden en kennissen via z'n eigenste blog?

Feel free to drop by, en hopelijk vergeeft hij mij deze 'hack'.

Manu, tot binnenkort!


Zwool runnings,

Brô

The countdown is running!

Woensdag is het dan zover, binnen bij het UZ in Gent om een stuksken tuub te laten weghalen. Ben vanmiddag al gaan kijken bij de Gamma naar de prijs van een nieuwe sifon, ge weet maar nooit...
Vanmorgen nog enkele pre-operatieve onderzoeken moeten ondergaan waaronder een heu, awel, dinges, iets met contrastvloeistof die opgespoten werd via awel, heu dinges; afin ikke "not amused" maar het moest wel. Ook gauw even binnengesprongen op de afdeling bloedbank om er enkele buisjes van mijn edele rood te laten aftappen. Vroeger zou ik allang in de appels gelegen hebben bij het zicht van een naald, nu doet het mij niks meer, niks zeg ik u! Ja, ik ben een grote jongen geworden. Normaal gezien zal ik een tiental dagen in het hospitaal verblijven tenzij mijn revalidatie vlotter verloopt of de verpleegsters het vroeger beu geraken bepoteld te worden :-)
Nadien wacht mij nog een revalidatie-aan-huis van enkele weken, rusten zal dan de boodschap zijn.
Laat dat nu net niet één van mijn specialiteiten zijn, het leven is daar imeers veel te kort voor.
Afin we zien wel, ik ben niet superzenuwachtig. Al zou een groepje zingende vrienden bij mijn aankomst aan K12 mij wel plezier doen.
Het mag onderstaand liedje zijn:



Cool runnings,

Emmanuel

En weer een kakkepamperke bij!

Eergisteren rond 13u beviel mijn kleinste zus van haar kleinste dochter Stance. Het ziet er een ferm madammeke uit, ja mijn zus ook.

Stanceke meet 48 cm voor 3.095kg, een beenhespgewicht is het dus niet hé. Ze werd geboren op de verjaardag van mijn schoonbroer, j'ai nommé Dave Cornwell. Dave is dan weer geboren in het gezegende jaar 1975, het jaar van o.a. "Wish you were here" van Pink Floyd, de treinkaping in Nederland door Molukse jongeren en het overlijden van Haile Selassie Ras Tafari, ...

Hierboven een foto van de Drie Biggetjes van mijn schoonbroer: "grote zus" Myra, Lotte en Stance.

Cool runnings,

Emmanuel

Lelijk, lelijker, lelijkst.

Beste vrienden en vriendinnen, vooraleer sommigen hier ineens de schrikkramp krijgen dat ik namen zou prijsgeven die gelinkt zouden kunnen zijn aan de titel, fear not for I come in peace.

De digitale krant maakte vandaag kond dat het OCMW-paleis van Laken op de derde plaats staat van "lelijkste gebouwen in België". Nu past dat wel met al wat lelijk is aan de binnenkant.

Plots kwam bij mij het idee op dat onze gemeente volgend jaar wellicht ook eens kan dingen naar een ereplaats in deze ranking en wel met het geplande nieuwe dienstencentrum op het dorpsplein van Heusden? Inderdaad, het oude Gemeentehuis wordt afgebroken en vervangen door de betongeworden natte droom van het College en de architekt. Een wanstaltelijk gedrocht dat langs geen kanten past in het dorspgezicht. Vraag is natuurlijk of onze burgervader dat dorpsgezicht wel wíl behouden... Heusden moet mee met zijn tijd, tuurlijk, maar niet ten koste van haast megalomane bouwsels en bling-bling projecten... Op enkele jaren tijd gaat heel het rustige dorpsgezicht van ons Heusden veranderen in een wirwar van moderne gevels en veel te dure luxe-appartementen (je weet wel, van die ramen waar elke twee jaar een oranje brief voorhangt met "te huur" of "te koop").

Ik kan er zo moedeloos van worden...

Maar ach, voor u allen:

Cool runnings,

Emmanuel

Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats.

Vanochtend vertrok mijn lieve vrouw Sandra Gerritje Wajer met haar auto naar de garage voor "ne gruuten servies en den riem oas ge wilt".

Heusden ontwaakte met het heerlijk rustige gevoel dat dat klein madammeke met haar veel te grote auto nu even niet door het dorp zou scheuren, de oudjes veilig konden oversteken, de kindjes zonder risico naast een grote plas water konden blijven staan, ...

Driewerf helaas.

In no time vlamde alweer een auto van hetzelfde merk door postnummer 9070, een iets kleinere versie weliswaar. Mijn geliefde en immer oogstrelende Sandra Gerritje Wajer amuseerde zich rot met een Ford Connect. Volledig full-option zoals bijvoorbeeld: wel zeker twee stoelen, een perfect op maat afgescheurd stuk karton in de laadruimte, biologische airco door de kieren aan het portier, ... Zou ze haar eigen auto wel nog inruilen morgen?

U ziet het, zelfs met mijn madam op een step is ons dorp waarschijnlijk nog niet veilig.

Cool runnings,

Emmanuel

Gemeentebestuur is de weg wat kwijt...

Beste mensen, we krijgen een sporthal! Jawel! Nee? Toch wel, of niet?!

Ik las in het grappen- en grollenbladje van de lokale CD&V dat het Schepencollege nu gaat bestuderen of de site van Kwartier Beervelde zou kunnen dienen voor sport-en recreatiedoeleinden. Daar zijn ze straf in op 't gemeentehuis, bestuderen en studies bestellen. Wat hebben we omtrent die problematiek zoal de revue zien passeren? De ene plek al geloofwaardiger en werkbaarder dan de andere: de Kollebloem (afschuwelijk slecht beheerd dossier dat bakken geld gekost heeft), de hallen van het vroegere Interbrew, de parking van dancing The Temple, de Bergenmeersen, sommigen fluisteren zelfs de terreinen van het ter ziele gegane Astra Zeneca... Om maar te zeggen: er wordt nogal wat bekeken en bestudeerd daar in kasteel Van Acker!

Noem mij maar een moeilijk manneke, maar da's allemaal met uw en mijn belastingsgeld of zie ik dat verkeerd?

Ik denk dat het Schepencollege de weg wat kwijt is en weer eens tot de ontdekking komt dat het hen aan een toekomstvisie ontbreekt. Laat ondertussen alle sportievelingen van Destelbergen en Heusden maar naar de buurgemeenten trekken voor hun wekelijkse indoor-sporten (de eerlijkheid gebiedt mij te vermelden dat de sporthal "light" Kristalbad wél goed gebruikt wordt maar verre van toereikend is). Ik ken mensen die wekelijks enkele keren naar Drongen en of Bloso Watersportbaan moeten trekken, http://www.routeplanner.be/ maakt u duidelijk wat voor een trip zoiets is.

Cool runnings,

Emmanuel

God do I miss that...

Mens lieve god, ge moest eens weten hoe ik aan het aftellen ben naar mijn operatie, binnen 18 dagen.

Van september tot nu enkel plat water en thee met melk, de lokale horeca kijkt mij weliswaar vol medelijden aan maar dat kan de pijn uit mijn hartje niet wegnemen. Ik mis mijn glaaske Duvel, het lekker languit hangen aan de barkruk en oeverloos l*llen met de maten en matinnen over hoe hard het leven van veertigers gaat en hoeveel buzze die snotneuzen van dertigers toch wel hebben, over de ontstellend zwakke prestatie's van de Buffalo's en het hoogstaand niveau van Club Brugge, ...

Na de operatie zal ik waarschijnlijk nog niet meteen "de oude" zijn (willen we dat wel?) maar als ik mezelf wat verzorg zullen de werknemers van brouwerij Moortgat wellicht een minder spannend jaar tegemoet gaan.

Voorlopig dus: thee met melk en plat-maar-dan-wel-écht-plat water.

Cool runnings,

Emmanuel