Hier zie, de Jacques!

Hierboven ziet u het oudste document uit mijn stamboomarchief, althans de oudste datum. Ik heb natuurlijk wel meer erg oude en waardevolle papieren, foto's en ander memorabilia maar de foto toont de notitie van de toenmalige pastoor uit het dorp, nu gemeente Cousolre (spreek uit: Koesaure) in Noord-Frankrijk waarmee hij aangeeft dat mijn verste voorvader begraven werd op het kerkhof van het dorp:

" Le 15 décembre 1728 Jacque Anseau, laboureur agé de 70 ans décédé le 14 est inhumé au cimetiere"

Jacques Anciaux, let op de oude schrijfwijze, werd in 1658 in Cousolre geboren. De exacte datum kan ik maar niet vinden, wat soms wat frustrerend is, een trouwakte van één van de kinderen levert me gelukkig wel het bewijs dat ik het in hetzelfde dorp moet zoeken. Ergens vond ik dat hij wel eens de zoon kon zijn van Nicolas maar da's een werkpiste die ik nog moet uitspitten. Registers van BS bestonden nog niet, je kan dus enkel hopen op een leesbaar parochieregister, notariële akte of verkoopsakte. Er zijn ondertussen wel al wat oorlogen en brandjes geweest natuurlijk, wat de kans op gave archiefstukken aanzienlijk verkleint.

Daarom ook, even terzijde, dat ik af en toe eens glimlach wanneer mensen met een stamboom van heb ik je daar komen aandraven. Ik heb liever iets wat volledig en gestoffeerd is dan wat ridders en edellieden uit de donkere middeleeuwen...

Trouwens, 1658 was ook geen mis jaar hoor. Rembrandt schilderde toen één van zijn zelfportretten en Vermeer borstelde zijn "Zicht op Delft". En dat allemaal terwijl mijn voorvader lag te bleiren in een stoffen doekje, chapeau.

Van Jacque Anseau tot Florine Anciaux: 11 generaties. Het houdt een mens bezig zullen we maar zeggen...


Cool runnings,

Emmanuel

Gerestaureerde herinneringen.

Zoals ik voorheen al eens schreef sleet ik een groot en mooi deel van mijn jeugd bij mijn grootouders op de Gentse wijk Meulestede. Ik had er de tijd van mijn leven, kon er naar hartelust voetballen, fietsen en plat Gents leren. Dat fietsen deed ik enorm graag, dat plat Gents leren ook.
Tijdens mijn vele tochtjes op mijn Plume Vainqueur, al dan niet met speelkaarten aan de spaken om het indrukwekkende geluid van een Harley Davidson na te bootsen, kwam ik regelmatig langs de Voorhavenlaan op de grens van Meulestede en de Muide. Ik stond er in bewondering voor de bedrijvigheid die toen nog aanwezig was in en rond de verschillende depot's. Dat waren om te beginnen al majestueuze bouwwerken van staal, hout en glas, op zich al mooi om te zien maar vooral met een grote aantrekkingskracht omwille van het gaan en komen van handelaars, werklui en hun materiaal of... vee.

Vee inderdaad.

Ik herinner me de namiddagen dat ik er stond te kijken naar de massa paarden en/of pony's wachtend op transport naar het buitenland of naar één of ander ander Vlaams slachthuis. Als klein baasje hoopte ik maar dat het buitenland beter zou zijn voor die dieren, wist ik veel dat de vraag naar paardenvlees buiten België veel groter is dan wij zelf zouden durven vermoeden.
De arme drommels stonden er naast mekaar gepakt, nauwelijks ruimte om te bewegen, stampend en bijtend van de schrik en de stress...

Nu, die loodsen zijn voorgoed verleden tijd. Ze zijn herschapen tot bedrijfsgebouwen, loft's en ander duur spul. We mogen enerzijds blij zijn dat men toen niet alles tegen de vlakte gegooid heeft, anderzijds had ik er liever iets betaalbaarders zien herrijzen. Tot nader order blijven vele ruimte's onbenut wegens te duur. En dat kan nooit de bedoeling zijn wanneer men een oude, uitgeleefde, buurt wil opwaarderen.
Meulestede is echt wel een leuke buurt aan het worden, bewijs ervan is dat mijn kleine zus met huisband en kroost er gaan wonen is ;-)


Cool runnings,

Emmanuel