Florine is jarig!

Vandaag was het zes jaar geleden dat mijn tweede dochtertje geboren werd en gezegend werd met de namen Florine Jeanine Jacoba Fernande Hendrika. Ik herinner het me nog alsof het gisteren was, zware tijden hoor. De tv in de kamer van Sandra mocht niet te luid staan, de koffie leek werkelijk nérgens op, dat bubbelbad waarin mijn vrouw zat te puffen en te hijgen maakte een vervelend lawaai, de boekskes waren in geen tijd uitgelezen, ik kon niet op mijn gemak naar 't gemak want mevrouw moest weer eens dringend... Ik zeg het u, zwaar zwaar zwaar!

In de namiddag, vandaag dus, hadden we dan afspraak in de Vierhoekhoeve te Gijzenzele, voor het verjaardagsfeestje van Florine en Laetitia. Er waren daar geiten, kippen, zwaluwen, konijnen, cavia's, ezels en vrienden van ons. Mijn kleine broer had zijn stam ook meegebracht en "ons ma" was er ook bij. Het werd een gezellige bende, de kinderen hadden de lol van hun leven en sommige van onze vrienden zagen met hun eigen ogen dat onder een kip niet altijd een isomo-schaaltje ligt! Wat een wereld ging voor hen open, zeg. Gelukkig kennen ze meer van drinken, ha ja anders zouden ze onze vrienden niet zijn ;-) Op het einde gingen sommige kinderen ook nog een kijkje nemen in de koeienstal en de melkerij. Daar stonden magere koeien, halfvolle koeien, volle koeien, spijtig genoeg geen chocoladekoe. Geen enkele mini-boer(in) was bang om de uier eens vast te nemen en zelf een beetje te melken. Zelfs Florine, nochtans niet zo "animal minded" aaide zeer voorzichtig een koe. Toen één van de koeien van heel nabij gemonsterd werd maar plots een gezonde dosis ontlasting produceerde was voor onze kleinste de lol er wel wat af en verkoos ze toch maar terug te keren bij mama voor de chocolademelk van de boerderij...
Het was, mede dankzij de aanwezigheid van de vrienden, een geslaagde dag, de regenbuien namen we er met plezier bij!

Cool runnings,
Emmanuel

Den Helder hééft het

Den Helder heeft vele mooie mokkels voortgebracht, daarover zijn zelfs de lelijke mokkels het eens. Welnu met één van die eerste exemplaren, in casu Sandra Gerritje Wajer zijnde mijn eega, ben ik vorig xl-weekend op reis geweest naar die marinestad in Noord-Holland. De beide keuters waren vanzelfsprekend ook mee. Het was een fantastische (te) korte vakantie. Het weer zat bangelijk goed mee, de kinderen waren relatief goed te doen en de mensen ter plekke waren meer dan vriendelijk. We struinden door de mooie stukjes van de oude stad, wandelden langs de dijken en over het strand, bekeken de oude schepen op de scheepswerf. Mooi, mooi, mooi. Sandra vertelde honderduit over haar jeugdjaren als wittekop en dochter van een papa bij de Marine (voor mijn schoonpa moet dat waarschijnlijk Koninklijke Marine zijn). Ze was zichtbaar gelukkig weer eens in haar geboortestad te zijn.

We logeerden in Julianadorp-aan-Zee. De omgeving rond het appartement stond vol met tulpen, het is daar dan ook een groot stuk van de fameuze "bollenstreek". Vanop het terras konden we de duinen zien en de zee horen... Dat was pas relaxed wakker worden, zeg!

Cool runnings,

Emmanuel