Vanmiddag gingen we uit eten bij "t Nonnetje" in Harderwijk, een zaak die Sandra onmiddellijk opgevallen was tijdens haar internetgewijze voorbereidingen van onze vakantie hier op de Veluwe. Het is een gezellig, stijlvol en toch zeer toegankelijk restaurant op de pittoreske Vischmarkt. En bovendien bekroond met een ster bij Michelin, 16 punten bij Gaultmillau en een veertigste plaats in de lijst van Lekker, een Nederlandse gids die de honderd beste landelijke restaurants promoot. Om dus maar te zeggen dat de Anciaux'tjes ergens naar uitkeken...
De ontvangst was ongedwongen, beleefd en vriendelijk eenvoudig, helemaal geen tralala of chiqué-gedoe.
Over het menu zelf heb ik het later zeker nog eens hoor maar... het werd in alle opzichten dé dag van Florine. Florine, die iedereen nu toch stilaan overtuigd heeft dat ze "topchef wil worden in Parijs" Ze proefde van alle mooie schilderijtjes op haar bord, praatte honderduit over wat ze lekker vond en wat ze niet kende maar ook wel lekker vond. Mama en papa gaven uitleg en stelden vragen, grote zus zat vol bewondering naar het klein spook naast haar te kijken en af en toe kon er zelfs een complimentje af.
Op een gegeven ogenblik ging ik binnen bij de zaakvoerder Robert-Jan Nijland, een vriendelijke hippe man, vragen of Florine (als verrassing) een gehandtekende menukaart kon krijgen als souvenir.
De patron was blijkbaar erg gecharmeerd met de interesse die Flo voor het vak, sorry "métier", heeft en prompt verscheen hij met een mooi aandenken voor onze kleinste. Florine kreeg het even moeilijk en traantjes van geluk liepen over haar mollige wangetjes bij het lezen van de tekst van patron Nijland. Ze wist eigenlijk met haar geluk geen blijf!
Maar dat was blijkbaar nog niet alles...
Iets later kwam de chef, Michel van der Kroft, bij Florine aan tafel en vertelde haar hoe leuk hij het vond dat zij ook dat mooie beroep wou uitoefenen en dat ze dan maar hard moest werken, veel liefde in haar werk steken en steeds inspiratie opdoen, ... Hij was net terug van Parijs en dat was voor hem ook de mooiste stad ter wereld met heerlijke restaurants en lekker eten. Onze kleinste kon haast geen woord meer uitbrengen, zo onder de indruk was van het het feit dat een topchef voor haar alleen uit zijn keuken kwam, ze bloosde en trok grote ogen. Ook hij had voor haar een attentie bij, een oud Frans kookboek met een lieve tekst op het eerste blad geschreven, een mooi gebaar waarvan Flo het belang later pas zal snappen en ten volle waarderen.
Mensen, Flo's rollercoaster van emoties stond toen nog bijlange na niet stil want ineens werd ze gevraagd of ze wou meehelpen in de keuken om het dessert te bereiden. Ik denk dat ze daar maar een halve seconde heeft moeten over nadenken :-) En zo komt het dat onze jongste die thuis al haast dagelijks in de keuken staat ineens in de keuken van 't Nonnetje, mét schort en muts natuurlijk, meehelpt met een vriendelijke kok die haar wegwijs maakt in desserts op basis van groenten.
Mijn lekkere twaalf jaar oude Calvados smaakte dubbel zo lekker na deze heerlijke, haast ongelooflijke middag. We hebben fantastisch genoten van de kleuren en geuren op ons bord, de aroma's in onze glazen, de charmante ontvangst en ongedwongen sfeer waar de gastheer voor zorgde.
Maar als daar bovenop onze jongste dochter de middag van haar leven beleefd heeft kan je enkel besluiten met:
Ja, de zevende hemel bestààt!
Cool runnings,
Emmanuel
