Juweel van een man vindt echte parel!

De kans dat je in een voor consumptie bestemde oester een echte parel vindt is volgens kenners 1 op 15000.

Gisteren overkwam mij deze zeer zeldzame gebeurtenis!

Bij gebrek aan mosselen hadden mijn broer en schoonzus oesters in huis gehaald. Op een gegeven ogenblik bijt ik op een hard bolletje. Meteen schoot mij het beeld voor ogen van een dramatische oesterjacht op volle zee met ruige mannen, tot de tanden gewapend met Browning's geladen met loodbolletjes-cartouche's. Toen reageerde mijn rechterhersenhelft met de dienstmededeling dat "tot nader order niet met lood op oesters geschoten wordt". Mijn linkerhersenhelft moest zijn ongelijk toegeven en een seconde later spuugde ik het vreemd voorwerp in mijn hand.

Wie schetst mijn verbazing, alsook die van mijn disgenoten, toen ik een klein pareltje in mijn handen bleek te houden.

Het onlokte bij mijn madam de spontane opmerking "voilà, dat scheelt u al vijhonderd euro voor mijn nieuwe ring". Eerlijk is eerlijk, ik heb zoiets nog nooit meegemaakt.

Wie weet welk belangrijk teken werd me hiermee gegeven? Ben op slag een ander mens geworden. Of gewoon mens, dat zou ook al een verandering zijn, nee?

Cool precious runnings,

Emmanuel

"Speak now or forever hold your peace"

Beste vrienden, lezers, bezoekers en verdwaalde meerwaardezoekers, do I have news for you! Het lieftallige snoetje hierboven, toen nog bij het nekvel gepakt door ons mama, gaat volgend jaar door iemand anders bij het nekvel gepakt worden...

Jawel, mijn broer gaat in de huwelijks-pédalo stappen met zijn lief Cindy. Hij heeft meubelen, huisgerief en twee koters, wat zou hem dan tegenhouden newaar? Gisteren werden we uitgenodigd ter Abdijmolenstraat om er een hapje en drankje te nuttigen, vet veel champieper te morsen op het tafelkleed, aperitiefvorkjes weg te gooien in de afvalbak, afin ons eens goed te laten gaan dus. Vic nam de gelegenheid te baat om aan mijn madam te vragen of ze zijn getuige wil zijn op het huwelijk. Natuurlijk zag ze dat wel zitten, het wordt immers hét society-event van 2009! Daarnet zat ze al te surfen langs enkele sites voor galajurken. Ze wil een kleed met een duizelingwekkend décolleté. Dat worden nog spannende tijden... Cindy heeft ondertussen ook al haar getuige kunnen strikken. Ik heb nog iets meer dan een jaar om mij voor te bereiden op deze ontmoeting. Maar mezelf kennende, gemoedelijk en erg sociaal (aaaaarch, had bijna iets anders geschreven) zal dat wel soepel verlopen. Ondertussen heb ik nog ruimschoots de tijd wat apéro's te drinken, iets wat ik nu onmiddellijk ga doen zie ;-)

Cool runnings,

Emmanuel

Nederlander uit Zwijnaarde koopt Zweed uit Gent.

Vanmorgen eens binnengesprongen bij schoonbroer en schoonzus in Zwijnaarde. Eigenlijk was het de bedoeling eens naar Willem te gaan kijken die op Melsen moest voetballen met zijn ploegje van van ESA Bottelare, maar aangezien de schoonfamilie uit Zwijnaarde mij NIET verwittigde dat de jeugdreeksen dit weekend uigesteld zijn stond ik daar schoon te blinken met een diep ondelukkige dochter en vier krentenbollen in een papieren zakje.

Dus maar even een namaak-koffie wezen drinken in de Krekelstraat. Groot was mijn verwondering te zien dat de nieuwe mobiel van de familie al op de oprit stond, sinds enkele dagen nieuw aangeleverd. Het moet gezegd, het is een mooie auto. Lederen interieur, gps, neerklapbare kopsteuntjes, zetelverwarming, onafhankelijk bedienbaar interieuralarm, mooi dashboard en zelfs voetmatjes! Een Volvo S60, Electric Silver. Afin, een auto waar zelfs de flikken jaloers zullen op zijn. Als daar maar geen miserie van komt.

Proficiat met de nieuwe kar en veel plezier gewenst Ann en André.

ps: Is vast wel een erg dure auto, er waren al geen koekjes meer bij de koffie ;-)

Cool runnings,

Emmanuel

"En gij zult de kelk ledigen tot op de bodem"

Beste bezoeker,

Bent u zelf al ooit in de situatie geweest dat uw hart heen en weer geslingerd wordt tussen liefde/respect en je reinste misprijzen? Nee? Dan ik wel.

Lees en huiver.

Enige tijd geleden ging mijn jongere broer, vroeger wel eens mijn oogappel geheten, naar een gespreksnamiddag te Drongen, lieflijke deelgemeente van Gent, met als centrale gast niemand minder maar ook zeker niet meer dan burgemeester Termont. Big D Termont, de man die elk feestje in de Haven van Gent afschuimde en afsloot ten tijde van zijn Schepenmandaat. Bon, die mens is ondertussen opgeklommen tot oppersos van de fiere stad Gent. Niks erg.

Mijn broerke echter tart het lot voor de tweede maal (cfr. mijn stukje dd. 10 februari) door vaak genoeg instemmend te knikken wanneer zijn rode burgervader weer eens één of ander betoogske houdt. Ik kan me zo voorstellen dat zijn rechterhand jeukte van de goesting om een gebalde vuist omhoog te steken. Jaat jongen! Horresco referens.

Tot overmaat van ramp gaan beide vrienden-kameraden nog eens gezellig op de foto staan, er blijft mij werkelijk niets bespaard... Waaraan heb ik dat verdiend? De bewuste foto is te zien op een saait van een ander illuster rood plastronske.

Hieronder de foto waarvan sprake, ge ziet van hier dat ik geen link naar die saait ga zetten hé.

Ach Vic jongen, juvat inconcessa voluptas, ik weet het wel.

Néanmoins hebt ge toch maar achtenveertig uur om u te excuseren.

Cool yellow runnings,

Emmanuel

Mega week-end!

We zijn volop bezig aan wat een zeer aangenaam week-end zal worden.

Eergisteren zijn mijn vrouw en ik wezen/weesten poolen in café Klein Ledeberg op Wetteren-ten-Ede. De kindjes hadden elk hun activiteit en wij dachten dus ons eveneens eens aangenaam te verpozen. Tussen de Duvel en de Orval wou ik mijn madam de beginselen van het edele biljartspel bijbrengen. Het moet gezegd, het is een zeer aandachtige leerlinge... ik ben daar afgedroogd dat het niet mooi meer was. Stekske met de keu en vol effect op rechts, bandje of drie meepakken en een mooie pot van een verloren gewaande bal, ge noemt het en ik heb het gezien.
En dan dat gemaakt lief verontschuldigen, ik krijg daar hartkloppigen van. Misschien moet ik volgende keer maar eens Tractorpulling proberen tegen mijn vrouw, misschien maak ik dan een kansje.

Gisteren hadden we dan weer hoog bezoek uit Frankrijk. Fred, Noëlla en de dochtertjes kwamen langs. We zijn naar ribbetjesrestaurant Amadeus II geweest en hoewel Fred niet bijzonder gek is op ribgedoe heeft hij toch ferm bijbesteld ;-) Ook de meisjes waren allevier erg lief en braaf, dat scheelt ook al een slok op een borrel natuurlijk. Als beloning voor hun flinkzijn reden we nadien naar de indoor-speeltuin van Deinze, waar Vic ondertussen al een tafel voor ons bewaarde en deze als een hondsdolle wolf beschermde. Al kan het feit dat er een donker Kasteelbier op stond er ook wel iets mee te maken hebben. Echt waar, het was een plezante dag. Veel tetteren en tateren, voor serieuze dicussies hadden we geen tijd.
Noëlla et Fred, encore merci pour cette belle journée et à bientôt!

Straks gaan we met mémé en de "Drongen Branch" eten in Italiaans restaurant La Bussola aan de Dampoort. U ziet het, ons leven is één groot treurspel maar we slaan er ons wel door. Toch bedankt voor het medeleven.

edit om 17.50u: Was het in orde op restaurant? Ja, het was in orde op restaurant. Na een apérootje nam mijn madam een Trio van carpaccio (zalm, tonijn en rund) en nadien een Saltimbocca. Ikzelf, want ik mocht ook kiezen, nam als voorgerecht een schotel van zeevruchten en nadien eveneens de Saltimbocca. Hou uw commentaar voor u. Ik was zo stout te vragen of ze voor mij een sabaglione (sabayon damme zeggen) konden maken als dessert. Awel, chapeau voor de zaak want ondanks het feit dat die helemaal niet op de kaart stond en het wel redelijk druk was in het restaurant, kreeg ik me daar een glas heerlijk turbo-caloriedessert! Om duimen en vingers van af te likken.
En nu... ons avondaperitiefke klaarmaken.


Cool runnings,
Emmanuel

Puur jeugdsentiment

Speciaal voor mijn kleine broer enkele Jijbuis-filmkes met televisie-clipjes van toen we nog klein waren, vooral hij dan. De namiddagen met de Matchbox'kes op het tapijt voor de tv thuis, de weekends met de knikkers op het tapijt bij mémé en pépé, de zondagen bij de Jova Scouts, de woensdagnamiddagen op het terreintje achter 't huis voetballen dat de doelen er van neervielen... Ach, dat waren nog eens tijden. Fietsen op Meulestede, boelzoeken op Gentbrugge, suikerwafels verkopen aan diabetici op oud-Gentbrugge... Komt nooit meer terug. Tiens, dat werd mij vroeger ook wel vaak nageroepen, achteraf bekeken "en komt nooit meer terug!". De ritjes naar Mamy (M majuscule!) in Frankrijk, altijd eerst stoppen in Leuze, vanaf de grens "et maintenant on parle Français", les koei dans l'herbe enzo... We worden oud, vooral mijn broer dan.
Anyway, hier zijn de clipjes. Zij die jonger zijn dan ons raad ik aan beleefd te blijven en niet te lachen, zij die ouder zijn dan ons raad ik aan eens goed te bekijken wat voor hoogstaand materiaal er in die tijd al was op tv.

Cool runnings,
Emmanuel

Nog niet zo dom eigenlijk / Pas con du tout...

Af en toe krijg ik vanuit het verre "departement du Nord", waar mijn familie woont, mails met een schat aan levenswijsheid.
Zo kreeg ik vandaag van Fred deze foto die eigenlijk evengoed zonder commentaar zou kunnen heten. Diegenen onder u die goed Frans kunnen zullen instemmend knikken. Wel eerst kijken of madam niet in de buurt is, hé!

De temps en temps je reçois des mails (couriels) en provenance du Nord, où habite ma famille, qui nous éblouissent de sagesse. Comme çe mail de Fred qui pourrait très bien s'intituler sans commentaire. J'en connais parmis vous qui voudront crier haut et fort qu' "il a raison le type". Regardez tout de même que m'dame l'épouse ne soit pas dans les environs, hein!

Cool runnings,
Emmanuel

Le film de l'année! / De film van het jaar!

"Bienvenue chez les Chtis"

Lotus Truckstop is weer open!

Driewerf hoera en zingt jubilaté, de Lotus is weer open. Mijn favoriete ochtendlijke koffieslurpstation op de E17 was een weekje dicht wegens werken aan het kapotgereden rechterrijvak in de richting Antwerpen-Gent. Wijlst voornoemde werken werd het interieur van de truckstop eveneens wat opgefrist. Het moet gezegd, het is erg gezellig geworden met warme tinten.

In deze stopplaats ontmoet men echt mensen van allerlei pluimage. Dat gaat van de welopgevoede en stijlvolle koffieleverancier over de wat verwaarloosd uitziende vertegenwoordigers van een groot Frans merk in producten en systemen voor elektrische installaties en informatienetwerken, senioren uit de sector van het witgoed en sanitaire installatie's, de betere schouwvegers die nog zélf op het dak kruipen, vrachtwagenchauffeurs met bouwvakkers-inkijk, verdwaalde Hollanders die in hun rottigste Frans vragen "parjlee foe franseej?" "Ikke wel, gij duidelijk nie", afin u vraagt het wij hebben het.

Mocht u ook ooit eens de E17 Antwerpen-Gent gebruiken, stop dan net voor Gentbrugge en geniet er van een heerlijke bak koffie, volgens mensen die het kunnen weten (wie ben ik om hen tegen te spreken) zelfs een file waard...

Cool runnings,

Emmanuel

Zenuwslopende uren voor mijn madam...

Vandaag gaat onze auto binnen op onderhoud.


Op zich niks speciaals, eerder iets duurs zelfs.


Het probleem is dat mijn madam met sommige van haar bezittingen nogal een rare band heeft. Zo ook met haar auto. Niet dat ze van het zeer materialistische genre is, maar haar auto is zo onder andere één van die dingen die BIJNA met de voornaam aangesproken aangesproken worden ;-) Ik herinner me de allereerste keer dat ze met ons toenmalig karretje, Opel Kadett, naar de garage ging en de receptionist haar vriendelijk zei: "madam, ge meugt dat blokske mee de numéro van euwen auto op zijn dak plakke". Noord-Hollandse toorn en misprijzen waren zijn deel! "Mijnen oto ès gienen numéro!" Waarop de brave borst het nummerblokje teruggenomen heeft om stiekem zelf te plaatsen eens dat coleriek mens weg was.


Ik ben dus ferm benieuwd in welke staat ze straks thuiskomt met een, naar haar normen kwalitatief ontoereikende, vervangwagen. Een factor die haar humeur misschien wel wat gaat bepalen is de aanwezigheid van onze beide dochters. Als dat vervangwagentje (want ik ben zeker dat het een tje zal zijn) gevuld wordt met twee jengelende Anciaux's op de achterbank, vrees ik dat een wandelingetje richting café Pallieter me wel eens deugd zou kunnen doen.

Om die onmogelijke spanning van het missen van haar mobiel wat te verzachten, heb ik voor mijn madam er een fotooke van neergepoot . Alstublieft bolleke.

Cool runnings iedereen,
Emmanuel


Update:

Ziehier het vervang-handschoenkastje op wielen. Twee keer mee gereden en minstens evenveel met mijn knikker tegen het dak gezeten...