Zenuwslopende uren voor mijn madam...

Vandaag gaat onze auto binnen op onderhoud.


Op zich niks speciaals, eerder iets duurs zelfs.


Het probleem is dat mijn madam met sommige van haar bezittingen nogal een rare band heeft. Zo ook met haar auto. Niet dat ze van het zeer materialistische genre is, maar haar auto is zo onder andere één van die dingen die BIJNA met de voornaam aangesproken aangesproken worden ;-) Ik herinner me de allereerste keer dat ze met ons toenmalig karretje, Opel Kadett, naar de garage ging en de receptionist haar vriendelijk zei: "madam, ge meugt dat blokske mee de numéro van euwen auto op zijn dak plakke". Noord-Hollandse toorn en misprijzen waren zijn deel! "Mijnen oto ès gienen numéro!" Waarop de brave borst het nummerblokje teruggenomen heeft om stiekem zelf te plaatsen eens dat coleriek mens weg was.


Ik ben dus ferm benieuwd in welke staat ze straks thuiskomt met een, naar haar normen kwalitatief ontoereikende, vervangwagen. Een factor die haar humeur misschien wel wat gaat bepalen is de aanwezigheid van onze beide dochters. Als dat vervangwagentje (want ik ben zeker dat het een tje zal zijn) gevuld wordt met twee jengelende Anciaux's op de achterbank, vrees ik dat een wandelingetje richting café Pallieter me wel eens deugd zou kunnen doen.

Om die onmogelijke spanning van het missen van haar mobiel wat te verzachten, heb ik voor mijn madam er een fotooke van neergepoot . Alstublieft bolleke.

Cool runnings iedereen,
Emmanuel


Update:

Ziehier het vervang-handschoenkastje op wielen. Twee keer mee gereden en minstens evenveel met mijn knikker tegen het dak gezeten...