Tijdens mijn uuuuuuuuuuuuren opzoekingen voor mijn hobby, "genealogie", botste ik toevallig op de Franse akte hierboven. Totaal niks te maken met mijn eigen voorouders maar het greep me wel aan. Voor diegenen onder jullie die de taal van Molière wat minder machtig zijn een summiere vertaling van de belangrijkste passage: "Op 23 februari 1706 overleed Gabriël Le Gaij, arme bedelaar, bedelde van deur tot deur voor zijn dagelijks brood... op 78 jarige leeftijd..."
Als ik terugdenk aan wat mijn voetbalvereniging deed met de overschot aan ontbijtkoeken na een quiz kan ik niet anders dan beseffen dat armoede nooit de wereld zal uit gaan maar vooral dat armoede tegenwoordig geen gezicht of naam meer heeft, dat bij manier van spreken achter de mooiste deuren wel eens de schrijnendste situaties kunnen te vinden zijn.
Enige tijd geleden zei ik in Gent gewoon goeiedag tegen iemand die aan de St. Jacobskerk op een dorpel zat en er naar mijn mening enigszins verfomfaaid uitzag, het typische clochard uiterlijk. Een paar stappen verder werd ik teruggeroepen door die man, gewoon om me te bedanken dat ik hem had zien zitten... Dan sta je daar maar wat ongemakkelijk te kijken.
Dit alles om maar te zeggen dat vroeger, veel vroeger, ook de armen een naam hadden.
Cool runnings,
Emmanuel
