30 april 2012

Een zeer belangrijke hond, want de onze.




De karakterkop hierboven is niet meer.

We hebben hem gisteren in allerijl naar de Dierenkliniek van Merelbeke gebracht na wat uiteindelijk een hartaanval bleek te zijn ten gevolge van teveel stress en oververhitting, we hebben er afscheid genomen van mekaar, de loebas was niet meer te redden, hij werd amper drie jaar oud... Onze lieve hond Biloute, de dikke vriend van onze oudste dochter, zal nu niet meer lekker asociaal want veel te luid liggen snurken terwijl wij tv kijken. Hij zal niet meer blaffen en grommen wanneer hij denkt een auto op de oprit gehoord te hebben. Hij zal ook niet meer dapper tussen onze dochters en de visite komen staan om toch een beetje te proberen dreigen. Gedaan ook het stiekeme geschooi in de keuken bij Sandra en het paniekerig wegvluchten naar zijn bench bij het horen van mijn voetstappen. Vanmorgen stond ook geen dogje rechtop te wachten om uit gelaten te worden, het was zo stil in zijn hoekje.
We hebben zijn mand weggedaan, verzorgingsproducten en voer cadeau gedaan, we zitten nu enkel nog saampjes met de leuke herinneringen aan wat "een hond met een ferm karakter" was. Een door en door lieve hond, nooit moeilijk, altijd happy, soms koppig maar vooral: onze hond, dus speciaal!

Ik ga mijn maatje missen.


Cool runnings Biloute,

Emmanuel

Geen opmerkingen: