Gisteren naar een klasreünie geweest van een bende ouwe rukkers van het jaar '67-'68 in de refter van het Atheneum Gentbrugge. Jawel, ook ik ging er ooit naar school en zeulde mopperend met boeken en kaften. De weg naar school was veeeeel te lang, de weg naar huis in de Weverboslaan (toen nog Guido Gezellelaan) veeeeel te kort. Het was gewoon veel leuker aan de buitenkant van school.
Anyway, gisteren dus erg veel gelachen en gezeverd. Mijn madam kon onmiddellijk haar ideetje maken over de bonte bende die met ons aan tafel zat, waarschijnlijk goed wetende dat mocht bij haar ooit een reünie georganiseerd worden ondergetekende evenveel de wenkbrauwen zou fronsen. "Die van mij" is ook geen simpele geweest hoor, is dat nog niet eigenlijk.
Tussen de lachbuien door werd flink wat gedronken en gebabbeld over de dingen des levens, over geluk en tegenslag, over kinderen en familie, over genieten van het leven en tegenslagen overwinnen. We stelden elkaar honderduit vragen maar steevast kwam dezelfde terug: "gaan we nog eens bestellen?". De zuipkaarten werden enthousiast in de lucht gezwaaid...
Kijk, Feesdinges heeft natuurlijk erg veel goeds gedaan in de zoektocht naar oude vrienden en vriendinnen maar niets gaat boven het persoonlijk contact aan tafel met een hapje en een drankje. Af en toe eens de tijd nemen om te babbelen over de zogenaamde goeie ouwe tijd, wat melig doen en onszelf geen spatje veranderd vinden. Moet kunnen.
Moet vaker gebeuren.
Cool runnings,
Emmanuel
*Bedankt aan de organisatoren van de reünie*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten