Het weekend van de duizend emoties!

Het is weer eens een druk en rijkgevuld weekend geweest vrienden, rijkgevuld aan emoties ook.

Na de klop-en smijtkunsten van vorige donderdag (zie vorig artikel) volgde op vrijdag de slotshow van ons beider spruiten bij hun dansschool iDancity. De Groenzaal in Gent zat afgeladen vol en genoot van het spetterend dansspektakel, ook wij waren natuurlijk erg fier op onze koters. Het was een plezier om Flo zich zo te zien uitleven en Muis zo sierlijk te zien bewegen. Zoals mijn schoonzus Ann zei: kleine meisjes worden groot hé.

Een leuke dag vol leuke emoties.

Zaterdag sprongen we dan even binnen bij de vrienden van 't stamcafé, allemaal uitgedost om naar de Bekerfinale te gaan in Brussel. Al Buffalo dat de klok sloeg. Geinig, maar ik blijf toch bij mijn ploeg. Plots, al een donderslag bij heldere hemel, doet mijn jongste dochter mij kond van haar intentie ook Buffalo te worden! Het werd mij zwart voor de ogen, mijn adem stokte, waar is het fout gegaan? Wat heb ik verkeerd gedaan? Ik heb dat helemaal niet zien aankomen meneer den agent... Maar ach, wat doet een vader met het hart op de juiste plaats? Inderdaad, hij schminkt eigenhandig zijn jongste in blauw-witte kleuren, inclusief indianenkop-tattoo (en maakt per gsm een dringende afspraak met de notaris) .

Geen leuke dag vol niet leuke emoties.

Zondag was voor Floremie "de dag vóór de dag", we hebben lekker gevleesbraaid en gekeuveld op het terras a.k.a het terras dat nog niet af is. Wat later haalden mijn teerbeminde Sandra Gerritje Wajer en ik het verjaardagscadeau van de dochters boven: een trampoline! Voor buiten?! Ja liefkes, binnen hebben we daar geen plaats voor... In no time en vooral geen tijd stond de constructie springensklaar op de oprit en werd plechtig ingewijd door vier beentjes die wel wat springkramp kunnen verdragen blijkbaar. Gejoel, gelach en getier. Mooi, mooi, mooi.

Een leuke dag alweer, vol leuke emoties.

Cool runnings,

Emmanuel