13 April aanstaande zou mijn stiefvader (Ludo Guillaume) 70 jaar geworden zijn, hij overleed echter op 27 juli 1996 na een slepende ziekte waaraan hij tot op het einde niet wou toegeven.
Het was een fiere, koppige maar vooral eerlijke en correcte man. Hij had het moeilijk met onrecht, god weet dat hij daarvan enkele staaltjes heeft moeten meemaken.
Hij was streng voor mijn broer en mij, we vervloekten hem wel eens maar nu, nu merken we dat we veel van zijn strenge maar eerlijke methode's overgenomen hebben en even hard proberen om voor onze kinderen een voorbeeld te zijn. Hij hield ook van simpele gezelligheid, een lekkere barbecue of langdurig aperitieven.
Met argusogen volgde hij hoe Sandra en ik onze weg in het leven baanden om ons dan later met een schouderklopje te belonen. Neen hij heeft nooit gezegd dat we "goed bezig waren" maar zijn instemmend geknik was voor mij duidelijk genoeg, "pa" vond het goed.
Ik werd natuurlijk wel geholpen door het feit dat ik de allereerste schoondochter bij ons thuis voorstelde :-) en wat voor één! Het was van de eerste keer dik in orde tussen die twee, zijn Wajerke kon niet veel verkeerd doen...
We wisten al jaren van zijn droom om een kleindochtertje te hebben en hij liet nooit na daar met een kwinkslag op te alluderen op één of ander familiefeestje. Hij heeft onze oudste dochter dus spijtig genoeg niet meer meegemaakt, Laetitia werd pas in 1999 geboren. We praten met de kinderen wel nog veel over hem, ze weten ongeveer hoe hij was maar enkel wij hebben hem gekend: correct, vriendelijk, beleefd, streng maar zeer warm van hart.
Ik mis hem nog vaak.
Emmanuel
2 opmerkingen:
het leven zoals het was...
ma
Manu, 't is een mooie herinnering. Goed geschreven, en ik geef u nog gelijk ook. In memoriam Ludo...
Een reactie posten