Ik weet het, het is retelang geleden dat ik nog eens blogde. De dingen des levens noopten mij tot een lichte rem maar aangezien ik vele malen sterker ben dan de dingen des levens... Hier zie.
Vandaag was ik, zoals elke donderdag, op de branderij te Hoboken alwaar ik na enkele aangename gesprekken met de baas en de collega's overging tot het laden van mijn materiaal ten behoeve van de betere horecazaken. Wie schetst de verwondering en bij sommigen lichte paniek wanneer daar ineens een exemplaar van het geslacht der Colombidae onze hangar binnenvliegt.
Het beesteken zag er niet fris uit en was overduidelijk erg moe. Volgens mij op de vlucht voor zijn madam. Hoe ik wist dat hij getrouwd was? Juist, u heeft het geraden.
Ik zocht onmiddellijk een recipiënt om de bol veren en vlooien te bedekken, schoof daar een schijfje karton onder en deponeerde de vuile stinkerd op het voetpad naast ons bedrijf. Op datzelfde ogenblik kwam een Chinees koppel langsgewandeld, dacht bij zichzelf dat ze thuis nog wel sojasaus, mandarijntjes en gember liggen hadden en hopla, twee tellen later "de troek met de doif" maar deze keer was ze wel degelijk foetsie.
"Heb ik er nu goed aan gedaan om dat beest op het voetpad achter te laten?" vroeg ik me af.
Ik denk van wel, tenslotte staan er toch nog duizenden na hem te wachten om op mijn bestelwagen te schi*ten.
Dus, lang leve de dooie duif!
Cool runnings,
Emmanuel
1 opmerking:
voor mij geen chinees restaurant dus in de stede Antwerpen, , de sukkel was waarschijnlijk doodmoe van de verre vlucht en wou gewoon rusten, dan rekent ge als duif op het goede in de mens en wat doen ze?????? juist!
Een reactie posten