Kleine Jeremy in Taxiland

Er was eens, lang lang geleden in een ver weg dorp; een klein jongetje dat Jeremy heette.

Jeremy was zo graag taxichauffeur geworden.

Iedereen in het dorp wist dat Jeremy een echte doodwerker was en dat geen moeite hem teveel was.

Op een mooie dag solliciteerde de kleine knaap bij een taxibedrijf uit de grote stad naast zijn dorp. Hij vertrok vol goede moed maar met een beetje schrik naar de stad over het water, zou hij het wel halen? Onderweg strooide hij kwistig met bierbonnetjes om eventueel zijn weg terug te vinden, maar ach de kleine knul wist niet dat grote drinkers uit Laarne en Heusden op de loer lagen... Na de nodige testen en examenvragen opgelost te hebben ( hoeveel is twee plus twee, waarom is een varkentje roze, wat zit zoal in een mojito, ... ) mocht Jeremy eindelijk op de stoel rechtover de gemakkelijke fauteuil van de baas zitten en onderhandelen. Wat zou hij zoal vragen nu hij zijn droomjob beet had. Minstens €3000 "net", één weekend op twee, middagpauze genoeg om eens knippedepoeze te doen thuis, veertien maand betaald verlof en de rest werken en vooral: die gemakkelijke fauteuil van de baas! Daar moest de grote baas toch eens over nadenken. Hij besloot zelfs àlle vrienden en kennissen van Jeremy op te bellen met de vraag of hij dat allemaal wel waard was. Zoals echte vrienden zijn adviseerden ze spontaan en zonder bijbedoelingen om hem gerust in dienst te nemen, "ge moet inderdaad wat zoeken maar 't is gene slechte gast" was unaniem hun oordeel! En zo kwam het dat de kleine Jeremy uit de kleine Heidestraat in het kleine dorpje naast het water een heuse taxi in de pollen geduwd kreeg. Iedereen was zo blij voor hem en feliciteerde hem uitgebreid tijdens de drink die hij ook dit keer spontaan aanbood in zijn stamcafé. Sommigen waren zelfs zodanig blij dat ze hun auto verkochten en enkel nog het gsm-nummer van de kleine Neyt op zak hielden.

En de politie leefde nog lang en gelukkig ;-)

Cool runnings,

Emmanuel