Wàt een huwelijksfeest!

Vorige zaterdag, de gezegende Vlaamsnationale 11 juli, mochten we te gast zijn op het huwelijk van mijn kleine broer Vincent met zijn madam Cindy.

Zoals de titel al zei "wàt een huwelijksfeest!"

Van begin tot eind een fantastische dag beleefd en zelfs het gezelschap aan tafel van een overtuigd socialist was meer dan gezellig. Ik weet het, de ouderdom maakt mij verdraagzamer... Nu ik eraan terugdenk, er waren nog sossen in ons compagnie maar ik ga geen namen noemen want mijn zus was er één van ;-)

We werden overal gevoerd in limo inclusief champieper, ik zou dat wel kunnen gewoon worden. De bruid was mooi en opgewekt, de bruidegom was... de bruidegom en wij weten ondertussen allemaal wat dat betekent hé. In de kerk heb ik me kapotgelachen met mijn petekind dat almaar commentaar zat te geven op het hele gebeuren en vooral vurig hoopte dat mama en papa JA gingen zeggen, alsof papa nog veel keuze had op dat moment (minuutje stilte zou nu wel gepast zijn)!

De feestzaal was àf, echt àf, de receptie's ook. Het volk en de drank en de hapjes en de leute bleven maar komen; ik vreesde even voor mijn lever.

Echt waar, we hebben een superdag en -avond beleefd, een mens zou bijna zeggen "voor herhaling vatbaar" maar dat doen we hier dus niet want ik wil mijn schoonzus Sienie niet kwijt.

Het beste bewijs dat ik mij goed geamuseerd heb is misschien het feit dat ik een dikke vijf uren in een kostuum met stropdas gezeten heb. Ge moogt zeggen wat ge wilt, mijn broer heeft dat toch maar mooi voor elkaar gekregen!

Cool and happy runnings,

Emmanuel