Relaas van een zonnig weekend.Zaterdag:
Heerlijk weer, de faggeltjes fluut'n sooo mooi, madam en de kinders zijn te genieten, de generische hooikoorts-tabletten liggen klaar, tijd voor ontspanning! De dag begint met een apéro-fietstocht doorheen een stukje van het stille Heusden. Laetitia groet en kent bijna iedereen die ons pad kruist, zelfs de franse bulldog uit de Voordelingen wil zijn poot opheffen als groet, ware het niet dat hij al een andere poot aan het opheffen is en liever geen malheuren wil op zijnen hof. Via veel omzwervingen en bijna-hartstilstanden (Florine zwiert nogal van links naar rechts) raken we eindelijk ter bestemming: terras van Stekkershof. Een okker rosé en twee Cola lemon's.
Sandra bedenkt dat "we wel eens zouden kunnen bbq'en?". Ik beaam die stelling en antwoord liefdevol "ja dat zou we wel eens kunnen, mijn liefste". Met een fonkel in de ogen stelt ze nog voor dat we "misschien eerst iets anders kunnen doen?" Mijn libido zegt "ja" maar mijn honger en zin in een ribbetje weerhouden mij van deze vleselijke geneugten. Volgende keer meer geluk?Anyway, we halen er voor de gezelligheid mijn ma bij. Nog zo iemand bij wie ge niet al teveel moet aandringen om een hapje en drankje te doen. Het wordt een leuke dag. Mémé moe en blij, wij ook moe en blij...
Zondag:
Terwijl mijn broer waarschijnlijk niks deed, planden wij alvast ons dagverloop. Allereerst naar café Nenuphar in Destelbergen alwaar we oester gingen slurpen en één glas witte wijn nuttigen. Twee bemerkingen: (1) 't waren goedkope oesters, niet eens een parel in. (2) Die van ons heeft zich niet gehouden aan één glaasje witte wijn. Nu is de kans dat ze zich daar wél aan houdt ongeveer even groot als de kans dat je een parel in een oester aantreft, dus... Veel lol en leute later trokken we, terwijl mijn broer waarschijnlijk niks deed, naar de lieflijke deelgemeente, j'ai nommé Heusden. 't Was kleine kermis op het dorpsplein en daar kan je dus niet aan ontsnappen met die jengeljeugd van ons ;-) Samen op de botsautootjes, mama en papa samen tegen de twee dochters. Lol, gieren, lachen, brullen, enthousiast tot en met! Ik hoop dat zij zich ook wat geamuseerd hebben. Afsluiten deden we, terwijl mijn broer waarschijnlijk nog steeds niks deed, op het terras van een plaatselijke taverne. Nu denk u misschien "dat zuipt goed door in Heusden", niets is echter minder waar. Eén karafke. Per keer. En ware het niet voor die klad vrienden die persé op hetzelfde terras moest neerstrijken, we waren wél nuchter thuisgeraakt! ;-)
Cool runnings,
Emmanuel
1 opmerking:
zou zijn broer nu nog altijd bezig zijn met niets te doen?
Een reactie posten