Mijn vrouw en dochters sloten mij op in een donker hok. Ze gaven me enkel zoutwater te drinken. Ik kreeg geen eten en werd een nacht lang om het kwartier gewekt. Met de regelmaat van een klok moest ik ferme tikken en prikken op mijn lijf incasseren, het was te donker om te zien vanwaar ze kwamen...
En toen, bij het ochtendgloren, duwden ze een heggeschaar in mijn handen en stampten ze mij de wilde, vreemde wereld van de tuin in en riepen "komaan, nu gaat ge alle struiken eens snoeien, zie!". Ik ging tekeer als een bezetene, snoeide zowat alles wat hoger was dan een meter zestig. De postbode gooide de correspondentie op z'n Amerikaans de tuin in uit schrik dat ook hij onder mijn haagschaar ging eindigen.
Uitgeput zakte ik na een tijdje neer, hijgend als een terminaal rund en zwetend als een paard. Den hof was weer wat toonbaarder, constantia et labore.
Streng keken mijn dochters en echtgenote over de weidse vlakte die onze tuin toch wel is. De dochters vonden het leuk te zien dat we niet gelogen hebben toen we hen vroeger vertelden dat we overburen hebben.
De reactie van mijn eega: "bon, ok, nu gaan we de garage opruimen"
Wordt mij dan echt niets gespaard in dit aardse bestaan, ik vraag het u.
Cool runnings,
Emmanuel
3 opmerkingen:
ge denkt nu toch niet dat verlof dient om u uit te rusten hé! vrouwen aan de macht!!!!!!!zo moet dat zijn!!!!!!!
Tja, als uwen tuinman in ziekteverlof is, zit ge met de gebakken peren. Weet je ook eens hoe zwaar WERKEN wel kan zijn !!!
Ik allang blij dat ik geen garage heb, als ik dat lees...
Een reactie posten