De tijd vliegt als je plezier hebt...

Morgen is het alweer werkdag, de vakantie is voorbij. Twee weken vliegen zo snel voorbij als je plezier (en kinderen) hebt.
Het weer kon een tikje beter maar al bij al mogen we niet klagen, het waren meer dan gevulde dagen.
We zijn naar Plopsaland geweest, het pretpark waar je ongemerkt gebrainwashed wordt met gekke Studio 100 deuntjes. Fantastische dag gehad, niet te lang moeten aanschuiven en niet té warm. Wat dat aanschuiven betreft, dat gold enkel voor Sandra en de meisjes want ik ben niet zo voor attractie's die ik niet zelf onder controle heb. Eén keer liet ik me overhalen om in die fameuze "boomstammetjes" mee te gaan en de foto die we nadien kochten spreekt boekdelen!
Doe mij dan maar het Kabouterbos, dank u.
's Avonds reden we naar Bray-Dunes (F) waar we genoten van een lekkere Trois Monts op een terras aan de dijk met zicht op zee en de ondergaande zon. Had ik dan al geen twee dochters gehad, ik had er toen zeker eentje gemaakt bij mijn madam ;-)
Bellewaerde hebben we ook gedaan. Dat was al meer mijn ding, de kids konden ravotten en springen op de verschillende molentjes, al dan niet met hun ma die maar niet volwassen wil worden, terwijl ik foto's nam van de dieren en mooie planten. Mijn aktieve bijdrage daar beperkte zich tot het coachen van Florine op een motootje in het lunapark. U moet mij niet zielig vinden, hoor, ik vind dit alles echt wel leuk...
De Gentse Feesten, aha, natuurlijk moet je daar eens over gelopen hebben als-je-dan-toch-thuisblijft. "We gaan het niet te laat maken" poneerde mijn chef. Neenee tuurlijk niet, maar dan mag je Peggy en Frank niet tegenkomen in het Zuidpark en al helemaal niet in de tent van het Laurentplein verzeild geraken! De tent van het Laurentplein, wereldberoemd in Gent, was dit jaar een organisatie van Hugo en zijn collega's wegens het overlijden van Toni Fakkel, eveneens wereldberoemd in Gent. We hebben er een mooie Gentse cabaret-avond meegemaakt, tranen met tuiten gelachen en woordenschat bijgekweekt (of opgefrist). Ik heb erg vaak aan mijn lieve grootmoeder moeten denken, die kon ook zo mooi en proper eur toale klappe. Het woord "wurte" alleen al, jàààààren geleden dat ik dat hoorde ;-)
Domein de Gavers in Geraardsbergen mocht zich eveneens verheugen op een bezoekje van de Anciaux's, ze zagen ons daar blijkbaar niet graag komen want het weer was guur. Een partijtje minigolf met mémé kon net tussen de buien door. Mémé heeft nipt het onderspit moeten delven tegen haar oudste zoon, gedaan de tijd van medelijden met aktieve senioren. Het contrast tussen het berekende en bedaarde, tactische spel van de zoon en het vooral op puur geluk en wilskracht golfen van de moeder was volgens de 32.000 toeschouwers in de tribunes ongezien.
Tussen alle uitstappen door hebben we nog veel gefietst, gedronken op een terras, gezwommen in Scheldorado, gedronken op een terras, ... Thuis zorgde mijn vrouwtje voor de meest originele en lekkere apérohapjes die je maar kan bedenken, ze is haar dagelijks "voetjekriebie" meer dan waard, geloof mij.
De mooiste uitstap van het verlof vond ik toch Paradisio in Ath. Schitterend natuur-en themapark met allerlei mooie dieren, vreemde vogels, mijn vrouw en dochters. Het was bakkenheet, zodoende moesten Sandra en ik regelmatig onze toevlucht zoeken tot het nuttigen van het plaatselijk abdijbierken, maar zoals ze in Nederland plegen te zeggen "gelukkig hebben we de foto's nog". Nee, echt waar, Paradisio is een heuse aanrader. De kinderen kunnen er relatief dicht bij de dieren komen, het park is interessant opgedeeld zodat je je niet de pleures loopt en stikkapot aan de auto komt. Men is er redelijk tweetalig (hebben ze 't gesnopen?) en zeer vriendelijk. O ja, in de kinderboerderij aan de ingang loopt een leuke familie hangbuikzwijntjes.
Wich reminds me, hoe zou het eigenlijk met mijn broer Vincent zijn op verlof in Forcalquier (F)?

Cool runnings,
Emmanuel