Oud-inwoner van Sous-le-Bois wordt 65!

Hedenavond Msn's-gewijs een kort, doch aangenaam, onderhoud gehad met mijn vaderken lief.

Dat we er niet jonger op worden bewijst het feit dat Philippe Gabriël Roland Anciaux één dezer zowaar de magische kaap van 65 jaren zal bereiken. Eindelijk volwassen, pa!

Ah, op welk een schoon nageslacht kan deze man tevreden terugkijken...

Om te beginnen mijzelf, volgens intimi voorwaar de knapste van de nest. Pa was naar het schijnt zó kontent over het afgeleverde produkt(je) dat hij als levenstaak stelde er vier van te maken.

Ok, den tweede was al wat magerder en wat ziekskes af en toe maar is toch ook uitgegroeid tot "eenen fermen jonkman met respectabele beurze". En dan die treffende gelijkenis met zijn oudere broer die hem blijkbaar geen windeieren legt bij de vrouwkes. Brô is mijn beste maat.

Het derde kuiken werd een kleine -- (eerbied voor de zus gebiedt mij hier niet in details te treden) jaar geleden geboren, het was een echt klein vrouwtje. Ook zij kan niet verhullen een zus te zijn van die jongere broer die zo op zijn oudere broer lijkt. Brave zus, zeer brave zus.

Het kakkernestje van de vier werd nu al zo'n -- (datzelfde eerbied) jaar geleden geboren. Klein madammeke, ferm karakter. Ik hoop dat daar nooit een vent blijft aan plakken die haar, pakt weg, een dochterken maakt. Ocharme die mens.

Kijk papa, dàt zijn dingen die ge alleen kunt vertellen als ge al van ne zekere leeftijd zijt, een mooie leeftijd weliswaar. In het leven is het altijd 't één na 't ander en van 't één komt ook 't ander maar ge moet u geen zorgen maken of zenuwachtig zijn, we zijn allemaal op ons pootjes terechtgekomen en da's goed, hé?

Mijn ouwke, ik zie u graag!