Kijk, dit is nu het type man waar mijn madam nogal "the hot's" van krijgt...
Ik kan dat ergens wel begrijpen, want zeg nu zelf: hij heeft een baard van twee dagen (=ikke), hij is zeer beginnend grijs (=ikke), heeft een versleten jeansbroek (=ikke), moet zijn hand voor zijn kruis houden om niet té veel aandacht te trekken (=ikke), zit tegen een muur die toch wel eens mag behangen worden (=ikke). Eén ding vraag ik mij echter af: kan je daar "een goed gesprek" mee voeren? Ik vrees voor mijn madam van niet.
En da's dus iets wat met mij wél lukt blijkbaar. Ontelbaar zijn de avonden dat mijn vrouwtje en ik in de hoeksalon zitten en zij als het ware gekluisterd hangt aan mijn lippen en mijn wijze woorden zuigt als was ze helemaal in de ban van mij. Hoe vaak zeg ik niet "bolleke kom, we moeten nu slapen" waarop zij steevast antwoordt met "o nee, vertel nog iets uit je rijkgevulde leven vol ervaring en interessante passage's"?
Da's nu het verschil tussen die strandjanet van op de cd-hoes en mij, zie. EAT THAT, Patrick Fiori!
2 opmerkingen:
Met zo iemand lukt dat NOOIT...een goed gesprek. Die man ziet er niet uit. Ongeschoren, inééngezakt van den drank of zo, zijn hand van armoe aan zijn kruis want geen vrouw die zo'n cliché wil. Allez, dat plegen wij te denken. En toch, ergens, denk ik, durf ik dénken, dat ook die man een goed gesprek kan voeren...echt wel. "Over wat?", hoor ik jullie denken... wel: over: "Hoe krijg ik die stomme lijm van mijn hand, en kruis!"
wel wel, de Brô's maar op mekaars kap zitten, tot een derde hond in het kegelspel verschijnt! en dan maar ééndrachtig aan hetzelfde zeel trekken..... er zijn zo van die zekerheden in het leven...
Een reactie posten