Er zijn geen zekerheden meer.
Vroeger waren grootouders rustige, zachtmoedige mensen die hun tijd vulden met uitkijken naar een bezoekje van de kleinkinderen. En als die kleinkinderen er dan waren vulden ze hun tijd met kijken naar diezelfde kleinkinderen. Dat wàs zo en dat hoorde zo. Punt.
Maar ik zeg u, het internet heeft heel die wereld op zijn kop gezet. Tegenwoordig zijn grootouders zodanig hip dat je ze zelfs geen grootouders meer mag/kan noemen; nee het zijn swingende senioren die mee zijn met hun tijd.
"Kunnen we eens langskomen, mémé?" "Tuurlijk manneke, we spreken eens af via den chat"
"Hé papa, leutig mailke gekregen van u" "Ja ventje,zo heb ik er nog veel, hoor"
Wat tot voor kort dan ook een oord van internet-rust was, bij mijn schoonouders, kon blijkbaar niet achterblijven...
OMA EN OPA HEBBEN INTERNET! (al draaien ze momenteel wel nog serieus in de soep)
Het zal nog wel even duren vooraleer we pakken mails en foto's mogen ontvangen. Oma zit nu al te zuchten dat "die bak eruit gaat" en opa merkt dat mechanica en computers niet helemaal het zelfde zijn...
Sandra, Miranda en Andre wachten met een bang hart af wat de glasvezel uit Oostakker voor spannends gaat brengen.
Opa en oma, onthou alvast één ding:
"The force will be with you. Always."
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ik deel de mening van mijn broer volledig. Times change. Vroeger was 't van "blijf met uw fikken van mijn stuur af" toen we eens wilden... Tegenwoordig is 't soms van "wilt ge mijn Pc eens overnemen want mijn register moet opgekuist worden". Nu ineens mogen wij WEL overnemen, aha! Maar wij zijn niet rancuneus, met bijna even knappe broer en ikzelf. Wij steken de helpende hand uit. En dan nu DE anakdote van de dag: Telefoongesprek, longlong time ago: "hallo, met Jeanine". "Ah, ma, kunt ge eens met de GSM in het tuinhuis gaan kijken, ik zoek iets blablabla". "Ok ventje", en ze legt de telefoon binnen op de salontafel om dat spul te gaan zoekjen! whouaaaaah. Sorry ma, 't was zo'n goeie, ik weet het nog altijd, na 14jaar! Lov joe mum! ;o))
Ik deel de mening van mijn broer volledig. Times change. Vroeger was 't van "blijf met uw fikken van mijn stuur af" toen we eens wilden... Tegenwoordig is 't soms van "wilt ge mijn Pc eens overnemen want mijn register moet opgekuist worden". Nu ineens mogen wij WEL overnemen, aha! Maar wij zijn niet rancuneus, met bijna even knappe broer en ikzelf. Wij steken de helpende hand uit. En dan nu DE anakdote van de dag: Telefoongesprek, longlong time ago: "hallo, met Jeanine". "Ah, ma, kunt ge eens met de GSM in het tuinhuis gaan kijken, ik zoek iets blablabla". "Ok ventje", en ze legt de telefoon binnen op de salontafel om dat spul te gaan zoekjen! whouaaaaah. Sorry ma, 't was zo'n goeie, ik weet het nog altijd, na 14jaar! Lov joe mum! ;o))
Een reactie posten