When life was simple...

In de bibliotheek van Destelbergen opende vandaag een tentoonstelling met miniatuur autootjes.

Zes mooi gevulde vitrinezuilen tonen verschillende modellen, reeksen, leeftijden en materialen. Netjes gepresenteerd door de MCCF.

Aangezien een man naar 't schijnt altijd een jongentje blijft stond ik vol verwondering maar ook weemoed of nostalgie te kijken naar die kleine wagentjes waarvan er ook enkele deel uitmaakten van mijn kindertijd. Stiekem hoopte ik dat er een crèmekleurige Ford Corsair uit de Dinky Toys reeks tussen stond maar blijkbaar worden deze zeldzamer met de dag....

Mijn gedachten dwaalden af naar de talloze keren dat mijn klein mormel broertje mijn zorgvuldig opgeborgen Matchbox, Majorette en andere autootjes uit de doos gristte en er lustig de wieltjes afbeet. Heel af en toe had hij meer zin in het slopen van een portiertje of kofferbak, heel af en toe had ik dan weer zin in het slopen van mijn broertje.

Matchbox was leuk omdat ze zo blits waren: een felrode Mini Cooper,een gifgroene drag car waarvan de carrosserie met een plastic beugeltje kon blijven openstaan, een zwarte takelwagen met gele vlammen, ...

Majorette was dan weer leuk omdat ze er normaler uitzagen, auto's en busjes die je elke dag in de straat kon zien rijden. Persoonlijk was ik helemaal weg van de vrachtwagenreeksen, later beschilderde ik de aanhangers van sommige modellen met de naam van mijn imaginair transportbedrijfje. Mooie tijden, mooie tijden.

Ik heb op zolder nog wel ergens wat autootjes en vrachtwagentjes zitten in een isomo doos, dochter-en broerbestendig. Zal er eens in kijken. En zuchten. Life was so simple then.

De tentoonstelling loopt nog tot eind maart, enkel tijdens de openingsuren van de bib. Alle jongetjes daarheen!

Cool runnings,

Emmanuel