Een aandoenlijke foto op de Facebookpagina van vrienden toont hoe voor een puber een "+ papa" alle credits in de wereld verdient. Het schitterende gebaar van liefde en waardering, het vrijuit tonen: jij bent er voor mij en ik besef dat wel. Zoals ik zei, aandoenlijk.
Het is echter ook moedig, ongetwijfeld zijn er kinderen die hetzelfde zouden willen doen maar niet goed weten hoe de "echte" papa daarop zal reageren. Als die "echte" papa een beetje verstandig is verstaat hij het mooie gebaar en is hij maar al te blij dat dochter- of zoonlief het goed heeft bij de partner van de mama. Van concurrentie is helemaal geen sprake. Je moet het maar doen, het kind van een ander even graag zien als was het je eigen kind.
Ikzelf heb ook zo'n "+ papa" gehad, in mijn geval een strenge maar lieve man die niets liever wou dan dat ik gelukkig werd, zelfzeker, trots en vooral iets betekende voor de mensen rondom mij. Ja, hij was streng, echt niet gemakkelijk, maar ik mis hem nog elke dag en ik troost me met de gedachte dat mijn "echte" papa en hij enorm veel respect hadden voor elkaar. "+ papa's" doen dingen die je als puber allemaal vanzelfsprekend vind, tenslotte is hij bij je mama gekomen en wist hij wel dat ze kinderen had. Met ouder worden besef je dan dat dat allemaal niet zo evident zal geweest zijn, dat je misschien zelf niet dezelfde tijd en oppofferingen aan de dag zou kunnen leggen. Een "+ papa" verdient die + echt wel.
Ik ben blij bovenstaande foto gezien te hebben, ik ben blij voor de bewuste vriend. Doe zo voort.
In loving memory of Ludo Guillaume.
Cool runnings,
Emmanuel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten