Heel af en toe kom je voorbij een oud huis dat volledig afgebroken wordt en als het ware open in de wereld staat.
Wat mij dan steeds aantrekt is het behangpapier, of de muurdecoratie in andere materialen, in de woonkamer.
Met een beetje verbeelding zie je een pas getrouwd stel een beetje ruziën over het motiefje of de kleur, waarna mevrouwtje steevast aan het langste eind trekt. Of een koppel ouders dat een kind komt meehelpen met plakken en smeren. Of een student die het dan maar moet doen met het papier dat thuis nog op zolder lag.
Moest oud behangpapier kunnen praten, wat zou dat al niet meegemaakt of gehoord hebben...
Het krakend geluid van Neil Armstrong's maanlanding misschien. Of de euforie bij een geweldige goal van Pélé met de Seleciao. Het gevloek van een supporter van Poulidor, omdat het weer maar eens de tweede plaats zou zijn. Het wenen van Elvis fans in augustus '77, het snotteren van France Dimanche lezeressen bij het huwelijk van Grace Kelly, ...
Zeer waarschijnlijk zaten er ook hele gezinnen muisstil naar de radio te luisteren, aan een grote tafel met een tafeltapijtje en asbak op. De grote Gründig of Philips radio met gloeilampen had het hoogste woord.
Nog waarschijnlijker zullen veel pubers naar datzelfde behang gekeken hebben, niks van de radio gehoord wegdromend van wat aan de andere kant van de gevel zoal zou kunnen gebeuren, ongetwijfeld veel spannender dan die saaie toestand thuis. Wisten zij veel dat ze later ook gingen "mogen" behangen, history repeats itself.
Cool runnings,
Emmanuel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten