Alles voor Florine.

Het nieuwe schooljaar is op gang geschoten, bij de ene dochter al met iets meer stress dan bij de andere.
Onze jongste, Florine, heeft bij manier van spreken heel de vakantie naar de nieuwe klas uitgekeken!

Vorig schooljaar werd bij haar dyslexie vastgesteld, "eindelijk" zou ik haast zeggen want we hebben er uren en dagen mee samengewerkt voor huistaken zonder echt superresultaat, boeken lezen vlotte niet, netjes schrijven lukte amper en vooral correct schrijven was een schier onmogelijke opgave voor ons lachebekje.
Mijn lieve vrouw, de immer stralende Sandra Gerritje Wajer, en ik hadden er hoofdpijn en hartepijn van.
De zorgbegeleiding op school was in het begin wat zoeken en aftasten: welke methode zou aanslaan bij Florine? Met een zo leergierig kindje moest toch wel iéts aan te vangen zijn? De zorgleerkrachten zetten alle zeilen bij. We botsten ook al gauw op een zeer performante, enthousiaste en lieve logopediste "juf Griet", het klikte meteen met Flo'ke. Griet maakte ons wegwijs in alle hulpmiddelen en inzichten die onze dochter nodig gaat hebben voor... tja, waarschijnlijk heel haar schoolloopbaan. Sinds we dit aan onze dochter uitlegden is ze veel rustiger geworden, niet zo gauw meer ongelukkig ook want het is echt haar fout niet als sommige dingen niet zo goed lukken als ze zelf wel zou willen.
Ik heb de indruk dat de leraar dit schooljaar, meester Tom, haar goed gaat opvangen. Hij ziet er zeer gedreven en gestructureerd uit, het oudercontact van gisteren gaf me een goed gevoel. Duimen maar.

We beginnen dus met erg veel goeie moed aan 2011-2012, we gaan alles uit de kast halen voor ons klein spook, ze verdient het.

Cool runnings,

Emmanuel