Ik ben "bij"gelovig!

Neen, ik ben niet bijgelovig.

Ik durf gerust met een zwarte kat onder de arm op een vrijdag de 13de onder een ladder lopen.

Look bewaar ik voor de keuken want vampieren bestaan niet en een klavertje vier is "konijnefret".

Ik stap ook altijd met mijn linkerbeen uit bed, gewoon omdat ik anders waarschijnlijk een lumbago oploop, mijn vingers kruisen kan ik enkel als de andere hand wat meehelpt.

Wanneer per ongeluk mijn spiegel zou breken is dat enkel mijn fout, het arme ding kan er misschien niet meer tegen mijn tronie te moeten tonen.

Ik gooi geen muntjes in een wensput, ben ik te gierig voor en de uitdrukking "verderden" is gewoon 16 punten waard bij Scrabble.

Neen, ik ben dus niet bijgelovig.

Maar toen ik deze week een mooi veld met zonnebloemen zag stopte ik even om een foto te maken van mijn verkiezingskaartje op zo'n bloem. In een mum van tijd kwam een bijtje aangezoemd en landde mooi in beeld. Ik nam een foto zonder mijn kaartje nog echt duidelijk te zetten omdat ik het moment zo mooi vond.

Wie ons gezin en zeker mijn lieftallige Sandra Gerritje Wajer wat kent weet dat bijtjes bij ons een apart plekje hebben, ze zijn bijna de reïncarnatie van opa Wajer, een lieve man en imker. Bijtjes maken ons blij.

En ja, wie weet was dat bijtje op de zonnebloem een teken dat opa mij veel geluk wenst met de nakende verkiezingen? Wie weet word ik echt "bij"gelovig?

Cool runnings,

Emmanuel

Mama is jarig, mémé is jarig!

We schrijven 1944, september meer bepaald.

 Maurice D. uit Gent laat per "annonce" in Het Laatste Nieuws weten dat hij geen schuld erkent voor zijn echtgenote Marguerite L. die sinds 28 augustus het echtelijk dak verlaten heeft en in Heusden wordt op de wijk Klaverke "een gerieflijke woning" verkocht met 130m² grond, instelprijs 40.000 fr., 't is voor niets. Terwijl de wijk Assels in Drongen nog bekomt van de juni kermis en "de grote draf- en vluchtkoersen" op de piste, ingericht door Gontran Rombaut wordt Gent op de 6de van de maand door de Polen bevrijd van de Duitsers.

Op zondag 17 september 1944 moet het bij huisnummer 41 in de Schuyterstraat te Drongen anders ook een lawijt van jewelste geweest zijn: mijn mama Jeanine Maria Frodure zette er om 5u 's morgens voor het eerst haar keelke open. Ongetwijfeld een overgelukkige papa en een zeer vermoeide mama die elkaar in de ogen keken, de kleine was er. Het dolleke zou te pletter vertroeteld worden door haar "meetje" Pharieldeke Depessemier en de oogappel worden van haar "peetje" Frans Van Parijs, mijn overgrootouders dus.

Op maandag om 10u dan gauw naar August Coppens, burgemeester, om er (geboorte)akte 63 te laten opmaken.

Nu, 70 + 10 jaren later vieren we de verjaardag van dat keutelke op de foto links van de non met het oversized hoofddeksel.

Van harte proficiat mama, we zien mekaar vrijdag als we in Putten ons weekendje gaan houden x

Cool runnings,

Emmanuel