Let's kick some as* :-)

Het is zover, the battle of all battles komt er beetje bij beetje aan.

Wat wil het geval... Sandra kwam vannamiddag thuis van 't werk, de dochters zaten op sportkamp, vader nietsvermoedend hard wroetend voor vrouw en kroost.

Staan hier ineens twee snotapen voor de deur, "slekkentrekkers eerste klas", snuiverkes-van-bij-kan-niemeer: "Mag Laetitia buiten spelen of ne keer een toerke fietsen?" Twee man sterk hé!

Sandra's antwoord dat Laetitia op sportkamp zat was voor de jongelingen een tegenvaller, ze hadden zich tenslotte al zo ver op de oprit gewaagd... Van aan de overkant de situatie goed bekeken (moeder komt thuis van de vroege dus is vader nog niet thuis, ok 't is de moment, go, go, go!) maar dus dikke pech. Ja, ik vind dat grappig.

Minder grappig vind ik dat ze morgen terugkomen, als Laetitia van sportkamp thuis is. 't Zijn volhouders maar... pa is er ook nog hé. Heb daarnet wat landmijntjes gelegd die ik nog op zolder had uit mijn Vietnamtijd. Nu enkel nog moeder verwittigen waar ze liggen, kwestie dat ik morgenvroeg mijn auto niet kwijt ben. Oh, en moeder ook niet natuurlijk.

Voilà zie, laat "de vijand" maar komen! :-)

Cool runnings,

Emmanuel