Nu mega-ster Johan Vakantie uit zijn gecontroleerde coma geholpen is en stilaan weer zijn wereldberoemde "Quoi ma gueule, qu'est-ce qu'elle a ma gueule?!" mag kwelen ligt een andere en dit keer terechte megaster in de kreukels: mijn broer Vincent Roger Gérard Anciaux.
"De kleinen" heeft ferm last én pijn in enkele van zijn nekwervels, zomaar ineens erin geschoten blijkbaar. Enkele dagen en nachten zeer kalmaan doen en pijnstillers slikken zou het moeten doen. Een reeks bezoeken aan de ostheopaat staan eveneens op 't program. Yep, way to go Vic!
Het moet gezegd, mijn broer had vroeger de vuile gewoonte de wetten der elasticiteit van het menselijk lichaam, de zwakke punten in het menselijk beendergestel, de grote verschillen tussen horizontale en valsnelheid te tarten.
Ontelbaar zijn de tuimelpertes in de speeltuin, de gipsen aan voeten en armen, de weer-eens-ziek-in-ziekenhuis liggen, ... Op een gegeven ogenblik lieten we zijn spullen gewoon in de kliniek, stellig overtuigd van 't feit dat hij binnen de veertien dagen weer ging binnen moeten.
De meeste van zijn accidenten waren echter wel pechgevallen te noemen.
Een ander groot deel noemen we maar "enkel de kleinen komt dat tegen"-gevallen.
Nemen wij als voorbeelden "een spurtje trekken met de fiets (tegen niemand) en voluit op het foorkraam vallen in een pas afgebrande grasberm", "voetballen op een plein met slechts aan één kant putjes in de de grond maar ook enkel daar willen lopen, risico's nemen dus", "tegen open kastdeuren lopen die niet onmiddellijk dicht willen", "op eigen houtje een opklapbed, kastmodel, demonteren en merken dat de veren van bed en kast sterker zijn dan de eigen bicepsen", ...
En nu dus de nek die niet meer meewil, Vic heeft het niet getroffen.
We denken aan hem vanop een afstand.
Het kan nog altijd erger Vic, stel u voor dat uwen Axel maar een klein beetje van u heeft! LOL.
Cool runnings,
Emmanuel
4 opmerkingen:
...en wat gezegd van de voetbalgoal op mijn hoofd in Gentbrugge... dat waren nog eens tijden!
@ Brô: Dat was een zeer verwaarloosbaar incident nietwaar? Een klein beetje ijzer aan een kleine slakkengang tegen een klein brilletje met als gevolg een nauwelijks waarneembaar bloedbuilke...
al eens aan die moeder gedacht??
xxx
@ Anoniem: ik denk er elke dag aan, vooral op woensdagnamiddagen.
Maar ik bedenk me dan ook steeds: voilà zie, da's haar verdiende loon! :-)
Een reactie posten