Té sexy zijn wordt niet aanvaard blijkbaar

Gisterenavond, de schoolquiz.

Het begon al bij het binnenkomen in de eetzaal. De jury bekeek ons hautain van op hun podium. De quizmaster zat helemaal vooraan links, strategisch opgesteld zodat hij de hele avond mijn ploegje kon intimideren met zijn pseudo-begripvolle glimlachje. De prijzen, mooie flessen rode wijn, stonden achter ons en ver genoeg zodat we bij elke blik op de prijzentafel een sterke pijnscheut in de nek en hals voelden. De vijandige sfeer was onmiskenbaar. Sandra's ploeg zit vlak naast ons, kon geen toeval zijn. Hun hysterische, wanhopige gekwetter stoorde ons danig en mijn vriend Dirk verloor haast zijn legendarische kalmte toen ze op de koop toe hun zoutnootjes luidruchtig smakkend naar binnen werkten.
Dat we de avond niet als verdiende winnaars gingen afsluiten stond al langer vast. Een blik op de top vijf leert ons immers dat de ploegen listig in elkaar gestoken waren, van schoonzoon over dochter naar echtgenote van meester Marc... heel de familie had zich opgedeeld om ons team zoveel mogelijk schade toe te brengen. Het moet gezegd, mooi staaltje Romeinse taktiek. En dan de quizmaster die na elke vraag nog een klein aanvullinkje geeft waar voor velen een afgesproken code in zat. We zaten erbij en keken ernaar. Gisteren hebben Jos, Dirk en ik voor het eerst gemerkt dat té sexy en té intelligent zijn niet aanvaard wordt in een dorp als Heusden. Het klinkt ongelooflijk maar het ís zo.
We zijn uiteindelijk 6e geworden. De ploeg van Sandra 14e of 15e... Verloren maar niet verslagen trokken we richting uitgang. Een vriend gaf nog gauw even mee: " 't was dit jaar gene vette hé, Manu?" Ik had een groot "ook gij, Brutus?"-gevoel.

Cool runnings,

Emmanuel