Bloaved Mad, Gelukkig Nieuwjaar, iedereen.Onze eindejaarsvakantie zit erop, spijtig maar 't is niet anders. We keken maanden uit naar een weekje in Bretagne en we hebben àlles gekregen zoals we het gehoopt hadden. Ok, mijn madam geeft eindelijk toe dat 860 km wel wat ver is voor een weekje vakantie, maar het is de lieve schat ondertussen vergeven. Zeker nu ze mij een nacht heeft laten snurken zonder er over te mekkeren...
Bretagne, rare streek eigenlijk. Mensen met een heel sterk identiteitsgevoel, goed zo goed zo, maar vooral met een taaltje waar Oudenaards bij verbleekt. Bretoens (Bretons?) is een oude taal die afstamt van het Keltisch. Mijn zeer beminnelijke eega oefende zich in het lezen en spreken van "het onuitspreekbare". Dat gaat haar goed af, hier thuis verstond ik haar vroeger ook vaak niet. Het mens heeft talent zeg ik u.
Het is ook een zeer mooie streek met heuvels en dalen, veel oude zee-armen, rotspartijen, oude vissershavens, zeealgen-ovens, ruïnes van burchten en huizen, dolmen en menhirs...
Aangezien we er tussen kerst en oudejaar waren was alles er rustig en gemakkelijk bereikbaar. Ik heb een pak mooie foto's kunnen maken. De kinderen vonden alles geweldig, vooral wanneer de legendes en verhalen wat gekruid waren "à la papa"; mag het iets meer zijn? Zoals mijn verhaal over een vruchtbaarheidsritueel toen ik niet ver van een menhir een plasje waagde. Gelukkig merkten ze niet op dat ik ei zo na de verkeerde menhir weer in mijn broek stak, missen is menselijk.
Dochters, ze zijn zo schattig. Laat ze nog maar wat klein blijven, voor je 't weet worden het vrouwen en is de lol er af.
Cool runnings,
Emmanuel
3 opmerkingen:
zuivere lucht daar in Bretagne, goed voor de longen, vraag het maar aan ons Robke!! wat hij er wel niet zal bijzeggen is iets dat wij allen weten.. de Jaren hé, die zitten er ook voor wat tussen, het vet geraakt van de soepe!!
De stoppen slaan door, mensen zitten op hun tandvlees, ze tonen zich agressief, gedemotiveerd of gedeprimeerd, stuk voor stuk fenomenen die in deze gespannen crisistijden de kop kunnen opsteken. De oorzaken ervan, vooral in een moeilijke economische context, zijn te vinden in een professioneel leven dat bezaaid is met microcrisissen en onderdrukte emoties, ten koste van efficiëntie en pragmatiek. Een neiging tot systematische verdrukking is even nefast als contraproductief om op koers te blijven.
Ik ben ook dringend aan verlof toe!!
@ de tweede anoniem: als ge terugkomt van verlof, zet dan ook eens je naam bij je reactie ;-)
Emmanuel
Een reactie posten