Elke akte was een mens, elke akte was een leven.

Bij het beoefenen van mijn hobby, genealogie, kom ik massa's akten tegen. 

Vroeger erg vaak nog in boeken en mappen gezocht, alles vastgepakt en gelezen maar tegenwoordig kan alles sneller via pc.

Toch blijft snuisteren, zoeken en lezen in de originele registers van een andere orde, het brengt je dichterbij het onderwerp van je zoektocht. De geur van de boeken, het gewicht van de registers, de al dan niet goede staat maar eerlijk gezegd vind ik de versleten stukken het mooiste.

Wanneer één van mijn voorouders in de mogelijkheid was om de bewuste akte te handtekenen wrijf ik met mijn wijsvinger even zachtjes over de naam en neem zo een stukje van zijn/haar geschrift in me op. Het lijkt dan alsof de persoon in kwestie net voor jou van de tafel is weggeschuifeld.

Ik neem ook steeds de tijd om andere namen te lezen, andere verhalen te vermoeden. Veel van die mensen zijn verdwenen in wat men de nevelen der tijd noemt, hebben niemand meer die naar hen zoekt of in hen geïnteresseerd is omdat we nu eenmaal in het nu leven en eigenlijk ook wel te snel leven. We zijn maar op doortocht natuurlijk, een klein stukje van een lange ketting, of zoals een vriend van mij soms zegt: "on ne fait que passer".

Toch was elke akte een mens, was elke akte een leven en dat mag niet vergeten worden.

Misschien iets om over na te denken.

Cool runnings,

Emmanuel